– Όσοι παρακολουθούν τα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ θα έχουν διαπιστώσει ότι κάτι δεν πάει καλά, σε ό,τι αφορά στην στρατηγική του κόμματος, τόσο στα πολιτικά, όσο και στα επικοινωνιακά.

– Οι όποιες εσωκομματικές κρίσεις εκδηλώνονται κάθε φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ – ως αξιωματική αντιπολίτευση – χρειάζεται να έχει συγκροτημένες θέσεις απέναντι στη κυβέρνηση, ασκώντας κριτική και παρουσιάζοντας προτάσεις.

– Αντί λοιπόν να συμβαίνει αυτό, βλέπουμε άρθρα που δείχνουν εμπάθεια και φανατισμό, «επενδύσεις» – νόμιμες μεν – αλλά που προκαλούν, μαζώξεις στελεχών για να στείλουν μηνύματα στην ηγεσία, και πλακώματα με τα ΜΜΕ.

– Κάθε φορά, που έχουμε μια τέτοια εικόνα, έρχεται ο Τσίπρας είτε με μια δήλωση, είτε με μια συνέντευξη (βλέπε Αυγή) να κάνει τον παιδονόμο.

– Με αναφορές που «φωτογραφίζουν» όσους του χαλάνε τη μανέστρα, αλλά χωρίς να μιλάει με ονόματα και διευθύνσεις.

– Αλλάζει έτσι η κατάσταση; Ασφαλώς και όχι. Μετά από κάποιο διάστημα, ξανά μανά.

– Και αυτή την φορά το ίδιο θα συμβεί.

– Το παλιό ρητό, «στη πολιτική πρέπει να σπας τα αυγά» ισχύει διαχρονικά και σε ό,τι αφορά τις σχέσεις με πρόσωπα που τραβάνε πίσω το κόμμα. (Παράδειγμα η ρήξη το καλοκαίρι του ’15, έφερε την άλλη κυβερνητική πολιτική τον Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς).

– Την επόμενη φορά, ο Τσίπρας ας μιλήσει με ονόματα.

– Και στον… επόμενο τόνο, ας αλλάξει τον στενό και ευρύτερο πολιτικό του κύκλο.

– Το οφείλει στο 33% που τον ψήφισε…