Η κυβέρνηση εφαρμόζει την συνήθη για τους κομμουνιστές, πολιτική που ισχυρίζεται πως αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί μας τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Αυτήν την ασύλληπτη στρέβλωση των πάντων ζούμε τα τελευταία τρία παρδαλά κι τραγικά χρόνια. Είναι μια πολιτική που βασίζεται στο γνωστό ανέκδοτο όπου ο απατημένος σύζυγος πιάνει την αγαπημένη του στο κρεβάτι με τον εραστή της σε πλήρη …ανάπτυξη και κείνη του δηλώνει μελιστάλακτα κοιτώντας τον με θιγμένη αξιοπρέπεια: «αγάπη μου, δεν είναι αυτό που νομίζεις»…

Δεν είναι λοιπόν αυτό που νομίζουμε: ούτε με τον ΕΝΦΙΑ, ούτε με τον Σαρωνικό, ούτε με τις κατασχέσεις , ούτε με τις διακηρύξεις της Θεσσαλονίκης γενικότερα – για να μην μακρηγορούμε. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Ξαφνικά η Αμερική του Τραμπ έγινε η πιο φιλική χώρα στον κόσμο – μια θερμή κι ανιδιοτελής σύμμαχος, μια προστάτιδα-υπερδύναμη, που εκτιμά το έργο της Αριστεράς και τις κομμουνιστικές της πολιτικές. Η Αμερική άλλαξε επιτέλους, σύντροφοι. Μετά την Ευρώπη, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ άλλαξαν και την Αμερική! Αναρωτιόμαστε, ποιος να έχει άραγε σειρά…

Έχει κανείς το κουράγιο να διαχειριστεί αυτή την μεγάλη απάτη που φέρει την σφραγίδα της ελληνική Αριστεράς;  Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Κανείς πλέον δεν μπαίνει σε αυτό τον μόχθο, να βρίσκεται δηλαδή κάθε μέρα αντιμέτωπος με τον παραλογισμό. Απλά σκύβει το κεφάλι και κλείνεται στον εαυτό του αφήνοντας την κοινωνία στα στιβαρά χέρια και στα αξεπέραστα μυαλά των δυο συγκυβερνητών μας: του κ. Τσίπρα και του κυρίου Καμμένου. Βίοι παράλληλοι που ψάχνουν τον σύγχρονο  Πλούταρχο να αναδείξει το μεγάλο τους έργο.

Εξ άλλου, ο κ Τρύφων Αλεξιάδης, μια ακόμα εξέχουσα πολιτική προσωπικότητα των ημερών, προτρέπει να  «σταματήσουν να ψάχνουν τα αρχεία μας τι λέγαμε προεκλογικά και τι κάναμε μετεκλογικά. Η κυβέρνηση θα κριθεί  για το τι κάνει τώρα!». Δεν χρειάζεται να θυμόμαστε. Η μνήμη, όπως είναι γνωστό, βλάπτει την πολιτική όταν στην εξουσία είναι η Αριστερά. Θα θυμάται μόνο η κυβέρνηση για τους …κακούς, τους άλλους. Το δικαίωμα στη μνήμη είναι πλεονασμός όταν σε κυβερνά μια αριστερή κυβέρνηση με βαθιές δημοκρατικές καταβολές.

Μέχρι τώρα πάντως ξέραμε ότι μια φωτογραφία αξίζει όσο χίλιες λέξεις. Με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μάθαμε πως αξίζει μερικά δις και τόνους υποκρισίας!