Δηλαδή, του συνδυασμού τεχνολογιών όπως τεχνητή νοημοσύνη, ρομπότ, ανάλυση μεγάλου όγκου δεδομένων, επαυξημένη και εικονική πραγματικότητα, διαδίκτυο των μηχανών (ΙοΤ), 3D εκτυπώσεις, cyber-physical συστήματα με αισθητήρες, φορητές συσκευές (wearables), κλπ με δραστηριότητες διαχείρισης υλικών και εφοδιασμού, συντονισμού πόρων παραγωγής, διάθεσης προϊόντων και διαχείρισης πελατών.

Σύμφωνα με σχετική μελέτη του ΣΕΒ, η υιοθέτηση των νέων τεχνολογιών σε «έξυπνα εργοστάσια» στην ΕΕ έχουν οδηγήσει σε σημαντικά οφέλη όπως: 7-12% λιγότερες δαπάνες ελέγχων ποιότητας και φύρας, ως 30% λιγότερος χρόνος από το σχεδιασμό ως τη μαζική παραγωγή, ως και 60% περισσότερος παραγωγικός χρόνος μηχανημάτων, 5-10% λιγότερες δαπάνες συντήρησης, 10-20% βελτίωση της ροής παραγωγής, 20-30% μεγαλύτερη διαθεσιμότητα πρώτων υλών, 10-20% μικρότερο κόστος πωληθέντων, 10-20% μεγαλύτερη απόδοση στοιχείων ενεργητικού, 10-35% καλύτερη ποιότητα προϊόντων, 10-20% λιγότερος χρόνος αλλαγής γραμμών παραγωγής, 15-25% λιγότερα αποθέματα, ως και 10% περισσότερη ασφάλεια στην εργασία.

«Με λίγες εξαιρέσεις, η Ελλάδα συνεχίζει να εστιάζει στην αυτοματοποίηση, στην τυποποίηση και στη μείωση του κόστους, με αποτέλεσμα τη χαμηλή ψηφιακή ωριμότητα των επιχειρήσεων (26οι στην ΕΕ)», αναφέρει ο ΣΕΒ.

Στις προτάσεις του Συνδέσμου περιλαμβάνονται πέντε άξονες παρεμβάσεων που είναι: α) άμεση δημιουργία μηχανισμών συντονισμού δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, β) δραστική ενίσχυση τεχνολογικών επενδύσεων γ) ενίσχυση επενδύσεων που μετασχηματίζουν την έρευνα σε εμπορεύσιμα προϊόντα, δ) κάλυψη χάσματος ψηφιακών και τεχνολογικών δεξιοτήτων, ε) ανάπτυξη κόμβων καινοτομίας για την συνεύρεση ερευνητών και επιχειρήσεων.