Σαν τον λύκο με την αλε­πού στους μύθους του Αι­σώπου, που προσπαθούν να πείσουν το άρρωστο λιο­ντάρι ποιος θα το σώσει, συ­μπεριφέρονται τις τελευταί­ες ημέρες Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, που πλακώνονται δημοσίως για το ποιος έσωσε τη χώ­ρα.

Το λιοντάρι είναι προφα­νώς η πληγωμένη χώρα, αλλά μεταξύ των δύο κομμάτων της συγκυβέρνη­σης μικρή σημασία έχει ποιος είναι ο λύκος και ποια η αλεπού. Στον μύ­θο η αλεπού την… έφερε στο τέλος στον λύκο, που έχασε τη γλώσσα του. Αλλά και η αλεπού, παρότι φά­νηκε πιο πονηρή, τη γλίτωσε τελι­κά… από τύχη.
 
Το προεκλογικό σποτ της Ν.Δ., που εμφανίζει το κόμμα της Συγ- γρού να έχει πετύχει όλα τα θετικά για τη χώρα από την έναρξη της οι­κονομικής κρίσης, ήταν εκείνο που άναψε «φωτιές» στο στρατόπεδο του ΠΑΣΟΚ.
 
«Μένουμε άναυδοι με την υπο­κρισία, την παραπλάνηση και την κοροϊδία. Προσπαθούν να πείσουν τους πολίτες ότι όλα τελικά έγιναν από τότε που ανέλαβε πρωθυπουρ­γός ο Αντώνης Σαμαράς. Προφανώς, είναι ένα μεγάλο ψέμα», ήταν η αντί­δραση του Δ. Καρύδη, εκπροσώπου Τύπου του ΠΑΣΟΚ, για το νεοδημο- κρατικό σποτ.

Μνήμες
 
Η αντιπαλότητα αρχίζει από την εποχή του Ζαππείου. Το ΠΑΣΟΚ τότε μόνο του έπαιζε τον ρόλο του «σωτήρα» για τη χώρα, ενώ η Ν.Δ. έταζε υποσχέσεις σβήνοντας και γράφοντας τις διάφορες εκδοχές του Ζαππείου. Στη συνέχεια η πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου έφερε τα δύο κόμματα αναγκαστικά μαζί στην κυβέρνηση Παπαδήμου.
 
Οι μνήμες τότε ήταν ακόμη νωπές. Στη συνέχεια, από τις «διπλές» εκλο­γές του 2012, τα δύο κόμματα βγή­καν αρχικά τραυματισμένα, ενώ στη συνέχεια συμφώνησαν ότι για το κα­λό της χώρας θα συνεργαστούν ξανά στην κυβέρνηση Σαμαρά. Ανακοίνω σαν ότι θα μας ξανασώσουν…
 
Οι μνήμες, όμως, που – τότε και πριν – ήταν νωπές, δεν σβήσανε πο­τέ και κατά καιρούς ξυπνάνε…

♦   Η Ν.Δ. συχνά – πυκνά εμφανίζεται να οικειοποιείται τις «επιτυχίες» και να χρεώνει τις «αποτυχίες» στις κυ­βερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Πιο πρόσφα­το παράδειγμα αποτελεί το πρωτο­γενές πλεόνασμα, που παρουσιά­στηκε ως «γαλάζιο» επίτευγμα.
♦   Το ΠΑΣΟΚ απάντησε ότι το πρω­τογενές πλεόνασμα έχει «πράσινη» απόχρωση και ότι οφείλεται κατά 80% στις προσπάθειες των δικών του κυβερνήσεων.
Σε κάθε περίπτωση οι ευρωεκλογές θα κρίνουν πολλά και για τους δύο…

Ο μύθος

Στον μύθο του Αισώπου ο λύκος και η αλεπού δεν συνεργάζονται, όπως συμβαίνει σή μερα με τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, όμως ο τρόπος με τον οποίο προσπαθούν να παρα­πλανήσουν το.. λιοντάρι, δηλαδή τη χώρα, δεν απέχει πολύ από τη ση­μερινή πραγματικότητα.

