Τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός καθημερινά, απ’ την πανδημία μέχρι τα εργασιακά και την ακρίβεια, δεν θα πρέπει να κρύψουν ένα ακόμη πολύ σοβαρό ζήτημα: Αυτό που έχει να κάνει με την εμπλοκή της χώρας μας στους πολύ επικίνδυνους σχεδιασμούς και διεθνείς ανταγωνισμούς που κλιμακώνονται στην ευρύτερη περιοχή. Τελευταίο παράδειγμα -όχι όμως το μόνο- η όξυνση των σχέσεων Ρωσίας – Ουκρανίας με την άμεση εμπλοκή του αμερικανοΝΑΤΟϊκού παράγοντα. Γι’ αυτά τα ζητήματα δεν θα δούμε ούτε δικομματικούς καυγάδες, ούτε υψηλούς τόνους, αφού η κοινή στρατηγική των κομμάτων του ευρωΝΑΤΟϊκού τόξου -και σ’ αυτόν τον τομέα- δεν σηκώνει την παραμικρή απόκλιση.

Η πρόσφατη ανανέωση της στρατιωτικής συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ, παρά τον παραπλανητικό της τίτλο ως «Αμυντική Συμφωνία», είναι από την αρχή μέχρι το τέλος της «σφραγισμένη» από τα επιθετικά σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Είναι μια συμφωνία που μετατρέπει την Ελλάδα σε μια απέραντη επιθετική αμερικανοΝΑΤΟϊκή βάση, που νομοτελειακά η υλοποίησή της, ανοίγει διάπλατα την πόρτα σε πολύ μεγάλους κινδύνους για τον ελληνικό λαό, αλλά και τους λαούς της περιοχής.

Ιδιαίτερο και συνάμα κομβικό στοιχείο της αποτελεί η ένταξη των εγκαταστάσεων του λιμένα της Αλεξανδρούπολης στην ανάπτυξη των επιθετικών αμερικανοΝΑΤΟϊκών σχεδίων, που αποβλέπουν στην «περικύκλωση» της Ρωσίας, δημιουργώντας ταυτόχρονα τακτικά πλεονεκτήματα και στον ανταγωνισμό με την Κίνα.

Η διαβεβαίωση του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών Ν. Δένδια, στις 6/12/ 2021, κατά την ενημέρωση των μελών της «Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων» της ελληνικής Βουλής, «ότι οι αμερικανοΝΑΤΟϊκές υποδομές της Αλεξανδρούπολης δεν απειλούν τη Ρωσία», είναι απολύτως αναληθείς και συνάμα παραπλανητικές.

Οι ΝΑΤΟϊκές στρατιωτικές εγκαταστάσεις της Αλεξανδρούπολης είναι καταλυτικής σημασίας για τον ανεφοδιασμό των ήδη αναπτυγμένων ΝΑΤΟϊκών δυνάμενων στα σύνορα με τη Ρωσία. Αφορά δε τόσο την περίοδο «ειρήνης» σαν αυτή που διανύουμε, όσο κυρίως τη μελλοντική εμπόλεμη περίοδο, την έλευση της οποίας δυστυχώς ήδη απεργάζονται τα επιτελεία των ανταγωνιζόμενων ιμπεριαλιστικών λυκοσυμμαχιών.

Οι δυνάμεις αυτές βρίσκονται ταγμένες στα ευρωρωσικά σύνορα απ’ τις αρχές του 2017 κυριολεκτικά με το «δάχτυλο στη σκανδάλη», υλοποιώντας απόφαση που λήφθηκε στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλες (Οκτώβρης 2016), για ανάπτυξη τεσσάρων πολυεθνικών ΝΑΤΟϊκών σχηματισμών στα σύνορα της Ρωσίας. Αποστολή τους είναι, πέρα απ’ τη συνεχή άσκηση πίεσης προς τη Ρωσία, η υποδοχή και ταχύτατη ένταξη, στον ήδη ενεργό αμερικανοΝΑΤΟϊκό επιθετικό μηχανισμό, των ενισχύσεων που πραγματικά θα είναι κολοσσιαίες. Αυτές, οι ήδη ταγμένες δυνάμεις, αποτελούνται από:

            –Ένα ενισχυμένο τάγμα του ΝΑΤΟ πολυεθνικής σύνθεσης στη Λετονία, υπό καναδέζικη διοίκηση με δυνάμεις από Αλβανία, Ιταλία, Πολωνία και Σλοβενία.

            –Ένα αντίστοιχο τάγμα στη Λιθουανία, υπό γερμανική διοίκηση, με δυνάμεις από Βέλγιο, Κροατία, Γαλλία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία και Νορβηγία.

            –Ένα τάγμα στην Εσθονία, υπό βρετανική διοίκηση και με δυνάμεις από Δανία και Γαλλία.

            –Ένα τάγμα στην Πολωνία, υπό αμερικανική διοίκηση, και με δυνάμεις από Ρουμανία και Βρετανία.

Στις παραπάνω δυνάμεις πρέπει να προσμετρηθεί και μια πολυεθνική ΝΑΤΟϊκή ταξιαρχία με έδρα στη Ρουμανία.

