Πόσο βαθιά μπορεί να είναι η ανάγκη του ανθρώπου για αγάπη, για συντροφικότητα, για πλήρη αποδοχή; Μπορούν δύο φαινομενικά αντίθετες προσωπικότητες να βρουν ο ένας στον άλλο το πρόσωπο που έψαχναν σε όλη τους τη ζωή;

Τις απαντήσεις δίνουν επί σκηνής ο Στέλιος Μάινας και η Κάτια Σπερελάκη. Το έργο του Καναδού ηθοποιού και συγγραφέα Bruce Gooch, μιλάει για μνήμες και εμπειρίες που παίζουν καθοριστικό ρόλο στη ζωή του καθενός.

Η υπόθεση. Ο Μπάρι, βετεράνος του Βιετνάμ και οικοδόμος τώρα στο επάγγελμα, αναρρώνει ύστερα από εγχείρηση στο γόνατό του όταν ξαφνικά εμφανίζεται στο σπίτι του η Λουίζ. Καθώς πρέπει, άψογη επαγγελματίας και με ποιητικές ανησυχίες, έχει προσληφθεί από τον ανιψιό τής πρώην γυναίκας του Μπάρι για να τον φροντίζει. Ο άξεστος χαρακτήρας του την τρέπει σε άτακτη φυγή, όμως η συνέχεια τούτης της γνωριμίας κάθε άλλο παρά αναμενόμενη αποδεικνύεται.

Ο σκηνοθέτης. Λέει ο Μυλωνάς: «Στην “ξηρή” ζωή των δύο ηρώων, ο “Κήπος” είναι μία όαση. Εκεί θα συναντηθούν, εκεί θα προσπαθήσουν να αρθρώσουν μια κοινή γλώσσα, εκεί θα αναζητήσουν ρωγμές για να εισχωρήσουν και να τολμήσουν να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Παρά τις αντιθέσεις τους. Ο “Κήπος” μετατρέπεται σε έναν τόπο διαπραγμάτευσης με τον άλλο, προπαντός όμως με τον ίδιο τους τον εαυτό».

INFO. Μετάφραση: Κάτια Σπερελάκη – Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μυλωνάς – Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης – Σκηνικά-Κοστούμια: Λήδα Σπερελάκη – Αγγελική Αθανασιάδου – Βοηθοί Σκηνοθέτη: Βίκη Παναγιωτοπούλου – Xρήστος Καρανικόλας – Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας – Επιμέλεια Κίνησης και Χορογραφίες: Χρυσηίς Λιατζιβίρη – Επικοινωνία – Δημόσιες σχέσεις: Νταίζη Λεμπέση