Η Κεντροαριστερά, είναι κάτι σαν.. την ημέρα ποίησης. Όλοι την θυμούνται όταν έρθει η ώρα των προεκλογικών ζυμώσεων…

Μετά, οι περισσότεροι καταπιάνονται με την καθημερινότητα της πολιτικής παίρνοντας αποφάσεις – γιατι, ω ναι, οι κεντροαριστεροί είναι μόνιμα στα κόλπα της εξουσίας – που μόνο κεντρώα λογική δεν έχουν.

Πως μου ήρθαν στο νου όλα αυτά;

Είδα το κείμενο με τις υπογραφές των «58» για την ανασύνταξη της Κεντροαριστεράς – ούτε εξήντα δεν βρέθηκαν, εκτός κι αν το 58, επιλέχθηκε έτσι για στυλ – και οι περισσότεροι από αυτούς το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να είναι μέσα στα, «πράγματα».
 
Στελέχη του ΠΑΣΟΚ επί Σημίτη – βασικά πάντα αντιπασόκ ακόμα και όταν    το κίνημα είχε πράγματα να πει και να κάνει – επικεφαλής κρατικών οργανισμών, σύμβουλοι, καθηγητές που έπαιρναν μελέτες πληρωμένες από κρατικά και ευρωπαϊκά κονδύλια, και κοινό χαρακτηριστικό τους είναι να εκφράζουν την αντί-αριστερή τους υστερία ακόμα και όταν η Αριστερά δεν τους έδινε αφορμή.
 
Το μόνο που θέλουν, είναι να ξαναβάλουν τον Σημίτη στο πολιτικό παιχνίδι με στόχο να εκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας.
 
Το γεγονός ότι τους φλερτάρει ο Βενιζέλος, τους αρκεί μόνο μέχρι τις ευρωεκλογές, προκειμένου να μπει κάποιος στο ευρωψηφοδέλτιο και να παίξουν επικοινωνιακά λίγο καιρό. Βασικά σιχαίνονται τον Βενιζέλο και με κάθε ευκαιρία του το δείχνουν (και αυτός το ίδιο)
 
Αν νομίζουν, ότι έχουν απήχηση στην κοινωνία ας κατέβουν στις εκλογές με δικό τους πολιτικό σχήμα. Αν πάρουν ποσοστό που να εμφανίζεται στις… τηλεοπτικές κάρτες το βράδυ των αποτελεσμάτων, να μου τρυπήσετε την μυτη!
 
Η συνεργασία του Βενιζέλου με την ΝΔ στην συγκυβέρνηση δείχνει ότι ο φυσικός του χώρος είναι η κεντροδεξιά. Είτε μπορεί να το πει, είτε όχι, αυτό φαίνεται, αυτό του ταιριάζει, αυτό εφαρμόζει στην πράξη. Άλλο τι λέει στα λόγια ο ίδιος και τουλάχιστον οι περισσότεροι βουλευτές του. Τα άλλα περί κεντροαριστεράς είναι λόγια για να γίνεται κουβέντα…
Σε μια τέτοια προοπτική η σύμπραξη με τους «58» θα είχε μια αξία αφού έτσι κι αλλιώς, αυτός είναι ο φυσικός τους πολιτικός χώρος.
 
Αρκεί μια συνέλευση μια ωραία χειμωνιάτικη βραδιά στην Ράτκα και έτοιμο το μανιφέστο! Εκεί θα βρουν και τον Σημίτη για να τον εκλέξουν πρόεδρο.
Έστω και επίτιμο!