Η αποκάλυψη ότι ο εθνικός μας ύμνος έπεσε θύμα… πνευματικών δικαιωμάτων από το YouTube, καθώς η εταιρεία έβαζε διαφημίσεις σε βίντεο που τον περιείχαν, πυροδότησε άμεσες εξελίξεις.

Η αποκάλυψη ότι ο εθνικός μας ύμνος έπεσε θύμα… πνευματικών δικαιωμάτων από το YouTube, καθώς η εταιρεία έβαζε διαφημίσεις σε βίντεο που τον περιείχαν, πυροδότησε άμεσες εξελίξεις. Η εταιρεία, έστω και σιωπηρά, απέσυρε τις διαφημίσεις. Όμως, κάποια ερωτήματα μένουν αναπάντητα

Το θέμα έφερε στο φως το δημοσίευμα του The Press Project. Την Κυριακή 10 Νοεμβρίου, όταν οι υπεύθυνοι της ιστοσελίδας προσπάθησαν να αναρτήσουν το πρώτο ιστορικό δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ, που μεταδόθηκε με φόντο τα ΜΑΤ στο Ραδιομέγαρο, βρέθηκαν προ εκπλήξεως: «Μετά την ανάρτηση του αρχείου είδαμε μια ειδοποίηση, σύμφωνα με την οποία θα έπρεπε είτε να αφαιρέσουμε τα ηχητικά τμήματα που έχουν πνευματικά δικαιώματα είτε να επιτρέψουμε στο YouTube να παίζει διαφημίσεις προκειμένου να αποδώσει στον κάτοχο των δικαιωμάτων το ποσόν που του αναλογεί. Το επίμαχο ηχητικό κομμάτι δεν ήταν άλλο από τον ελληνικό εθνικό ύμνο», γράφει χαρακτηριστικά ο ενημερωτικός ιστότοπος.

Σε γνωρίζω από την κόψη τού σπαθιού την τρομερή
Όπως όλοι γνωρίζουμε, ο εθνικός μας ύμνος γράφτηκε τον Μάιο του 1823 από τον Διονύσιο Σολωμό στη Ζάκυνθο. Έναν χρόνο αργότερα τυπώθηκε στο Μεσολόγγι. Το 1828, ο Νικόλαος Μάντζαρος μελοποίησε το ποίημα. Έκτοτε ακουγόταν τακτικά σε εθνικές γιορτές. Το 1865, μετά την ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα, ο «Ύμνος προς την Ελευθερίαν» καθιερώθηκε ως εθνικός ύμνος της Ελλάδας. Μαζί με τη μουσική του, τυπώθηκε για πρώτη φορά σε 27 κομμάτια, το 1873, στο Λονδίνο.
Σύμφωνα με τον νόμο 2121/93 (ΦΕΚ Α’ 25/4-3-1993), η πνευματική ιδιοκτησία διαρκεί όσο η ζωή του δημιουργού και εβδομήντα χρόνια μετά τον θάνατό του, που υπολογίζονται από την 1η Ιανουαρίου του έτους το οποίο έπεται του θανάτου του δημιουργού. Ο Διονύσιος Σολωμός πέθανε τον Φεβρουάριο του 1857 και ο Νικόλαος Μάντζαρος τον Απρίλιο του 1872. Ως προς τα συγγενικά δικαιώματα, η διάρκεια των δικαιωμάτων των ερμηνευτών ή εκτελεστών ορίζεται σε πενήντα χρόνια μετά την ημερομηνία της ερμηνείας ή της εκτέλεσης, αλλά δεν μπορεί να είναι μικρότερη από τη διάρκεια της ζωής του ερμηνευτή ή εκτελεστή καλλιτέχνη.
Όπως φαίνεται, η αποκάλυψη και η δημοσιοποίηση του γεγονότος της διαφημιστικής εκμετάλλευσης κάποιων εκτελέσεων του εθνικού μας ύμνου από το YouTube έφερε την αντίδραση. Η εταιρεία απέσυρε τις διαφημίσεις από τις επίμαχες εκτελέσεις του εθνικού ύμνου. Ωστόσο το ελληνικό τμήμα της Google (ιδιοκτήτριας του YouTube από το 2006) απέφυγε να δώσει διευκρινίσεις στο εάν υπάρχουν και ελληνικές εταιρείες ή ιδιώτες που διεκδικούν ή έχουν εισπράξει συγγενικά δικαιώματα από εκτελέσεις του εθνικού μας ύμνου.
Και επειδή «η αισχροκέρδεια δεν έχει όρια», όπως επισημαίνουν οι βουλευτές Γιάννης Δημαράς και Γαβριήλ Αβραμίδης, καλούν τον υπουργό Πολιτισμού να επέμβει άμεσα, εάν ο νόμος για την πνευματική ιδιοκτησία και τα πολιτιστικά θέματα αδυνατεί να προστατεύσει τον εθνικό ύμνο. 
Την ώρα που στο υπουργείο Πολιτισμού ανοίγει ο διάλογος για το σχέδιο νόμου των πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων, μήπως θα πρέπει να υπάρξει και μια «ρύθμιση» για την προστασία του εθνικού μας συμβόλου;