«Ξέρω ότι οι πρώτες αναμνήσεις είναι κάτι υποκειμενικό, αλλά απ’ όσο μπορώ να θυμηθώ, η πρώτη μου ανάμνηση είναι να είμαι σε ένα καροτσάκι, σε ένα σκοτεινό δωμάτιο με τις κουρτίνες τραβηγμένες και να βλέπω μια μαυρόασπρη εικόνα με κόκκους ενός ανθρώπου που περπατούσε στη Σελήνη» εξομολογήθηκε ο Ρέντγκροουβ. «Γεννήθηκα τον Μάιο του 1969, οπότε αμφιβάλλω για το αν ήταν η πρώτη προσελήνωση, αλλά είναι η πιο παλιά μου ανάμνηση».

Μιλώντας για τα τεχνουργήματα που φωτογράφιζε επί χρόνια – στολές αστροναυτών, μέρη διαστημοπλοίων, πολυάριθμα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν οι αστροναύτες – ο Βρετανός φωτογράφος τονίζει ότι «αυτά τα αντικείμενα κατέληξαν να συμβολίζουν το σπουδαιότερο ανθρώπινο επίτευγμα».

«Η διέγερση και ο θαυμασμός που γεννούν όλα αυτά τα αντικείμενα είναι κάτι που ελπίζω ότι θα μεταδώσω στον θεατή – την αίσθηση δέους και θαυμασμού, ευλάβιας και απόλυτης χαράς για τα σχέδια και τη μηχανουργική κατασκευή, την ιστορία και την ενέργεια που κάθε αντικείμενο μεταδίδει σ’ εμένα» λέει.

Ο Ρέντγκροουβ ελπίζει ότι αυτοί που θα δουν τις φωτογραφίες θα έχουν την ίδια συναισθηματική αντίδραση που έχει ο ίδιος βλέποντας αυτά τα αντικείμενα. Το άλμπουμ «έχει να κάνει με το να δείξω τον συναισθηματικό αντίκτυπο αυτών των αντικειμένων. Θέλω να εξερευνήσω την αντίδρασή μας σε αυτές τις μηχανές και αντικείμενα όταν τα βλέπουμε στις μικρολεπτομέρειές τους, καθώς και το τι σημαίνουν για εμάς, τους ανθρώπους».