Η δοκιμή των προαναφερόμενων -καθαρά επιθετικών- επιχειρησιακών σχεδίων υλοποιείται συχνά – πυκνά, κυρίως μέσω εκτέλεσης πολυεθνικών στρατιωτικών ασκήσεων (μικρής κλίμακας, αλλά και «φαραωνικών» διαστάσεων), όπως οι ετήσιες ασκήσεις «Atlantic Resolve» και «Defender Europe». Κοινό χαρακτηριστικό αυτών των «δοκιμών» είναι ότι η προώθηση των αμερικανοΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στα πραγματικά πεδία μάχης των ευρωρωσικών συνόρων, συντελείται μέσω του λιμένα και του αεροδρομίου της Αλεξανδρούπολης, με χρήση του αστικού και υπεραστικού οδικού δικτύου της περιοχής (με ό,τι επιπτώσεις έχει αυτό για τους κατοίκους) και με «οδηγούς» – «συνοδούς» των ΝΑΤΟϊκών στρατιωτικών «κομβόι» ελληνικά στρατιωτικά τμήματα.

Η πραγματικότητα που διαμορφώνουν αυτές οι εξελίξεις -παρά την ομολογουμένως αποτυχημένη προσπάθεια του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών να συσκοτίσει την εμπλοκή της Ελλάδας στην υλοποίηση των σχεδιασμών των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στο ευρωρωσικό μέτωπο-  απεικονίζεται ανάγλυφα στις δηλώσεις του Ρώσου πρέσβη στην Ελλάδα, Αντρέι Μάσλοβ, (STAR 13/10/ 2021). Ο Ρώσος πρέσβης, με αφορμή την παράδοση του λιμένα της Αλεξανδρούπολης στους αμερικανοΝΑΤΟϊκούς και την ένταξή του στα επιθετικά σχέδια των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, αποκαλύπτει το μέγεθος της ρωσικής αντίδρασης, με την άμεση στοχοποίηση, όχι απλά της Αλεξανδρούπολης, αλλά όλου του Νομού Έβρου, δηλώνοντας: «Θα έλεγα πως το πλησίασμα των στρατιωτικών υποδομών του ΝΑΤΟ προς τη Ρωσία, θα προκαλέσει τα απαραίτητα ρωσικά στρατιωτικά αντίμετρα».

Είναι εμφανές ότι όλα αυτά συνθέτουν για τους κατοίκους του Έβρου και συνολικά της χώρας ένα εξαιρετικά επικίνδυνο πλέγμα. Είναι τεράστια η ευθύνη της κυβέρνησης που «υπερδραστήρια» και καθημερινά, εκθέτει το λαό σε ανυπολόγιστους κινδύνους. Είναι τεράστια και η ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει συμμετάσχει ενεργά στη διαμόρφωση αυτών των επικίνδυνων συνθηκών, είτε σαν κυβέρνηση προετοιμάζοντας αυτές, είτε σαν αξιωματική αντιπολίτευση «βάζοντας πλάτη» στις αποφάσεις της κυβέρνησης. Είναι, τέλος, τεράστια η ευθύνη και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων που «σιγοντάρουν» αυτές τις εξελίξεις.

Όσο για το κατ’ εκτίμηση της κυβερνητικής προπαγάνδας «πιασάρικο» επιχείρημα της διασφάλισης της εθνικής κυριαρχίας από την τουρκική επιθετικότητα, μέσω της μετατροπής της Αλεξανδρούπολης και του Έβρου σε μια επιθετική αμερικανοΝΑΤΟϊκή βάση «θανάτου», την απάντηση την δίνει ο πρέσβης Πάιατ, δηλώνοντας ότι «η εταιρική σχέση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ελλάδας στην ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη δεν αποτελεί απειλή για την Τουρκία» (ΣΚΑΪ 4/11/2021).

Με βάση την κυβερνητική πολιτική, οι εξελίξεις και σ’ αυτό τον τομέα προδιαγράφονται πραγματικά δυσοίωνες. Ένα σαφές προσδιοριστικό στοιχείο των μελλούμενων, αποτελεί η δήλωση του Αμερικανού πρέσβη Πάιατ (ΣΚΑΪ 4/11/ 2021), σχετικά με «… την αμυντική συνεργασία και τον στρατηγικό διάλογο μεταξύ των χωρών μας (ΗΠΑ και Ελλάδας) …». Ο Πάιατ ξεκαθάρισε ότι οι σχέσεις ΗΠΑ και Ελλάδας «βρίσκονται στην κορύφωση, αλλά όχι στην κορυφή». Αυτή ακριβώς η εξέλιξη, δείχνει ότι οι σχεδιασμοί της ελληνικής κυβέρνησης, στο πλαίσιο της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» της χώρας, δηλαδή στη μεγιστοποίηση των κερδών της ελληνικής αστικής τάξης απ’ τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, δεν έχει «πάτο».

Το ΚΚΕ τοποθετούμενο συνολικά απέναντι σ’ όλα αυτά, εκφράζει για πολλοστή φορά την ανάγκη να δυναμώσει η λαϊκή πάλη για να ακυρωθούν οι πολιτικοστρατιωτικές συμφωνίες, τόσο με τη Γαλλία, όσο και με τις ΗΠΑ, να κλείσουν οι αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα. Να σταματήσει η αμερικανική απόβαση στην Αλεξανδρούπολη, να μην αποσταλούν στρατιωτικές δυνάμεις στο Σαχέλ και να επιστρέψουν όλες οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις από ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό.

*Ο Νίκος Παπαναστάσης είναι βουλευτής του ΚΚΕ & αντισυνταγματάρχης ε.α.

Διαβάστε επίσης:

Αθήνα – Μόσχα «δεμένες» από την Ιστορία

Θετική προοπτική επιχειρεί να σκιαγραφήσει η κυβέρνηση

Πούτιν – Μητσοτάκης: Το πολύπλοκο γεωπολιτικό περιβάλλον της συνάντησης στη Μόσχα