Δεδομένων αυτών των τουρκικών διακηρύξεων στο υψηλότατο δυνατό επίπεδο, και λαμβάνοντας υπόψη ότι η Αγκυρα ουδέποτε «μιλά» χωρίς να πράττει η ελληνική κυβέρνηση γνωρίζει ότι αργά ή γρήγορα θα αντιμετωπίσει μια τουρκική προσπάθεια έμπρακτης αμφισβήτησης ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Κάτι που επίσης (θα πρέπει να) γνωρίζει η Αθήνα είναι η ότι η υπεράσπιση της κυριαρχίας της χώρας μπορεί να γίνει με τις δυνάμεις που διαθέτει και μόνο. Οι τοποθετήσεις εταίρων οι «συμμάχων» περί των ελληνικών δικαίων δεν θα έχουν καμία πρακτική αξία κατά τη στιγμή που θα εκδηλωθούν οι κινήσεις που ήδη η Αγκυρα προαναγγέλλε.

Παρ όλα αυτά η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα της χώρας γενικότερα ονειροβατούν αναμένοντας «δυτική σταυροφορία» με τη συμμετοχή αμερικανών, γάλλων ιταλών και λοιπών «φίλων» υπέρ της υπεράσπισης των ελληνικών συμφερόντων. Προφανώς, στην Αθήνα, αδυνατούν να κατανοήσουν ότι η τουρκική ηγεσία θεωρεί ότι έχει τις δυνάμεις για να επιβάλλει μια νέα ισορροπία στην περιοχή και να διεκδικήσει το χώρο που αφήνει πίσω της η «υποχώρηση» της αμερικανικής αυτοκρατορίας. Κάτι που επίσης λησμονούν στην Αθήνα είναι, ότι οι ισχυροί συνδιαλέγονται και συναλλάσσονται μεταξύ τους σε βάρος των αδύναμων. Και στην προκειμένη περίπτωση η Τουρκία προβάλει και αντιμετωπίζεται απ όλους ως τοπική υπερδύναμη τα συμφέροντα της οποίας κανείς («σύμμαχος» ή «φίλος» της Ελλάδας) δεν μπορεί να αγνοήσει.