Η είδηση προκάλεσε αρχικά την έκπληξη και την θυμηδία καθώς επρόκειτο για μια πολιτική απόφαση που ξεπερνούσε τα ανεκτά όρια της γελοιότητας και κατόπιν τον θυμό καθώς μεθοδεύτηκε και εκτελέστηκε με απαράδεκτο τρόπο. Το σχέδιο της εκδίωξης του Βενιζέλου από την Βουλή το οποίο βρέθηκε πρόθυμη να εξυπηρετήσει η κυρία Γεννηματά, ήταν και η μοναδική αποστολή την οποία εξετέλεσε επιτυχώς!   

Προσωπικά μπορεί να μην είμαι δικαιωματιστής αλλά σίγουρα είμαι ανθρωπιστής. Όχι. Δεν θα τολμήσω  την πολιτική σύγκριση της  Γεννηματά με τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Σε πολιτισμικά υγιείς κοινωνίες,  κάτι παρόμοιο θα συνιστούσε βία. Την ανοίκεια αυτή σύγκριση, ωστόσο, ο μόνος άνθρωπος που την επεδίωξε, ήταν η ίδια η κα Γεννηματά. Η πράξη της, μάλιστα, μου φέρνει έντονα στο νου μια παραβολή του Ηρόδοτου!  

Ο Ηρόδοτος μας αφηγείται την ιστορία του τυράννου  της Κορίνθου, Περίανδρου (625- 585 π.Χ.) ο οποίος έστειλε έναν άνθρωπό του στον τύραννο της Μιλήτου, Θρασύβουλο, για να μάθει πώς θα διατηρήσει σταθερό το καθεστώς του: «Κι ο Θρασύβουλος πήρε τον άνθρωπο που ήρθε από τον Περίανδρο έξω από την πόλη, κι αφού μπήκαν σε χωράφι με σπαρτά, από τη μια διέσχιζε τα μεστωμένα στάχυα, ρωτώντας και ξαναρωτώντας και μπερδεύοντας τον απεσταλμένο, ποιος λόγος τον έφερε από την Κόρινθο, κι από την άλλη, έτσι κι έβλεπε κάποιο στάχυ να υψώνεται πάνω απ’ τ’ άλλα, το τσάκιζε, και τσακίζοντάς το έριχνε καταγής, συνεχώς· μ’ αυτό τον τρόπο τα πιο καμαρωτά και τα πιο ψηλά στάχυα τα ρήμαξε». (V 92) 

Όταν ο απεσταλμένος επέστρεψε στην Κόρινθο, διηγήθηκε στον Περίανδρο τα καθέκαστα. Ο τύραννος κατάλαβε ότι ο Θρασύβουλος τον συμβούλευε να σκοτώνει τους καλύτερους πολίτες, αυτούς που ξεχώριζαν από τους άλλους. 

Μπορεί να πέρασαν 2500 χρόνια αλλά οι βασικές αρχές της τυραννίας παραμένουν ίδιες: τα ψηλά στάχια, αυτά που ξεχωρίζουν, αποτελούν βάρος στη δημοκρατία των κληρονόμων και τυχάρπαστων. Η πράξη της κας Γεννηματά είναι πιθανόν να περάσει στην Ιστορία ως ευτράπελο στιγμιότυπο αλλά η ίδια θα καταγραφεί ως ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της κρίσης αξιών.