Η Άριελ Χέιζ είχε αποφασίσει να γεννήσει μέσα στο σπίτι. Είχαν ετοιμάσει μέσα στο σπίτι μια παιδική πισίνα την οποία είχαν γεμίσει νερό και όταν την έπιασαν οι πόνοι έφτασε η μαία και άρχισε η διαδικασία.

Τότε η μικρή της κόρη, η δίχρονη Ίζι, ρώτησε τη μαμά της εάν θα μπορούσε να τη βοηθήσει εκείνη να γεννήσει και να είναι η πρώτη που θα πιάσει το νεογέννητο αδερφάκι στα χέρια.

Με τη σύμφωνη γνώμη της μαίας, η Άριελ υποσχέθηκε στην κόρη της ότι μπορεί. Όταν πλέον οι συσπάσεις έδειχναν ότι γεννάει από λεπτό σε λεπτό η Ίζι και η Άριελ μπήκαν στην μικρή πισίνα και περίμεναν να βγει το μωράκι.

Κάτι που έγινε ύστερα από λίγο.

Βγήκε ένα υγιέστατο αγοράκι που το ονόμασαν Χένρι. Η Ίζι ήταν εκείνη που τον έπιασε πρώτη στην αγκαλιά της.

Όμως αυτό που συνέβη με το δίχρονο κορίτσι, πολλοί το κατέκριναν και το θεώρησαν σαν «κακοποίηση παιδιού» επειδή το δίχρονο ήταν αναγκασμένο να βλέπει τα πάντα. Κάτι που η μητέρα αρνείται: «Δεν υπάρχει τίποτε το φυσιολογικό από μια γέννα.» λέει η Άριελ και συνεχίζει «και εγώ όταν ήμουν μικρή είδα τη γέννα του αδελφού μου και από τότε άλλαξε η ζωή μου».