Τα ξημερώματα της 6ης Ιουνίου δυο αμερικανικές αερομεταφερόμενες μεραρχίες και μια βρετανική ξεκίνησαν την αμφίβια απόβαση συμμαχικών δυνάμεων. 

• 716η Μεραρχία Πεζικού (στατική): Αποτελούνταν κυρίως από παλαίμαχους «ανίκανους για ενεργή υπηρεσία» και απελευθερωθέντες φυλακισμένους.
• 352η Μεραρχία Πεζικού: Αντίθετα με την πιο πάνω, διέθετε πολύ καλά εκπαιδευμένους και πεπειραμένους στη μάχη άνδρες.
• 91η Αερομεταφερόμενη (Luftlande) Μεραρχία: Κανονική μεραρχία πεζικού, με άνδρες εκπαιδευμένους και εξοπλισμένους για μεταφορά τους από αέρος.
• 709η Μεραρχία Πεζικού (στατική): Όπως και η 716η, διέθετε αρκετές μονάδες υπό γερμανική ηγεσία.
• 243η Μεραρχία Πεζικού (στατική): Διοικητής ο στρατηγός Χάιντς Χέλμιχ, αποτελούμενη από το 920ό Σύνταγμα Πεζικού (δύο τάγματα), το 921ο και 922ο Συντάγματα Πεζικού. Η μεραρχία αυτή είχε αναλάβει τη φύλαξη της δυτικής πλευράς της χερσονήσου του Κοταντέν.
• 711η Μεραρχία Πεζικού (στατική): Περιλάμβανε τα 731 και 744 Συντάγματα Πεζικού. Είχε αναλάβει τη φύλαξη της δυτικής πλευράς της περιοχής του Κω (Pays de Caux).
• 30ή ταχυκίνητη Ταξιαρχία: Διοικητής ο συνταγματάρχης φον ουντ τσου Άουφζες και αποτελούνταν από τρία τάγματα που μετακινούνταν με ποδήλατα.

 
Γερμανικό Ναυτικό, Αεροπορία
 
Το Ναυτικό διέθετε ελάχιστα σκάφη επιφανείας (τρία ανέπαφα αντιτορπιλικά και δύο δεκάδες τορπιλοβόλα), σχετικά μικρό αριθμό καλά εξοπλισμένων και επανδρωμένων υποβρυχίων (48), διαμοιρασμένων, όμως, μεταξύ γαλλικών και νορβηγικών ακτών: Η έκταση που μπορούσαν να καλύψουν ήταν τεράστια σε σχέση με τον αριθμό τους. Το μοναδικό μεγάλο σκάφος του γερμανικού Ναυτικού, το θωρηκτό «Τίρπιτς», παρέμενε αποκλεισμένο στα φιορδ της Νορβηγίας. Δύναμη ολοσχερώς ανεπαρκής για να αντιμετωπίσει τα 6.900 σκάφη κάθε τύπου που διέθεταν οι σύμμαχοι.
 
Στην Αεροπορία, η κατάσταση ήταν ακόμα χειρότερη: Ο επικεφαλής του 3ου Αεροπορικού Στόλου (Luftflotte No 3) Χούγκο Σπέρλε διέθετε μόλις 891 αεροσκάφη κάθε τύπου, από τα οποία μόνο 500 μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε επιχειρήσεις. Οι σύμμαχοι υπολόγιζαν την αεροπορική υπεροχή τους σε 15:1, αλλά οι Γερμανοί υπολόγιζαν, πιο σωστά, την αεροπορική υπεροχή των συμμάχων σε 50 προς 1, καθώς οι σύμμαχοι διέθεταν περίπου 13.500 αεροσκάφη κάθε τύπου έτοιμα για επιχειρήσεις.
 
