Τραγικό θάνατο βρήκε μια υπάλληλος στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», η οποία παρασύρθηκε από λεωφορείο που μετέφερε επιβάτες και κινούνταν σε υπηρεσιακό δρόμο εντός του αεροδρομίου.

Τραγικό θάνατο βρήκε μια υπάλληλος στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», η οποία παρασύρθηκε από λεωφορείο που μετέφερε επιβάτες και κινούνταν σε υπηρεσιακό δρόμο εντός του αεροδρομίου.

Το δυστύχημα, που συνέβη τη Δευτέρα στις 12:30 μ.μ., προκαλεί πολλά ερωτήματα σχετικά με το γιατί και το πώς βρέθηκε στο συγκεκριμένο σημείο η άτυχη γυναίκα, καθώς και για τον εργασιακό… μεσαίωνα που βιώνουν οι εργαζόμενοι στον διεθνή αερολιμένα της Αθήνας.
Το «Ποντίκι» επικοινώνησε με τον Δημήτρη Μπόζα, αναπληρωτή γενικό γραμματέα του Συνδικάτου Εργαζομένων Εταιρειών στο διεθνές αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», ο οποίος μας μίλησε για «εργασιακό Νταχάου» εδώ και πολλά χρόνια στο νούμερο ένα αεροδρόμιο της χώρας. Βέβαια, ελέω τρόικας και των… υπολόγων της (Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ) τα πράγματα έχουν χειροτερέψει τα τελευταία χρόνια. Η διαδικασία είναι απλή και γνωστή για τα ελληνικά δεδομένα. Είσαι μεγάλος και… ακριβός, άρα δεν «μας κάνεις», σε διώχνουμε και προσλαμβάνουμε νέους και… φθηνούς εργαζομένους.

