Όταν η κυβέρνηση, προκειμένου να αντιμετωπίσει την έξαρση της πανδημίας, εφάρμοζε ολικά  lockdown, όλοι θυμόμαστε, υποθέτω, την Κουμουνδούρου να ωρύεται ότι τα ολικά lockdown «… είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της αποτυχίας της κυβερνητικής πολιτικής στη διαχείριση της πανδημίας». 

Δεν ήταν μόνο αυτό. Ήταν ότι κατέστρεφε τους επαγγελματίες, την οικονομία, οδηγούσε τις επιχειρήσεις στα λουκέτα, δημιουργούσε νέες σχέσεις εργασίας που έθεταν σε κίνδυνο τα εργασιακά δικαιώματα. Όλη την γνωστή «παντός καιρού» κασέτα της Αριστεράς. Όταν πάλι οι υγειονομικές συνθήκες επέτρεπαν την άρση του lockdown, γύριζαν την κασέτα από την ανάποδη: Η ανάλγητη κυβέρνηση Μητσοτάκη βάζει το κέρδος πάνω από τις ζωές…

Όλοι θυμόμαστε τον τραγέλαφο με την επιστημονική πρωτοβουλία να μοιράσουν τις πατέντες για να φτιάξουν οι χώρες εμβόλια την οποία έκανε αντιπολιτευτική του σημαία ο κύριος Τσίπας, αλλά: «Δυστυχώς, ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του, όχι απλά αδυνατούν να συμμετάσχουν σε αυτή τη συζήτηση, αλλά εχθρεύονται ή λοιδορούν κάθε άποψη που αμφισβητεί το θέσφατο της κερδοφορίας των μεγάλων ευρωπαϊκών φαρμακευτικών προς όφελος της δημόσιας υγείας. Το αποτέλεσμα είναι σήμερα, αντί να έχουμε μια κυβέρνηση που κάνει το παν σε διεθνές επίπεδο να εξασφαλίσει τη μέγιστη δυνατή παραγωγή εμβολίων, έχουμε ένα πρωθυπουργό και υπουργούς που μιλούν ως εκπρόσωποι των μεγάλων φαρμακοβιομηχανιών και αναμασούν τις ίδιες δικαιολογίες για τις μεγάλες ελλείψεις και τις καθυστερήσεις».

Τα παραδείγματα, δυστυχώς, είναι άπειρα και δεν έχει νόημα να υπενθυμίζουμε τα …επιτεύγματα της κομματικής ιδεοληψίας. Το ζήτημα είναι ότι το ίδιο βιολί ακολουθήθηκε με το άψογο εμβολιαστικό πρόγραμμα της κυβέρνησης, την επάρκεια των εμβολίων και την πρωτοφανή οργάνωσή του. Ωστόσο, ενώ η χώρα διαθέτει έναν αριθμό πολιτών εχεφρόνων, ένα άλλο μεγάλο κομμάτι έχει εθιστεί ανεπανόρθωτα στην κουλτούρα του ΟΧΙ , του αντισυστημισμού, της συνομωσιολογίας, της ιδεοληπτικής παραφροσύνης σε όλη την ποικιλομορφία που μπορεί να εκδηλωθεί. Στην περίπτωσή μας, ακόμα και οι πονηροί αντισυστημικοί ιδεολόγοι που εμβολιάστηκαν, βρήκαν λόγους να απαξιώσουν τον υποδειγματικό εμβολιασμό. Βρήκαν λόγους να διαμαρτυρηθούν.

Άρα είναι άδικο και άτοπο να συγκρίνουμε στατιστικές με νοοτροπίες. Στην Πορτογαλία που είναι της μόδας να φέρνουμε τελευταία ως παράδειγμα, τον Αύγουστο είχε απαγόρευση κυκλοφορίας. Εάν τολμούσε να επιβάλει η κυβέρνηση ένα παρόμοιο μέτρο εδώ -που σε αντίθεση η οικονομία απογειώθηκε με αποτέλεσμα να μπορούν να αντιμετωπιστούν πυρόπληκτοι, να επιδοτηθούν διάφοροι τομείς και κοινωνικές ομάδες- θα ξεσηκωνόταν επανάσταση. Και ο ΣΥΡΙΖΑ για παράδειγμα θα πρωτοστατούσε για το έγκλημα κατά του τουρισμού και της ανάπτυξης.

Η κυβέρνηση από την άλλη εγκαλείται γιατί δεν επιβάλει τον υποχρεωτικό εμβολιασμό στους ανεμβολίαστους αλλά η αντιπολίτευση που υπονόμευσε όσο μπορούσε την επιτυχία του εμβολιαστικού προγράμματος, αρνείται την υποχρεωτικότητά του, αλλά εγκαλεί την κυβέρνηση για τους ανεμβολίαστους. Αυτή η αλλά γκρέκα αντιπολιτευτική φάμπρικα, ωστόσο, δεν στήθηκε στην Πορτογαλία η οποία από όσο ξέρω, δεν έχει «τιμημένο ΚΚΕ» και προοδευτικό ΣΥΡΙΖΑ, δεν διαθέτει Βαρουφάκη και Βελόπουλο.

Όταν έχεις παρόμοιας ποιότητας αντιπολίτευση, δεν μπορείς να αξιώνεις καμιά βελτίωση ούτε των κυβερνητικών αβλεψιών, ούτε της καθημερινότητας του πολίτη…

Διαβάστε επίσης:

Δημοκρατία και συμμετοχή

Τα πήγαιν’ έλα του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ

«Εάν θες ειρήνη, προετοίμαζε πόλεμο»