Είναι γνωστό ότι οι υποστηρικτές της πάλαι ποτέ ενδόξου πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας κατά την Άλωση ήταν ελάχιστοι. Αν υπολογίσει κανείς και αυτούς που έπεσαν στη διάρκεια της Άλωσης και εκείνους που χάθηκαν μετά τον τριήμερο νόμιμο σφαγιασμό των πολιορκημένων από τους πολιορκητές τους, στην πρωτεύουσα απέμειναν ελάχιστοι κάτοικοι. Κι αν, σύμφωνα με τα λόγια του Περικλή που μας διασώζει ο Θουκυδίδης «άνδρες εισίν η πόλις», δεν είχε μείνει σχεδόν τίποτα από την παλιά Κωνσταντινούπολη. Όλα έδειχναν πως η πόλη άλλαζε σελίδα, και σίγουρα ο Μωάμεθ Β’ ήθελε πάση θυσία να ανακτήσει την παλιά της λαμπρότητα και αίγλη.