'Ισως αυτή τη φορά, αν δεν κατα­φέρουν να σώσουν το «μαγαζί», δη­λαδή τη συγκυβέρνηση, την ύστατη ώρα θα προσπαθήσει ο καθένας χω­ριστά να σώσει το τομάρι του, όπως συμβαίνει και στην ιστορία που ακο­λουθεί:

Μια φορά λοιπόν κι έναν καιρό το λιοντάρι αρρώστησε βαριά. Φοβή­θηκε πως θα πεθάνει κι έδωσε δια­ταγή να συγκεντρωθούν όλα τα ζώα του μεγάλου δάσους μπροστά του, για να του πουν τι πρέπει να κάνει για να γιατρευτεί. Όλα τα ζώα είπαν τη γνώ­μη τους, ώσπου ήρθε και η σειρά του λύκου.

-Βασιλιά μου, είπε με σεβα­σμό, δεν γνωρίζω κανένα γι­ατρικό για την αρρώστια σου, μα ούτε και όσα ζώα είναι συ­γκεντρωμένα εδώ γνωρίζουν. Το μόνο ζώο που ξέρει από φάρ­μακα είναι η αλεπού! Μα αυτή σε περιφρόνησε και δεν ήλθε στο κάλεσμά σου. Άκουσα μάλιστα να λένε ότι χάρηκε για την αρρώστια σου και ότι δεν τη νοιάζει κι αν πεθάνεις.Ο λύκος τα είπε επίτηδες αυτά τα λόγια, γιατί δεν χώνευε την αλεπού και ήταν σίγουρος ότι το λιοντάρι θα την τιμωρούσε!

– Ώστε έτσι! φώναξε θυμωμένο το λιοντάρι. Να τη βρείτε αμέσως και να τη φέρετε μπροστά μου. Θα της κόψω τη γλώσσα!

Ο λύκος έτριψε τα χέρια του από τη χαρά του. Είχε έλθει η στιγμή να κάνει κακό στην αλεπού.Ένα πουλά­κι, όμως, πέταξε γρήγορα και βρήκε την αλεπού.

– Αυτό κι αυτό συμβαίνει! της είπε. Ο λύκος σε συκοφάντησε και το λιο­ντάρι θα σου κόψει τη γλώσσα για να σε τιμωρήσει. Σ' ευχαριστώ, καλό μου πουλάκι, του είπε η αλεπού. Μη φοβάσαι, θα καταφέρω να γλιτώσω.
Μάζεψε τότε αγριόχορτα και μια και δυο τράβηξε με θάρρος για τη σπηλιά του λιονταριού. Το λιοντάρι, όταν την είδε, άφρισε από το κακό του.
–  Σου έφερα αυτά τα βότανα, είπε η πονηρή αλεπού στο άρρωστο λιο­ντάρι, για να γίνεις καλά.
–    Έλα εδώ! της φώναξε. Πού ήσουν; Δεν έμαθες ότι κάλεσα όλα τα ζώα να παρουσιαστείτε μπροστά μου;
–  Ναι, βασιλιά μου, απάντησε με θάρρος η αλεπού. Το έμαθα πως εί­σαι άρρωστος βαριά, γι' αυτό κι εγώ, πριν έλθω, πήγα και μάζεψα αυτά τα βότανα, που θα σε κάνουν καλά.

Ο θυμός του λιονταριού έπεσε αμέσως.

-Ώστε γι' αυτό άργησες να έλθεις; της είπε. Καλά έκανες… Θα γίνω κα­λά όταν πάρω αυτά τα βότανα;
– Ναι, βασιλιά μου. Μόνο που χρει­άζεται να τ' ανακατέψεις με κάτι ακό­μα, για να γίνει τέλειο το φάρμακο.
–  Με τι; ρώτησε το λιοντάρι.
–  Να τα βράσεις μαζί με μια γλώσ­σα λύκου. Αυτή βέβαια… εσύ ξέρεις πού θα τη βρεις.
–  Και βέβαια ξέρω! φώναξε το λι­οντάρι. Θα κόψω τη γλώσσα αυτού του λύκου!

Το είπε και το έκανε αμέσως. Έτσι η πονηρή η αλεπού τιμώρησε τον λύκο για τη συκοφαντία του.