Μια σειρά από «ξεβρακώματα» όσων στη χώρα μας επένδυσαν κατά καιρούς σε αυτόν

Με τον τρόπο αυτόν επιβεβαίωσε και όσους πιστεύουν ότι οι Ρώσοι αντιμετωπίζουν την Ελλάδα σαν ένα προορισμό ευκαιριακού και υψηλού κέρδους (όπως συμβαίνει με το φυσικό αέριο), αλλά χωρίς ρίσκο (όπως συνέβη με τη ΔΕΠΑ) και μόνο εάν διασφαλίζονται πλήρως τα συμφέροντά τους.

Όλα αυτά βέβαια δεν αποτελούν έκπληξη για τους αναγνώστες του «Ποντικιού», οι οποίοι μάθαιναν χωρίς τα «φίλτρα» της κυβερνητικής παραπληροφόρησης τον τρόπο με τον οποίο η κρατική ρωσική ενεργειακή εταιρία Gazprom διεξήγαγε τις διαπραγματεύσεις για την αγορά της ΔΕΠΑ (που από τη μία ζήτησε «γη και ύδωρ», αλλά – παρά το πρωτοφανές «ξεβράκωμα» της κυβερνητικής πλευράς – δεν δίστασε να «αδειάσει» την τελευταία στιγμή τον Σαμαρά). Αντίθετα, επιβεβαιώνουν ότι για τη ρωσική πολιτική υπάρχει μόνο μία λέξη, που λέγεται «συμφέρον».
Εάν βάλει κανείς όλες τις τελευταίες εξελίξεις σε μια σωστή σειρά, θα διαπιστώσει ότι τα όσα είπε ο «θείος Βλαντίμιρ» είναι απολύτως ερμηνεύσιμα και «αποδίδουν» τον τρόπο με τον οποίο κάνει μπίζνες η μετακομμουνιστική Ρωσία.

Εν αρχή ην… ο μύθος

Ο μύθος της καλής «ρωσικής αρκούδας» καλλιεργείται συστηματικά στην Ελλάδα. Η επικοινωνιακή του πρακτική δεν είναι δύσκολη, μιας και έχει απήχηση τόσο σε αριστερά ακροατήρια (τα οποία την ονειρεύονται ως συνεχίστρια της ΕΣΣΔ και στρατηγικό αντίβαρο απέναντι στις ΗΠΑ) όσο και στα συντηρητικά τα οποία… γοητεύονται από ένα πανίσχυρο ορθόδοξο κράτος. Ο Πούτιν φροντίζει με μαεστρία όλους τους θαυμαστές του: Στις πιο απλές εκδοχές, με την αναφορά του σοβιετικού ύμνου και τις συχνές επισκέψεις στην εκκλησία… Και οι θεατές είναι τόσο χαρούμενοι ώστε δεν βλέπουν το παράδοξο!

Για το ελληνικό ακροατήριο, το επιστέγασμα της επιτυχημένης διείσδυσης ήταν το 2007. Ήταν η περίοδος που η κυβέρνηση Καραμανλή επιχείρησε το μεγάλο ενεργειακό άνοιγμα της Ελλάδας στη Ρωσία και το δίκτυο των αγωγών της. Η «παράκρουση» ήταν τέτοια, ώστε το κυβερνητικό σύστημα απέδωσε τις τεράστιες πυρκαγιές της περιόδου σε Αμερικανούς πράκτορες που κινήθηκαν να κάψουν την Ελλάδα επειδή… αυτή προτίμησε τους ρωσικούς αγωγούς. Μάλιστα, οι πιο ευφάνταστοι κατέγραψαν και σχέδιο δολοφονίας του Καραμανλή για τους ίδιους λόγους…

Ναυάγια

Δυόμισι χρόνια αργότερα, άλλα «κέντρα» έβλεπαν ότι η «Μεγάλη Ρωσία» θα αγόραζε το ελληνικό χρέος και θα βοηθούσε την Ελλάδα να γλιτώσει τη χρεοκοπία, ενώ οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις θα έκαναν στρατιωτικές βάσεις στην Ελλάδα και η ελληνική Πολεμική Αεροπορία θα αγόραζε MiG. Ασφαλώς, πίσω απ’ όλα αυτά τα παραμύθια υπάρχει ένας κεντρικός άξονας, που είναι η ισχυροποίηση των ρωσικών συμφερόντων στην Ελλάδα – τα οποία λειτουργούν με γνώμονα ακραίου κέρδους και άγριου… καπιταλισμού.

Στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, η Ελλάδα υπέγραψε μια σειρά εξοπλιστικές συμβάσεις με τη Ρωσία. Μεταξύ αυτών, περιλαμβάνονται οι συμφωνίες για τους αντιαεροπορικούς πυραύλους TOR-M1, τους αντιαρματικούς πυραύλους Κορνέτ και τα αποβατικά χόβερκραφτ τύπου Zubr. Σε όλες τις περιπτώσεις καταγράφηκαν υπερτιμολογήσεις, ενώ σε κάποια έγιναν και έρευνες τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Ρωσία.

Ωστόσο, άκρη δεν βρέθηκε, αφού σε μία περίπτωση οι αξιωματούχοι του ρωσικού δημοσίου, που ανέλαβαν να διαλευκάνουν μια υπόθεση, βρέθηκαν δολοφονημένοι λίγες ώρες πριν από την άφιξη της ελληνικής αντιπροσωπείας, στην οποία θα διαβίβαζαν τα στοιχεία των ερευνών τους.

Μια άλλη κατηγορία «λεόντειων συμβάσεων» ήταν αυτή που αφορούσε την αεροπυρόσβεση: Επί σειρά ετών, οι ελληνικές κυβερνήσεις μίσθωναν ρωσικά ελικόπτερα μαζί με το προσωπικό τους (που περιλάμβανε μέχρι και… μεταφραστές) με κοστολόγια που χαρακτηρίστηκαν υπέρογκα. Μεταξύ των διαδικασιών που βρέθηκαν στο επίκεντρο ήταν και οι ρυθμίσεις που προέβλεπαν ότι τα ελικόπτερα και τα πληρώματα πληρώνονταν είτε πετούσαν είτε όχι, ενώ όταν συμμετείχαν σε κατασβέσεις, πληρώνονταν περισσότερο…