1. Η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου (11 Μάιου 2020) αναφέρεται ρητά σε “μέτρα χαμηλού κόστους”. Τις ημέρες αυτές παρακολουθούμε τη “δημιουργική ερμηνεία” αυτής της απόφασης: από τα παγκάκια των 5.200 ευρώ μέχρι τις περίφημες ψευδοπιπεριές των 320 ευρώ. Η Δημοτική Αρχή επιστρέφει στην πολιτική του λεφτόδεντρου, στην πολιτική των έργων βιτρίνας, στην πολιτική που οδήγησε το δήμο στη χρεοκοπία.

 

2. Η Δημοτική Αρχή ψήφισε μόνη της στην Οικονομική Επιτροπή έναν προϋπολογισμό που προσβάλει κάθε έννοια δημοκρατικής διαδικασίας. Γιατί το έκανε αυτό; Γιατί μπορεί- έχει την απόλυτη πλειοψηφία στην επιτροπή.

 

3. Η Δημοτική Αρχή χωρίς καμία ουσιαστική διαβούλευση και επιστημονική γνωμοδότηση προχώρησε στην επιλογή του εξοπλισμού (παγκάκια, φυτά κλπ) που τοποθετούνται αυτές τις μέρες σε κεντρικά σημεία της πόλης.

 

4. Η Δημοτική Αρχή πορεύτηκε στις διακηρύξεις των έργων με τον παλιό καλό τρόπο: περιοριστικές προδιαγραφές, ασφυκτικό πλαίσιο κατάθεσης προσφορών και παράδοσης του εξοπλισμού. Όλα αυτά εκτός κανονικού πλαισίου δημοσίων συμβάσεων, στο όνομα των έκτακτων μέτρων λόγω COVID-19.

 

Αυτό που συμβαίνει στο κέντρο αυτές τις μέρες είναι η απόληξη ενός σχεδιασμού που έγινε για την πόλη και τους ανθρώπους της, δίχως την πόλη και τους ανθρώπους της.

 

Η υπαρκτή ανάγκη αλλαγών στο κέντρο για άλλη μια φορά υποβαθμίζεται σε μια λογική έργων βιτρίνας υψηλού κόστους, περιορισμένης αποτελεσματικότητας και αμφίβολης αισθητικής.

 

Είχαμε εκφράσει την ανησυχία μας ότι η Δημοτική Αρχή ονειρεύεται μια πόλη μόνο για τουρίστες. Κάναμε λάθος. Η εικόνα που βλέπουμε σήμερα προσβάλλει τους κατοίκους, διώχνει τους εργαζόμενους, απωθεί τους επισκέπτες.

 

Η Ανοιχτή Πόλη καταψήφισε και καταγγέλλει τη Δημοτική Αρχή.Μπορούμε να σχεδιάσουμε ένα ζωντανό κέντρο, με σεβασμό στην καθημερινότητα και την ζωή των ανθρώπων της Αθήνας».