Εργασία με το… δευτερόλεπτο
«Περί εργασιακού Νταχάου μιλάμε εδώ και πολλά χρόνια. Οι αποδέκτες είναι οι εργοδότες και η κυβέρνηση. Και επίσης υπάρχουν κάποια φαινόμενα γραφειοκρατικού χαρακτήρα. Με αφορμή αλλαγές στο κομμάτι των αερομεταφορών (συγχωνεύσεις) – κάτι που φέρνει κερδοφόρες δραστηριότητες – έχουν γίνει πράγματα και θαύματα στα εργασιακά. Μπορεί να υπάρχει εμπορική υπερεκμετάλλευση του χώρου και μια άνεση του επιβάτη, ωστόσο με δεδομένο το πολιτικό κλίμα στα εργασιακά έχουν πολλαπλασιαστεί τα κρούσματα όπου η εκμετάλλευση έχει φτάσει σε τρομερά όρια», δήλωσε χαρακτηριστικά στο «Π» ο Δ. Μπόζας.
Απίστευτα πράγματα κι όμως… ελληνικά. Μέχρι και προτάσεις για τρίωρη εργασία έχουν γίνει από εργοδότες με μισθούς πολύ χαμηλότερους των 300 ευρώ. Η συγκεκριμένη κατάσταση βέβαια δεν είναι φαινόμενο του αεροδρομίου, ωστόσο εκεί υπάρχουν εκατοντάδες απολύσεις και… φθηνές αντικαταστάσεις.
Μαζί με τις απαράδεκτες μειώσεις στους μισθούς και την ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τα «όπλα» των εργοδοτών είναι πολλά. Και προκαλούν τη σιωπή των εργαζομένων. Μπορούν να κάνουν κι αλλιώς; Άλλωστε, υπάρχουν αγγελίες στις οποίες ζητούνται τα άτομα να είναι κάτω των 25 ετών και καλούνται να εκπαιδευτούν δίπλα σε εμπειρότερους εργαζομένους. Δηλαδή δεν τους εκπαιδεύουν και μπαίνουν στις πίστες των αεροδρομίων ανειδίκευτοι, γεγονός που προκαλεί κινδύνους για τη σωματική ακεραιότητα τόσο των ίδιων όσο και των επιβατών. Πάντως, ακόμη και οι εκπαιδευμένοι εργαζόμενοι, όπως αναφέρουν πληροφορίες, έχουν μισθολόγια μειωμένα κατά 30%. Ας είναι καλά η Μέρκελ…
«Πρώτα από όλα και σχετικά πρόσφατα, κάτι που αναδείξαμε ως συνδικάτο, είχαμε προτάσεις εργοδοτών για σπαστό ωράριο (τρίωρα) όπως κρίνει ο εργοδότης και το τελευταίο διάστημα εκατοντάδες απολύσεις που έχουμε καταγγείλει, οι οποίες οδηγούν σε ακραίες συμπεριφορές. Με τον φόβο της απόλυσης οι εργαζόμενοι υιοθετούν υποχωρητική στάση στους εργοδότες», αναφέρει ο Δ. Μπόζας.
Και προσθέτει: «Δεν είναι τυχαίο ότι δεν έχει υπογραφεί καμία συλλογική σύμβαση εργασίας και μάλιστα υπάρχουν προσχέδια στους εργοδότες που προβλέπουν μειώσεις, απολύσεις, μη διασφάλιση θέσεων εργασίας. Ακόμη και σε περιπτώσεις που οι εταιρείες αποδεδειγμένα είναι βιώσιμες». Στα αεροδρόμια της χώρας στην καλύτερη των περιπτώσεων οι εργαζόμενοι λαμβάνουν 800 ευρώ. Αν αναλογιστεί κανείς όμως πως επί της ουσίας καλούνται να αντεπεξέλθουν σε καθεστώς εργασίας 24 ώρες το 24ωρο και 365 μέρες τον χρόνο, τα χρήματα αυτά είναι ελάχιστα.
«Εργασία σε μέρες που άλλοι άνθρωποι δεν δουλεύουν και η ανταμοιβή μας είναι η ίδια. Επομένως δεν καλύπτονται οι παραπάνω μέρες που δουλεύουμε. Τώρα σε ό,τι αφορά το χθεσινό (σ.σ.: της Δευτέρας) συμβάν, αποκαλύπτονται κάποια πράγματα, προκύπτουν θέματα. Υπάρχουν εταιρείες που δεν εξασφαλίζουν ούτε καν το αυτονόητο, που είναι η μεταφορά των εργαζομένων στις θέσεις εργασίας τους και το δεύτερο ζήτημα, που έχει να κάνει με την ασφάλεια, σχετίζεται με την καθυστερημένη έλευση του συνεργείου του ΕΚΑΒ στον τόπο του συμβάντος», τονίζει χαρακτηριστικά στο «Π».
Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει πως οι εργαζόμενοι τα «βάζουν» με τους συναδέλφους τους στο ΕΚΑΒ του αεροδρομίου, αλλά με την παράλογη υποστελέχωση και του συγκεκριμένου τομέα. Το τραγικό συμβάν με τον θάνατο της εργαζομένης συνέβη 150 μέτρα από τον σταθμό του ΕΚΑΒ στο αεροδρόμιο. Όμως, απ’ ό,τι αποδείχθηκε με την καθυστερημένη επέμβαση, δεν υπήρχε προσωπικό. «Ο λόγος που μένουμε σε αυτό το ζήτημα είναι όχι επειδή τα βάζουμε με τους εργαζομένους του ΕΚΑΒ, αλλά με το γεγονός ότι δεν υπάρχουν εργαζόμενοι και υποστήριξη στο ΕΚΑΒ. Έχουμε και τον παράγοντα των εργαζομένων και τον παράγοντα των επιβατών. Προκαλεί ερωτήματα γιατί δεν επενέβη έγκαιρα το ΕΚΑΒ», αναφέρει ο Δ. Μπόζας. Πάντως το ΕΚΑΒ με ανακοίνωσή του τονίζει ότι καθυστέρησε 12 λεπτά.
Από την πλευρά του ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας Βασίλης Αλεβιζόπουλος τονίζει στο «Π» πως το κράτος δεν έχει παραδώσει στην Υπηρεσία την αρμοδιότητα των ελέγχων των εργασιακών, ενώ σχετικά με τον θάνατο της άτυχης εργαζομένης ανέφερε πως «δεν γνωρίζει κάτι σχετικά με το πώς συνέβη». «Σίγουρα για να ήταν στην πίστα είχε κάρτα για να περνάει. Το ζητούμενο είναι πως πετάχτηκε πίσω από ένα φορτηγό τροφοδοσίας και τραυματίστηκε θανάσιμα. Πράγματι το κράτος θα μπορούσε να κάνει τους ελέγχους για τα εργασιακά. Σημασία έχει η πολιτική βούληση που δίνει την αρμοδιότητα στην Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας για να ελέγξει αυτές τις συμβάσεις προκειμένου να γίνουν με καλύτερο τρόπο. Θα μπορούσε η ΥΠΑ να διασφαλίσει τις συνθήκες εργασίας. Εμείς ως Ομοσπονδία έχουμε θέσει πολλές φορές ζητήματα για αυτά τα θέματα, για την καθαριότητα και τα security. Το θεωρώ απαράδεκτο», μας είπε χαρακτηριστικά. Και πρόσθεσε: «Θεωρώ ότι πρέπει να μας δώσουν τις αρμοδιότητες να κάνουμε ελέγχους και στην εταιρεία και να επιβάλουμε πρόστιμα. Σε όλα τα αεροδρόμια. Δεν διαφωνώ με τις καταγγελίες. Είναι και δικό μας αίτημα. Δεν έχουμε όμως την αρμοδιότητα. Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση πρέπει να μας εξουσιοδοτήσει για να κάνουμε τους ελέγχους. Δεν μπορείς να ελέγχεις την αεροπορική εταιρεία και ό,τι αφορά το αεροπορικό κομμάτι και να μην ελέγχεις το εργασιακό κομμάτι. Είναι θέμα του υπουργείου Εργασίας και του υπουργείου Μεταφορών».