Πριν λίγα χρόνια, ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης λοιδορήθηκε όσο λίγοι πολιτικοί εξ αιτίας μιας δηλώσεώς του που φάνταζε προκλητική αλλά απηχούσε την αλήθεια. Ο τότε Υπουργός Προστασίας του Πολίτη είπε ότι δεν διάβασε το μνημόνιο γιατί τα τρέχοντα  υπουργικά του καθήκοντα δεν του άφηναν χρόνο. 

Είναι εμφανές ότι πρόκειται για παρωδία και ουσιαστικά για ένα ακόμα ισχυρό κτύπημα κατά του κοινοβουλευτισμού και της δημοκρατίας. Και καλά, η Πρώτη Φορά Αριστερά δεν θρηνεί ιδιαίτερα ούτε για τον κοινοβουλευτισμό ούτε για την δημοκρατία, όπως και η Χρυσή Αυγή  και δηλωμένα επισήμως και το ΚΚΕ. Τα υπόλοιπα, όμως, κόμματα, κυρίως η ΝΔ και ότι απόμεινε από το ΠΑΣΟΚ που να μην έχει γίνει  ΣΥΡΙΖΑ, έπρεπε να αντιδράσουν  απέναντι σε αυτή την παρωδία. Να μην λάβουν μέρος, να την καταγγείλουν κι όχι να ανακαλύπτουν εκ των υστέρων ότι ψηφίστηκαν διατάξεις που νομιμοποιούν τους βουλευτές που έχουν offshore εταιρίες. Ωστόσο, φαίνεται ότι αυτή η διάταξη βολεύει πολλούς διαπαραταξιακά, γι’ αυτό και …διέλαθε της προσοχής –  ένθεν κακείθεν.

Κάθε μέρα η κρίση βαθαίνει, κάθε μέρα βουλιάζουμε περισσότερο. Δεν είναι τα 100 πρώτα χρόνια που μας καλεί ως …ανθεκτικό λαό να αντέξουμε η ανεκδιήγητη βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Άννα Βαγενά. Είναι ότι κάθε μέρα δεχόμαστε τον παραλογισμό της απολυταρχίας, την κατάργηση βασικών δημοκρατικών αρχών. Παντού κυριαρχεί ένας η παραδοξότητα που μας εμποδίζει να αντιληφθούμε τα αυτονόητα.  Έτσι, η Πρώτη Φορά Αριστερά με οριακή πλειοψηφία και έχοντας αντίθετο πάνω από το 80% του εκλογικού σώματος εκποιεί όλα τα τιμαλφή της χώρας και των πολιτών της προκειμένου να «μην ζήσει μια δεύτερη Βάρκιζα» σύμφωνα με τον Κατρούγκαλο καταθέτοντας την εξουσία! Ζούμε ένα εν εξελίξει  δράμα …το οποίο η αλήθεια είναι ότι μας αξίζει  γιατί υποτιμήσαμε την ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς τα τελευταία σαράντα χρόνια. Από βαρεμάρα, από μόδα, από άγνοια κινδύνου και από σκέτη ηλιθιότητα…