Ο χώρος της τέχνης και του πολιτισμού αποτελεί έναν από τους τομείς που η πανδημία έχει πλήξει βαθιά. Προσαρμοσμένο σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία, το Θέατρο του Νέου Κόσμου προσφέρει μέσα από το κανάλι του στο Youtube δωρεάν προβολές σημαντικών παραστάσεων από την έναρξη του θεάτρου μέχρι σήμερα.

«Σταματία, το γένος Αργυροπούλου» του Κώστα Σωτηρίου

Γεννημένη στην Αθήνα, στα μέσα της δεκαετίας του ’30, κόρη ανώτερου δημοσίου υπαλλήλου, διαπαιδαγωγημένη με τα χρηστά ήθη της εποχής και αρραβωνιασμένη με λοχαγό του Εθνικού Στρατού, η Σταματία ζει στην αυλή του σπιτιού της, αδυνατώντας να παρακολουθήσει τη ζωή που προχωρά. Επιμένοντας πεισματικά να βλέπει τα πάντα μέσα από τα δικά της παραμορφωτικά γυαλιά, καταλήγει άλλοτε τραγική κι άλλοτε κωμική φιγούρα, μέσα στα γεγονότα που διαδραματίζονται δίπλα της, παρά το γεγονός ότι αυτά αφορούν άμεσα τόσο την ίδια όσο και τους δικούς της ανθρώπους. Προσκολλημένη σε αυτό που η ίδια θεωρεί σωστό, καταλήγει να έρθει σε ρήξη με το περιβάλλον της, συνειδητοποιώντας, τελικά, ότι έχει πια απομείνει μόνη… Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος. Παίζει η Ελένη Ουζουνίδου.

«Με δύναμη από την Κηφισιά» των Δημήτρη Κεχαΐδη και Ελένης Χαβιαρά

Εγκλωβισμένες σε ένα αστικό σαλόνι των βορείων προαστίων, τέσσερις γυναίκες βιώνουν μεγάλη αγωνία στη λαχτάρα τους για ζωή. Ζητούμενο στην πορεία τους – καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου – είναι η δύναμη και η ανεξαρτησία τους. Παρ’ όλα αυτά, βρίσκονται ολοένα και πιο αποδυναμωμένες. Κι αυτό, γιατί κρύβουν την τεράστα υπαρξιακή τους αγωνία σε ανούσιες λεπτομέρειες, σε κουτσομπολιά και αφηγήσεις από το παρελθόν, αφήνοντας τελικά το ταξίδι τους ανεκπλήρωτο… Μέσα σε άλλα, αναδεικνύεται το εσωτερικό κενό των ηρωίδων, οι οποίες μπροστά στην απελπισία που τους γεννά το πέρασμα του χρόνου δεν καταφέρνουν να ανταποκριθούν στα κοινωνικά πρότυπα και να σταθούν στα πόδια τους. Ένα έργο – σταθμός της σύγχρονης δραματουργίας μας, που έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του… Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς. Παίζουν: Λυδία Φωτοπούλου, Έμιλυ Κολιανδρή, Γαλήνη Χατζηπασχάλη, Ευδοξία Ανδρουλιδάκη.

«Ο βυσσινόκηπος» του Άντον Τσέχωφ

Ένας πανέμορφος βυσσινόκηπος, που αναφέρεται στο «Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν» της Ρωσίας, πρόκειται να κοπεί και να εξαφανιστεί, καθώς δεν είναι πια «αποδοτικός». Μαζί του χάνεται και μια εποχή ευμάρειας και ανεμελιάς, ταυτόχρονα όμως και μια περίοδος χυδαιότητας και φθοράς. Μέσα σε αυτόν τον υπέροχο κήπο ζει ένας ολόκληρος μικρόκοσμος. Κάθε λογής χαρακτήρες που εκφράζουν τη δύσκολη μετάβαση από το παλιό στο νέο. Άνθρωποι αδρανείς, σοβαροφανείς, άλλοτε ευαίσθητοι και συχνά συναισθηματικά ανάπηροι, με μοναδικό όραμα ένα «αύριο» καλύτερο και πιο δίκαιο. Όλοι κινούνται με σκοπό να αγαπήσουν και να αγαπηθούν, αλλά είναι τόσο ανίκανοι τελικά να το επιτύχουν. Ένα σπουδαίο ποίημα για το βαθύ και το ασήμαντο, το υψηλό και το γελοίο… Σκηνοθεσία: Παντελής Δεντάκης.

