Δεν θέλει να αντιπαρατεθεί με κάποιον.
Δεν έχει να πει κάτι συγκεκριμένο
Θέλει να τα έχει με όλους καλά.

Έχει την τάση να τα στρογγυλεύει για να είναι αρεστός. Διαλέξετε και πάρετε.

Πάντα έχουν σημασία τα πρόσωπα. Παντού. Στην οικογένεια, στις σχέσεις, στις παρέες, στις φιλίες, στην επιστήμη, στις επιχειρήσεις, στην πολιτική στην… ιστορία.

Δεν είναι καμιά φιλοσοφία. Αυτό δείχνει η ζωή και η πραγματικότητα στην καθημερινότητά μας. Να το δούμε σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση.

Αν ο Τσίπρας δεν είχε εκείνα τα χαρακτηριστικά που τον έκαναν να ξεχωρίσει και του έδωσαν την δυνατότητα να απευθυνθεί σε ευρύτερο ακροατήριο από αυτό που είχε ο Συνασπισμός, το πιθανότερο εκλογικό σενάριο γι’ αυτόν στις εκλογές που έρχονται θα ήταν το αν μπαίνει η όχι στην Βουλή. 

Πέρα από τα προγράμματα, τις ιστορικές καταβολές, την κουλτούρα, την ιδεολογική υπεροχή κλπ,κλπ.

Δείτε τι σημασία έχουν τα πρόσωπα στην κυβέρνηση. 

Υπάρχουν ο Σταθάκης, ο Τσακαλώτος, ο Δραγασάκης, ο Φλαμπουράρης, ο Χαρίτσης, ο Ξανθός, η Γεροβασίλη, ο Φιλης με τον Σκουρλέτη και τον Δρίτσα παλιότερα, ο Γαβρόγλου, ο Φάμελος, ο Βίτσας, ο Σακελλάριδης, με τους οποίους μπορείς να διαφωνήσεις, να τους προσάψεις αγκυλώσεις, καθυστερήσεις, λάθη, ότι πολλές φορές είναι πιο αργοί από τον… Οδοντοτό, αλλά δεν θα τους κατηγορήσεις για υπερβολές, ότι έχουν διχαστικό λόγο, ότι τσαλαβουτάλανε πολιτικά, ότι είναι είναι οπαδοί του «εμείς και οι άλλοι». 

Όταν μάλιστα πολλοί από αυτούς έχουν συγκρουστεί πολύ σκληρά με τους πολιτικούς τους αντιπάλους, επί πολλά και κυρίως δύσκολα χρόνια όταν ήταν στην αντιπολίτευση και όχι στην ισχύ που προσφέρει – προσωρινά – η καρέκλα της εξουσίας.

Σε τέτοια πρόσωπα, θα πρέπει να στηριχθεί, να ακούσει, να σχεδιάσει ο Τσίπρας στην τελική ευθεία προς τις κάλπες. 

Εδώ θα είμαστε εμείς- όπως τα… τελευταία τριάντα χρόνια- και θα κάνουμε μετά τον λογαριασμό…

Και σε νίκη και σε ήττα.