Το Ρένα Δούρου ξυρίζεται σε μιαν ακόμα επίδειξη υψηλού αριστερού συμβολισμού που ευαγγελίζεται το νέο άνθρωπο που είναι απαλλαγμένος από τον αντιδραστικό ανθρωπισμό του παρελθόντος. Προτάσσει το όραμα ενός κόσμου δίχως πένθος, δίχως λύπη και στεναγμούς, έναν κόσμο χωρίς το φάντασμα του χαρακτήρα, απαλλαγμένου από το πάθος, από την συντριβή, τον οδυρμό.

Το Ρένα Δούρου προτάσσει έναν κόσμο, δίχως την ευθύνη των πράξεών του, έναν κόσμο αγγελικό και ουδέτερο δίχως χαρακτηριστικά, έναν κόσμο δίχως διαφορές.  Προτάσσει ένα απάνθρωπο τέρας, ένα νεοναζιστικό μοντέλο ανθρώπου, όπου τα θύματά του δεν αξίζουν παρά μόνο τη χλεύη, τον φυσικό και μεταφυσικό αφανισμό τους. 

Το Ρένα Δούρου ονειρεύεται έναν κόσμο δίχως ταυτότητα, δίχως συνείδηση, έναν κόσμο αδιαφοροποίητο, έναν κόσμο  δίχως πολιτισμική μνήμη, δίχως πρόσωπο, προσωπικότητα και τσίπα. 

Έναν κόσμο αήθους ουδετερότητας που ο μόνος εχθρός θα είναι τα μούσια των fake news.  

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την υπερνομαρχία: το φάντασμα της απόλυτης ξεφτίλας!