Οι Ιατροί της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Θεοδώρα, Ψαλτοπούλου, Παναγιώτης Μαλανδράκης, Ιωάννης Ντάνασης και Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ), συνοψίζουν τα κύρια ευρήματα της μελέτης.

Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 65 έτη με το 59,6% να είναι άνδρες. Το 2,2% ήταν λιποβαρείς (BMI<18,5), το 23.1% είχαν φυσιολογικό ΒΜΙ (18,5-24,9), το 37% ήταν υπέρβαροι (25-29,9), και το 37,7% ήταν παχύσαρκοι (>30). Συνολικά 2.220 ασθενείς (20,4%) χρειάστηκαν μηχανική υποστήριξη της αναπνοής και 2.596 (23,9%) απεβίωσαν. Στις διαφορετικές κατηγορίες ΒΜΙ υπήρχε σημαντική διαφορά τόσο στην ανάγκη μηχανικής υποστήριξης της αναπνοής όσο και στη θνητότητα. Παραδείγματος χάρη, το 12,4% των λιποβαρών ασθενών και το 73,8% των παχύσαρκων χρειάστηκε μηχανική υποστήριξη της αναπνοής. Στην κατηγορία των λιποβαρών ασθενών κατέληξε το 39,2% και το 62,9% των παχύσαρκων. Επιπρόσθετες αναλύσεις έδειξαν ότι οι ασθενείς με ΒΜΙ<18,5 είχαν αυξημένο κίνδυνο θανάτου, σχετικά με εκείνους που ανήκαν στην τάξη 3 της παχυσαρκίας. Οι επιστήμονες δεν μπόρεσαν να δώσουν ικανοποιητική εξήγηση στο γεγονός αυτό, αλλά το απέδωσαν πιθανά στην γενικευμένη ασθενικότητα των ασθενών αυτών. Επομένως, η λοίμωξη COVID-19 έχει δυσμενέστερη πρόγνωση, τόσο στους παχύσαρκους ασθενείς όσο και στους λιποβαρείς.