Οι συμμαχικές μονάδες Στρατού Ξηράς
 
Ο Στρατός Ξηράς των συμμαχικών δυνάμεων αποτελούνταν:

• 6η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία.
• 1ο Βρετανικό Σώμα Στρατού, 3η Μεραρχία Πεζικού, 27η Θωρακισμένη Ταξιαρχία.
• 3η Καναδική Μεραρχία Πεζικού, 2η Καναδική Θωρακισμένη Ταξιαρχία.
• 30ό Βρετανικό Σώμα Στρατού, 50ή Μεραρχία Πεζικού, 8η Θωρακισμένη Ταξιαρχία.
• 79η Βρετανική Θωρακισμένη Μεραρχία.
• 5ο Σώμα Στρατού ΗΠΑ, 1η και 29η Μεραρχία Πεζικού.
• 4ο Σώμα Στρατού ΗΠΑ, 4η Μεραρχία Πεζικού.
• 101η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία ΗΠΑ.
• 82η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία.
• 4ο Σύνταγμα SAS (Special Air Service), δύναμη των Ελεύθερων Γάλλων.

 
Συνολικά στην επιχείρηση της Απόβασης την πρώτη ημέρα υπολογίζεται ότι ο αριθμός των στρατευμάτων που έλαβαν μέρος ανήλθε από 130.000 έως 156.000 άνδρες.
 
Αεροπορική δύναμη
 
Υπολογίζεται ότι ο στρατάρχης Λι-Μάλλορι είχε στη διάθεσή του περίπου 13.500 αεροσκάφη και ανεμόπτερα παντός τύπου.
 
Ναυτικές δυνάμεις
 
Στην Απόβαση έλαβαν μέρος περίπου 7.000 σκάφη κάθε τύπου και σχεδόν από όλες τις χώρες που συμμετείχαν στο πλευρό των συμμάχων. Η επιχείρηση διάπλου της Μάγχης όφειλε να οργανωθεί με μεγάλη προσοχή, καθώς η Μάγχη είναι «δύσκολη θάλασσα». Οι Γερμανοί είχαν ποντίσει ναρκοπέδια και υπήρχε πάντα ο κίνδυνος των γερμανικών υποβρυχίων: Οι στόχοι ήταν τόσοι, που λίγοι μόνο ικανοί κυβερνήτες θα μπορούσαν να προκαλέσουν πραγματική πανωλεθρία στον συμμαχικό στόλο. Ευτυχώς, ο Χίτλερ δεν πίστεψε ότι οι σύμμαχοι θα επιχειρήσουν απόβαση στις νορμανδικές ακτές και θεώρησε ότι η απόβαση που του γνωστοποιήθηκε ήταν απλός αντιπερισπασμός. Έτσι, ούτε συγκέντρωσε τις δυνάμεις του εκεί ούτε και τις ενίσχυσε.
 
Το σχέδιο της Απόβασης
 
Η απόβαση αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί σε αρχικά τέσσερις διαφορετικούς τομείς (παραλίες). Αργότερα προστέθηκε και μια πέμπτη (η Παραλία Γιούτα) με το σκεπτικό ότι ήταν πολύ κοντά (μόνο 60 χλμ.) στο μεγάλο και σημαντικό λιμάνι του Σερμπούρι. Στις δύο δυτικότερες (Παραλία Γιούτα και Παραλία Όμαχα) θα αποβιβάζονταν Αμερικανοί, στην τρίτη (Παραλία Γκολντ) Βρετανοί, στην τέταρτη (Παραλία Τζούνο) Καναδοί και Βρετανοί και στην πέμπτη, ανατολικότερη (Παραλία Σγουόρντ) Βρετανοί και μια μικρή μονάδα των Ελεύθερων Γάλλων. Οι δυνάμεις κάθε τομέα είχαν συγκεκριμένους αντικειμενικούς στόχους. Παράλληλα θα ρίπτονταν με αλεξίπτωτα η 82η και 101η Αμερικανικές Αερομεταφερόμενες Μεραρχίες, η 6η Βρετανική Αερομεταφερόμενη Μεραρχία και το 1ο Καναδικό Σύνταγμα Αλεξιπτωτιστών, ενώ θα γινόταν και αερομεταφορά στρατευμάτων με ανεμόπτερα.
 
Ο διάπλους της Μάγχης και η φάση εφόδου της απόβασης έλαβαν την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Ποσειδών».
 
U.S. Army History: D-Day