Παίζουν: Μάκης Παπαδημητρίου, Μιχάλης Οικονόμου, Κατερίνα Λυπηρίδου, Όμηρος Πουλάκης, Σύρμω Κεκέ, Δημήτρης Πασσάς, Σοφία Γεωργοβασίλη, Μαρία Γεωργιάδου, Γιώργος Μελισσάρης, Δάφνη Δαυίδ, Μιχάλης Τιτόπουλος, Πέτρος Σπυρόπουλος, Σπύρος Πίτσος.

«Δύο Θεοί» του Λένου Χρηστίδη

Σ’ ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον, δύο φίλοι, έγκλειστοι σε άσυλο κομπιουτεροπαθών, αποφασίζουν – λίγο πριν από το τέλος του κόσμου – να χρησιμοποιήσουν το «αντικείμενο του εθισμού» τους, έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, με σκοπό να καταγράψουν την Ιστορία της Ανθρωπότητας… Ο λόγος για τον Πάτρικ και τον Μιγκέλ, οι οποίοι έχουν ως στόχο να γνωστοποιήσουν στις επόμενες γενιές, που ίσως κατοικήσουν τον πλανήτη, τα επιτεύγματα ενός κόσμου που θα έχει καταστραφεί. Όσο μεγαλόπνοο κι αν είναι όμως το σχέδιό τους, υποκύπτει τελικά στην ανθρώπινη ματαιοδοξία. Άλλωστε, οι δυο φίλοι συνειδητοποιούν ότι η διάσωση των ιστορικών δεδομένων είναι υπόθεση άκρως υποκειμενική. Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος. Παίζουν: Γεράσιμος Γεννατάς, Μανώλης Μαυροματάκης, Ντίνη Ρέντη, Γιώργος Μακρής, Αλέξανδρος Τσακίρης.

«Κοινός λόγος» από την Έλλη Παπαδημητρίου

Η πρώτη παράσταση που ανέβηκε στο Θέατρο του Νέου Κόσμου το καλοκαίρι του 1997, στην αυλή, με ιδανικό σκηνικό για το παιχνίδι της φθοράς και της μνήμης τα χαλάσματα που έστεκαν ακόμα εκεί. Στον «Κοινό λόγο» συναντάμε αφηγήσεις ανωνύμων, καταγεγραμμένες από την Έλλη Παπαδημητρίου, που χρονικά καλύπτουν το διάστημα από τις ειρηνικές μέρες στη Μικρά Ασία, πριν από την Καταστροφή, μέχρι τον Εμφύλιο και τα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν.  Για την παράσταση επιλέχθηκαν μόνο γυναικείες μαρτυρίες, εστιάζοντας στην παρουσία και τον ρόλο της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία του 20ού αιώνα, χρωματίζοντας την ιστορία με τόνους γυναικείας ευαισθησίας. Αξίζει να τονιστεί η συνταρακτική επικαιρότητα αυτών των κειμένων, καθώς άγριοι πόλεμοι, εμφύλιοι και προσφυγιά σκιαγραφούν και το τοπίο του 21ου αιώνα. Ο ανθρώπινος πόνος και ο αγώνας για επιβίωση δεν αφήνουν τον «Κοινό λόγο» να παλιώσει. Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος. Παίζουν: Σούλα Αθανασιάδου, Ανθή Ανδρεοπούλου, Όλγα Δαμάνη, Μαρία Κατσανδρή, Τζίνη Παπαδοπούλου.