Παρακολουθώντας κάποιος τις πρόσφατες εξελίξεις που σχετίζονται με τη Χρυσή Αυγή, απορεί με την απογοητευτική αδυναμία του εγχώριου πολιτικού συστήματος να συγκροτή­σει ένα ενιαίο αντιναζιστικό μέτωπο.

Ζούμε ετεροχρονισμένα. Δηλα­δή, ενώ είμαστε αντιμέτωποι με το παρόν μας, αντιδρούμε με τα αντανακλαστικά του παρελθό­ντος, αρνούμενοι τις ιστορικές εξελίξεις. Έτσι, κατά μια έννοια ζούμε εκτός Ιστορί­ας και τρέχοντος χρόνου, με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε σε μια μόνιμη σύγχυση. Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που ο ελληνικός εμφύλιος συνεχίζεται άτυπα τόσο διά μέσου του πολιτικού μας λόγου όσο και με τις ευρύτερες αντιπαραθέσεις μας, κρατώντας μας καθηλωμένους σε ένα συγκρουσιακό παρελθόν στο οποίο η Αριστερά διατηρεί εν γένει ένα ηθικό πλεονέκτημα έναντι των δωσίλογων της Δεξιάς, που κυριάρχησαν λίγο πολύ έως και την πτώση της χούντας.
 
Οι ουσιαστικές αλλαγές της μεταπολί­τευσης, ωστόσο, με πρώτη και κύρια τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ και την κατάργη­ση των φακελωμάτων, των «κοινωνικών φρονημάτων», την ιστορική αποκατάστα­ση της Εθνικής Αντίστασης και ένα σωρό άλλες σημαντικές μεταρρυθμίσεις, μοι­ραία συνέτειναν στο να ατονήσει η πάντα βολική επίκληση του αγωνιστικού ηρω­ικού παρελθόντος της Αριστεράς πάνω στο οποίο πολιτευόταν.
 
Με την ηθική αποκατάσταση της Αρι­στεράς επικράτησε και εμπεδώθηκε στη χώρα μας μια πολιτική ρητορική, η οποία βασιζόταν στην ουσία στη συναισθηματι­κή εκμετάλλευση του πολιτικού της πα­ρελθόντος, πράγμα που – εκτός των άλ­λων – δεν της επέτρεψε ποτέ να συνειδητοποιήσει και να αναγνωρίσει και τα δικά της μεγάλα σφάλματα και να αναλάβει τις ιστορικές της ευθύνες. Παρέμεινε πει­σματικά εκτός πολιτικής πραγματικότη­τας, ξεπερασμένη από τις ιστορικές εξε­λίξεις, να διαχειρίζεται τα εκλογικά της ποσοστά και την ιδιότυπη ηθική ασυλία που της παραχωρήθηκε απλόχερα μετά τη μεταπολίτευση.
 
Έτσι κατάφερε να επιβάλει στην πολι­τική μας καθημερινότητα την παρελθοντολατρεία, που βασίζεται πάνω στις άδικες διώξεις που υπέστη κυρίως από το παρακράτος της Δεξιάς. Αυτό το παρα­κράτος το οποίο σήμερα, με τη μορφή της αιμοσταγούς Χρυσής Αυγής, ενεργοποιεί τα «δημοκρατικά» συνταγματικά αντανα­κλαστικά του γνωστού για τις… θεσμικές του ευαισθησίες ΣΥΡΙΖΑ, που μοιάζει να μην ενθουσιάζεται από τις εξελίξεις των συλλήψεων των ναζιστών, όσο τουλάχι­στον ενθουσιαζόταν διακαώς να παρου­σιάσει τον Παπανδρέου ως δωσίλογο, προδότη και ταγματασφαλίτη – ο οποίος, προφανώς, υπήρξε απεχθέστερος πολιτικός αντίπαλος από τους… αντιμνημονιακούς Κασιδιάρη και Παναγιώταρο!
 
Για άλλη μια φορά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκτός Ιστορίας και των διδαγμάτων της – για λόγους θλιβερά ψηφοθηρικούς -, και επα­ναλαμβάνει την εγκληματική ανοησία της Τρίτης Διεθνούς, η οποία στη διάρκεια του Μεσοπολέμου προέκρινε σαν βασι­κούς εχθρούς της τα δημοκρατικά και σο­σιαλιστικά κόμματα και όχι τον επελαύνοντα φασισμό…

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.