Υπόσχομαι ότι δεν θα γράψω πολλά.

Οι τρεις πρώτες είναι πολιτικές.

1) Ο Μητσοτάκης είναι λογικό να αισθάνεται κυρίαρχος, όχι επειδή κέρδισε τον Τσίπρα, ούτε γιατί πήρε 39.5%, αλλά γιατί τον είχαμε υποτιμήσει σχεδόν οι πάντες.
Πρώτοι, πρώτοι, οι βουλευτές του, τα στελέχη του, μετά οι αντίπαλοι, και οι δημοσιογράφοι. Αυτό είναι λογικό να του δίνει εσωτερική δύναμη. Να δούμε πώς θα την χρησιμοποιήσει.

2) Το… πολυσύνθετο κυβερνητικό σχήμα που επέλεξε, με ένα μείγμα πολιτικών και τεχνοκρατών προϋποθέτει ισχυρή ομάδα δίπλα από τον πρωθυπουργό, για να δίνει κατευθύνσεις, να κρατά ισορροπίες και ενίοτε να παρεμβαίνει στις συγκρούσεις. Κυρίως να τις προλαβαίνει…

3) Να δούμε πως θα κινηθεί στο… ναρκοπέδιο του Τύπου. Κατά τα ειωθότα, από το πολύ γλείψιμο και την περισπούδαστη καθοδήγηση, θα περάσουμε στην σύγκρουση και στην υπονόμευση από αυτούς που σήμερα τον υμνούν. Το έχουμε δει πως παίζεται το έργο και επί ΣΥΡΙΖΑ.

Στο θέμα αυτό, πολύ σύντομα θα φανεί, ποια θα είναι η στάση των «ολιγαρχών» του τύπου, με τους οποίους έχει σχετικά καλή σχέση (προς το παρόν).

(Προσεχώς συνεχίζεται…)