Ο Νίκος Λακόπουλος γράφει για το βιβλίο του «Ο Αλέξης στη χώρα των θαυμάτων», Εκδ.: Λιβάνης

To βιβλίο «Ο Αλέξης στη Χώρα των Θαυμάτων» πρωτογράφηκε το 2008, όταν ο Τσίπρας εμφανίστηκε ως αουτσάιντερ με 18% στις δημοσκοπήσεις για να βουτήξει αμέσως στο 5%. Πρόλαβα να διαπιστώσω ότι στους νέους είχε 19% και να προβλέψω πως είναι δυνατόν ένα κόμμα του 48%, αν χάσει την εξουσία, να βρεθεί στο 13-15%. Η νέα έκδοση τον εντοπίζει στα κινήματα των τινέιτζερ της δεκαετίας του ’90 να λέει πως «εμείς δεν θα πάμε σε νέα Βάρκιζα» και να δηλώνει πως ο μεγαλύτερος πολιτικός είναι ο Νίκος Μπελογιάννης. Μοιραία το βιβλίο μεταφέρεται στη γέννηση της Αριστεράς και του ΚΚΕ, τη διάσπαση του ’68, το ΚΚΕ, τον Μπρέζνιεφ, τον Λένιν και τον Στάλιν. Το χτένισμα σε στυλ καρφάκια και η φαβορίτα αλά Έλβις του Αλέξη Τσίπρα με οδηγεί στη ροκ και τα κινήματα του Μάη του ’68, το ζιβάγκο και την πλατιά δημοκρατική γραβάτα του Ανδρέα Παπανδρέου και τη φλοτάν γραβάτα που φορούσε ο μποέμ νεαρός Άρης Βελουχιώτης, ο Γεώργιος Παπανδρέου, όταν ήταν φοιτητής, και ο Αττίκ. Η πρώτη μου μεγάλη έκπληξη είναι πως η ελληνική Αριστερά γεννήθηκε για να επαγγελθεί την προλεταριακή επανάσταση σε μια χώρα που δεν είχε ακόμα προλεταριάτο. Ο Χαρίλαος Τρικούπης έφτιαχνε ένα αστικό κόμμα σε μια χώρα χωρίς αστούς. Θα μπορούσε να είναι ένα βιβλίο για τη μόδα – με πολλή μουσική (από Φρανκ Ζάπα και Βιρβάβα έως… Διάφανα Κρίνα και Τσιτσάνη) –, αλλά είναι ένα μυθιστορηματικό δοκίμιο που προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα «τι σκατά έγινε με τον Τρότσκι», όπως λένε οι Στράγκλερς στο τραγούδι «Δεν χρειαζόμαστε άλλους ήρωες», αλλά και στο τι συνέβη στην Ελλάδα από την εποχή που η ελληνική Επανάσταση απέτυχε, αλλά οι Άγγλοι έδιναν εκείνο το πρώτο ολέθριο δάνειο σε μια χώρα που δεν υπήρχε. Η δολοφονία του Οδυσσέα Ανδρούτσου, εκείνη τη στιγμή, του Καραϊσκάκη και του Καποδίστρια με απασχολούν όσο η αυτοκτονία του Άρη Βελουχιώτη, η Υπόθεση Πολκ και η Δίκη Μπελογιάννη. Οι Άγγλοι είναι πάντα εδώ γιατί δεν έφυγαν πριν έρθουν οι Αμερικάνοι ή οι Γερμανοί. Θα μπορούσε να είναι ένα πολιτικό θρίλερ, η μυθιστορία της Αριστεράς με ίντριγκες και φόνους που σχεδιάζει ο Νίκος Ζαχαριάδης και έναν αόρατο εχθρό, αλλά είναι ένα βιβλίο που μετράει εκλογικά ποσοστά για να κατανοήσει τι συνέβη το 1824 με τον Παπαναστασίου, το 1936 με την επανάσταση που δεν έγινε, τη Γιάλτα και την ΕΔΑ, τον Ανδρέα Παπανδρέου και τώρα με το «Φαινόμενο Τσίπρα». Η Αριστερά εμφανίστηκε και απαγορεύτηκε μαζί με το τσάρλεστον! Η Δίκη Μπελογιάννη μπορεί να έγινε για τον Μπάτση που είχε αποκαλύψει τη ληστεία ακινήτων και τη Συμφωνία Κούπερ! Στην Ελλάδα όλα καθορίζονται από κάποιον που δεν κάθεται στο τραπέζι. Κάτι συμβαίνει, αλλά δεν ξέρουμε τι.