Θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ συνέδριο τελικά και πότε; Προφανώς το ερώτημα είναι το τελευταίο που απασχολεί την κοινωνία, κι εδώ που τα λέμε γενικότερα δεν την απασχολούν τα κόμματα ως φορείς πολιτικής.

Καλώς ή κακώς όμως το κοινοβουλευτικό πολιτικό σύστημα στηρίζεται στα κόμματα, έστω κι αν αυτά σήμερα δείχνουν αδιάφορα, αποδυναμωμένα ή απλώς φορείς προαποφασισμένων πολιτικών και μεθόδων που υπηρετούν την αναπαραγωγή του συστήματος και όχι τα κοινωνικά συμφέροντα.

Το 1^ο, ιδρυτικό συνέδριο του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο του 2013 ενώ το 2^ο έγινε τον Οκτώβριο του 2016, μέσα στην κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ. Ακολούθως το 3^ο συνέδριο ήταν αρχικώς προγραμματισμένο για τον Μάιο του 2020, αλλά προέκυψε η πανδημία πάνω στην έναρξη των προσυνεδριακών διαδικασιών, οπότε αναβλήθηκε για το φθινόπωρο του 2020 υπό την αίρεση πάντα των υγειονομικών συνθηκών. Τον Σεπτέμβριο του 2020 ανακοινώθηκε η μετάθεσή του εντός του 2021 κι εφόσον το επιτρέψουν οι συνθήκες κι έκτοτε φαίνεται πως μπήκε στον πάγο. Κάπου στην αρχή του καλοκαιριού άρχισε να ανακινείται η συζήτηση ότι πρέπει επιτέλους να γίνει και έτσι και η ηγεσία άρχισε να λέει ότι θα γίνουν προσπάθειες αυτό να διεξαχθεί ως το τέλος του 2021.

Φτάσαμε στον Οκτώβριο του 2021,  πέντε χρόνια μετά το 2^ο συνέδριο και η τύχη του 3^ου συνεδρίου ακόμη αγνοείται. Συζητείται αν θα γίνει το Δεκέμβριο, ακούγονται εκτιμήσεις ότι μπορεί να φτάσει ως τον Φεβρουάριο του 2022 ή ακόμη ότι μπορεί και να μην γίνει πριν τις εκλογές (τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ τοποθετεί την Άνοιξη του 2022).

Από τις εκλογές και μετά οπότε ο Αλέξης Τσίπρας διακήρυξε τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα ευρύ δημοκρατικό προοδευτικό κόμμα και να εδραιωθεί σε βασικό πόλο του πολιτικού συστήματος, πραγματοποιήθηκε η ένταξη νέων μελών, σημειώθηκαν μετατοπίσεις στη ρητορική της ηγεσίας που διαρκώς επιδιώκει μεγαλύτερη προσέγγιση και σύνδεση με τα κεντρώα ακροατήρια, πραγματοποιήθηκαν οι Νομαρχιακές Εκλογές που ανέδειξαν νέα συντονιστικά και ανακάτεψαν εξ όσων λέγεται ελαφρώς την εικόνα των συσχετισμών. Ταυτόχρονα όλο αυτό το διάστημα ο Αλέξης Τσίπρας πότε αποφασίζει να προχωρήσει μπροστά «μισοσπάζοντας αυγά» (όπως για παράδειγμα όταν πέρυσι τον Σεπτέμβριο έθεσε εκτός τομεαρχών τον πρώην ΥΠΟΙΚ Ευκλείδη Τσακαλώτο, επιχειρώντας να στείλει μηνύματα τόσο στο κόμμα όσο και στην κοινωνία και τα διάφορα κέντρα αποφάσεων) πότε βρίσκεται στην ανάγκη να κατευνάζει το εσωτερικό και να μεριμνά για τις ισορροπίες προκειμένου πάση θυσία να αποφευχθούν νέοι κύκλοι εσωστρέφειας. Κατά καιρούς το πετυχαίνει, άλλες φορές όχι.

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, και στο πλαίσιο της συσπείρωσης απέναντι στον Μητσοτάκη, οι εσωτερικές τριβές εν πολλοίς υπήρξαν ελεγχόμενες έως και ατόνησαν ή εν πάση περιπτώσει έμειναν στο παρασκήνιο ως επί το πλείστον. Εξάλλου οι διάφορες πλευρές του ΣΥΡΙΖΑ πόνταραν στο ότι αργά ή γρήγορα, προ εκλογών πάντως, θα πραγματοποιηθεί το συνέδριο και θα ξεκαθαρίσει η νέα εικόνα των συσχετισμών στο εσωτερικό του, με την κάθε πλευρά να εκτιμά ότι θα βγει ενισχυμένη κι έτσι θα μπορεί να φέρει ένα καλύτερο αποτέλεσμα στις εκλογές, που θα διασφαλίζει το ρόλο της την επόμενη μέρα.

Τώρα, τα ενδεχόμενα που υπάρχουν στο τραπέζι είναι είτε να γίνει ένα συνέδριο όπου όλα τα θέματα που ταλανίζουν το εσωτερικό θα τεθούν στο τραπέζι, είτε ένα συνέδριο πανηγυρικό, στις αρχές του επόμενου χρόνου, με το βλέμμα στις εκλογές, ένα συνέδριο δηλαδή που θα υπακούει στις ανάγκες της προεκλογικής συσπείρωσης, είτε δε θα παραπεμφθεί για μετά τις εκλογές με ό,τι ρίσκα ενέχει μια τέτοια επιλογή.

Για άλλους το μείζον είναι να σηματοδοτηθεί ότι ο Τσίπρας (και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ) είναι ισχυρός και άρα εκ νέου εν δυνάμει πρωθυπουργός, για άλλους το μείζον είναι να σηματοδοτηθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το βασικό brand και όλοι έχουν ρόλο.

Από εδώ και στο εξής η συζήτηση αυτή ανοίγει στο εσωτερικό και αργά ή γρήγορα κάπου θα καταλήξει. Το ζήτημα είναι ότι οι διακηρύξεις περί δημοκρατικής προοδευτικής κυβέρνησης, καλό είναι να αποτυπωθούν με κάποιο ουσιαστικό τρόπο (όχι κατ’ επίφαση) και πάντα σε συντονισμό με όλη την κοινωνία, και στις εσωτερικές διαδικασίες του πολιτικού φορέα που φιλοδοξεί να είναι ο κορμός αυτής της κυβέρνησης.

Διαβάστε επίσης:

Ελληνογαλλική συμφωνία: Πίσω από τους πανηγυρισμούς, εμπλοκή σε επικίνδυνους σχεδιασμούς και νέα βάρη για το λαό

«Εάν θες ειρήνη, προετοίμαζε πόλεμο»

Απλή αναλογική: Μια βόμβα τοποθετημένη στα θεμέλια της δημοκρατίας!