Την αποζημίωση υποχρεούται να καταβάλει στην χήρα και στα δύο ορφανά παιδιά της, Δήμος της Ανατολικής Μακεδονίας, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης, καθώς ο υπαίθριος μικροπωλητής βρήκε τραγικό θάνατο σε υπαίθρια εκδήλωση, καθώς οι δικαστές έκριναν ότι η αποκοπή του κλαδιού δεν οφειλόταν σε δυσμενείς καιρικές συνθήκες (ισχυροί άνεμοι), αλλά «αποκλειστικά στην παράλειψη των αρμοδίων οργάνων του Δήμου να προβούν στην συντήρηση του χώρου» του πάρκου που υπήρχε το επίμαχο δένδρο και «την λήψη των απαραίτητων μέτρων για την αποτροπή ενδεχόμενης πτώσης του δένδρου, ιδίως σε περίπτωση δυσμενών καιρικών συνθηκών».

Σύμφωνα με το ΣτΕ, οι Δήμοι και οι Κοινότητες οφείλουν να λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα συντήρησης των δένδρων που βρίσκονται στους κοινόχρηστους και λοιπούς χώρους και να διενεργούν τακτικούς ελέγχους, καθώς σε περίπτωση ατυχήματος ή θανάτου από πτώση μεγάλων κλαδιών, κ.λπ., οι ΟΤΑ υποχρεούνται να καταβάλουν αποζημίωση στους ίδιους τους τραυματισθέντες και του συγγενείς τους.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι παράλληλα, το Εφετείο Θράκης είχε κρίνει ένοχους για ανθρωποκτονία από συγκλίνουσα αμέλεια, τον αντιδήμαρχο και υπεύθυνο της διεύθυνσης περιβάλλοντος του Δήμου και την αντιδήμαρχο υπεύθυνη της διεύθυνσης πρασίνου, επιβάλλοντας τους στον πρώτο φυλάκιση 18 μηνών, με τριετή αναστολή και στην δεύτερη φυλάκιση 15 μηνών με τριετή αναστολή.

Η τραγωδία

Το τραγικό περιστατικό συνέβη το 2009. Ο 57χρονος μικροπωλητής, με τη σύζυγο του, είχαν στήσει πάγκο σε δημοτικό πάρκο. Ξαφνικά ένα κλαδί από   λεύκη, μήκους 14 μέτρων έσπασε και έπεσε από ύψος 20 μέτρων  στο κεφάλι του άνδρα, τραυματίζοντας τον θανάσιμα.

Η 52χρονη τότε σύζυγός του, η οποία δεν είχε άλλα εισοδήματα και τα δύο ενήλικα παιδιά του προσέφυγαν ζητώντας αποζημίωση, υποστηρίζοντας ότι ο θάνατος του ανθρώπου τους οφειλόταν σε αποκλειστική υπαιτιότητα του  Δήμου, καθώς δεν έλαβε τα αναγκαία μέτρα συντήρησης των  δένδρων, ούτε έκοψε  τα  επικίνδυνα κλαδιά τους, ενώ παρέλειψε, μέσω των υπαλλήλων του, να διενεργήσει έλεγχο εάν ορισμένα δένδρα και μάλιστα σε χώρο  δημοτικού πάρκου, είχαν καταστεί επικίνδυνα και επιρρεπή  για σπάσιμο των κλαδιών τους, λόγω σαθρότητας.

Το Διοικητικό Εφετείο απέρριψε τους ισχυρισμούς του Δήμου ότι η αποκοπή του κλαδιού οφειλόταν στον ισχυρό άνεμο. Οφειλόταν όπως είπε, «αποκλειστικά στην παράλειψη των αρμοδίων οργάνων του Δήμου να προβούν στην συντήρηση του χώρου του πάρκου».

Έτσι, επιδικάστηκε χρηματική αποζημίωση λόγω ψυχικής οδύνης, στην σύζυγο 60.000 ευρώ και από 30.000 ευρώ σε κάθε ένα από τα δύο παιδιά του θανόντα, ενώ επιπρόσθετα επιδίκασε στην σύζυγο το ποσό των 44.280 ευρώ, ως αποζημίωση λόγω στέρησης διατροφής (σύνολο 164.280 ευρώ). Σε όλα τα ποσά προστίθενται  ο νόμιμος τόκος από την ημέρα επίδοσης της αγωγής.