Η συγγραφέας Σόνια Ζαχαράτου γράφει για το βιβλίο της  «Madre Dolorosa – Ο Έρωτας», εκδόσεις Μελάνι

Η εμμονή είναι από τα θέματα που με έχουν απασχολήσει. Η εμμονή, που μπορεί να εξελιχθεί σε ιδεοληψία, φανατισμό, μανία, παραφροσύνη. Στην εμμονή θέλησα να εισχωρήσω επιλέγοντας, μέσα από τις τόσες υπάρχουσες, την απώλεια του άλλου. Απώλεια που προέρχεται είτε από θάνατο φυσικό, είτε από χωρισμό. Στάθηκα στο δεύτερο, με το έργο «Madre Dolorosa – Ο Έρωτας». Στον μοναχικό και δύσβατο δρόμο της εγκατάλειψης. Ο ήρωας του βιβλίου μου ζει, απομονωμένος πλέον, μέσα στη σιωπή, κοιτάζοντας μια φωτογραφία, το μόνο που του έχει απομείνει από τις ευτυχισμένες ημέρες του. Διάλεξα και ως είδος γραφής την ποίηση. Για να εκφράσω τα βαθύτατα, που δεν θα ταίριαζαν σε ένα πεζογράφημα. Προσπάθησα να σκάψω το δυνατόν περισσότερο στην ψυχή του. Στην προσδοκία του να καταλάβει, κάποια στιγμή, τα αίτια της καταστροφής του. Στις μνήμες του, στις κραυγές και στους ψιθύρους της. Στις ψευδαισθήσεις του και στην απόγνωσή του. Στις εικόνες της ομορφιάς που έχουν παρέλθει και διαρκώς τις ανακαλεί και στις αστείρευτες ελπίδες του. Στο φως και στο σκοτάδι του. Στην κάθε ημέρα του, που τραγικά επαναλαμβάνεται, χωρίς λύτρωση. Στην αποποίηση της πραγματικής ζωής. Στην μπαμπεσιά του έρωτα και της εμμονής.