Οι κάψουλες καφέ και τα υπολείμματα από την παρασκευή τους καταλήγουν κάθε μήνα στις χωματερές και χρειάζονται περίπου 500 χρόνια για να αποσυντεθούν, περισσότερο κι από τις πλαστικές σακούλες. Και όμως, με την κατάλληλη επεξεργασία, θα μπορούσαν να ανακυκλωθούν και να μετατραπούν σε ένα εξαιρετικής ποιότητας καύσιμο. Αυτό το καύσιμο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για θέρμανση, κίνηση κ.λπ.

Η Ελλάδα, ως γνωστόν, είναι από τις πρωταθλήτριες στην κατανάλωση καφέ. Και αυτό είναι απλό παράδειγμα του πώς θα μπορούσε και να προστατεύει το περιβάλλον και να πρωτοστατεί στην ανακύκλωση.

Δυστυχώς όμως υπάρχει μόνο μία ελληνική πρωτοβουλία – ιδιωτική – που ξεκίνησε στη βόρεια Ελλάδα και κάνει πράξη την ανακύκλωση καφέ στη χώρα μας. Και είναι αξιέπαινη. Αλλά είναι η εξαίρεση και δεν φτάνει.

Χαμηλές επιδόσεις

Δυστυχώς η Ελλάδα εξακολουθεί να καταγράφει μία από τις χειρότερες επιδόσεις μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. όσον αφορά την ανακύκλωση. Δεν έχει πετύχει τους στόχους των τελευταίων ετών και συνεχίζει να χρησιμοποιεί σε συντριπτικό ποσοστό τη μέθοδο της ταφής των απορριμμάτων, ανακυκλώνοντας ένα ποσοστό που ανέρχεται μετά βίας στο 20%.

Οι δήμοι της χώρας και το κράτος βέβαια δεν μπορούν να κρατήσουν μια λεωφόρο ανοιχτή σε μια χιονόπτωση μιας μέρας. Ίσως πάει πολύ, επομένως, να ζητάμε σαρωτικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα διαχείρισης των απορριμμάτων.

Ας δούμε όμως τα στοιχεία:

● Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή ανακυκλώνονται περί τους 500.000 τόνους υλικών τον χρόνο.

● Αυτός ο αριθμός όμως αντιστοιχεί μόλις στο 20% των απορριμμάτων της ελληνικής κοινωνίας, που συνεχίζει να οδηγεί σε χώρους υγειονομικής ταφής (ΧΥΤΑ ή ΧΥΤΥ) ή και παράνομες χωματερές σε αρκετές περιπτώσεις, τον συντριπτικά μεγαλύτερο όγκο απορριμμάτων – σε ποσοστό 80%.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι μεταξύ των χωρών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης η κατάσταση όσον αφορά τα συγκεκριμένα στοιχεία είναι αντίστροφη:

● Κατά μέσον όρο στην Ε.Ε. γίνεται ταφή σε ποσοστό μικρότερο του 25% των απορριμμάτων, ενώ η ανακύκλωση φτάνει, πάντα κατά μέσον όρο, το 55%.

● Τις χειρότερες επιδόσεις μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. καταγράφουν η Μάλτα, η Ρουμανία, η Ελλάδα και η Κύπρος.

● Είναι χαρακτηριστικό επίσης το γεγονός ότι στο Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων υπήρχε η πρόβλεψη η ανακύκλωση, στο τέλος της χρονιάς που έφυγε, να είναι στο 50%.

Ο στόχος αυτός όμως δεν επιτεύχθηκε ούτε κατά το ήμισυ.

Παρ’ όλο που ο μπλε κάδος υπάρχει στην καθημερινότητα των πολιτών εδώ και αρκετά χρόνια, υπάρχει διάχυτη η αίσθηση ότι η ανακύκλωση δεν γίνεται σωστά και στο εύρος που θα έπρεπε.

Ωστόσο η ιδέα ότι τα απορρίμματά μας δεν θα επιβαρύνουν τον πλανήτη, αλλά αντίθετα θα ανακυκλώνονται και θα επαναχρησιμοποιούνται, φαίνεται πως ελκύει τους πολίτες. Στην πλειονότητά τους θεωρούν ότι αυτός είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος για την προστασία του πλανήτη αφήνοντας τη δασοπροστασία στη δεύτερη θέση.

Απαιτείται διαχωρισμός στην πηγή

Η λειτουργία του μπλε κάδου ξεκίνησε το 2003 και έχει σημαντικές επιτυχίες, ιδίως αν σκεφτούμε την κατάσταση που προϋπήρχε. Ο μπλε κάδος εδραίωσε τη θέση της ανακύκλωσης στη συνείδηση της κοινωνίας κάνοντάς τη μια καθημερινή συνήθεια.

Ωστόσο οι πολίτες, παρά τις καλές προθέσεις τους, όπως είδαμε παραπάνω, δεν φαίνεται να έχουν συνειδητοποιήσει πόσο σημαντική είναι η ανακύκλωση στην πηγή, στο σπίτι τους. Πολλές φορές από αδιαφορία ή από ευκολία πετάνε ανακυκλώσιμα απορρίμματα στους κοινούς κάδους.

Ό,τι όμως καταλήγει στον κοινό κάδο σκουπιδιών έχει στην πράξη χαθεί για την ανακύκλωση, είτε επειδή ο κάτοχος του σκουπιδιού δεν πείστηκε ότι πρέπει να το ανακυκλώσει είτε επειδή τα συστήματα ανακύκλωσης χρειάζονται βελτίωση.

Από την άλλη πλευρά, η ανάκτηση κάποιων ανακυκλώσιμων υλικών από τις μονάδες αυτές δεν κάνει κακό. Όμως, το ορθό οικονομικά και λειτουργικά θα ήταν να ασχοληθεί η πολιτεία περισσότερο με το πώς να μην καταλήγουν ανακυκλώσιμα στα σκουπίδια.

Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι τη λύση θα δώσει νόμος που ψηφίστηκε πέρσι και δίνει τη δυνατότητα στους δήμους να εφαρμόσουν το σύστημα «Πληρώνω όσο πετάω», με τη χρέωση χαμηλότερων δημοτικών τελών σε όλους όσοι παράγουν λιγότερα απόβλητα ή/και ανακυκλώνουν περισσότερο. Το συγκεκριμένο σύστημα θα καταστεί υποχρεωτικό για όλους τους δήμους με πληθυσμό μεγαλύτερο των 20.000 κατοίκων από την 1η Ιανουαρίου 2028.

Από 1.1.2022 πάντως – για να λέμε και τα σωστά – προβλέπεται ότι οι επιχειρήσεις που αποτελούν μεγάλους παραγωγούς βιοαποβλήτων (όπως τα απόβλητα κήπων, πάρκων και τροφίμων) υποχρεούνται να τα συλλέγουν χωριστά, προκειμένου με δική τους ευθύνη να οδηγηθούν προς ανακύκλωση με παράλληλη ελάφρυνση των δημοτικών τελών.

Επίσης προωθείται η υποχρεωτική αξιοποίηση κτηνοτροφικών αποβλήτων σε μονάδες βιοαερίου ή κομποστοποίησης, εφόσον υπάρχουν διαθέσιμες στην περιοχή.

Διαβάστε επίσης:

Το καρφί Τσίπρα περί «αριστοκρατίας» και οι αιχμές της Ομπρέλας

ΚΙΝΑΛ: «Πυρά» Ανδρουλάκη μετά τις επιθέσεις από κυβέρνηση και Ν.Δ.

Διάσημοι… αποκεφαλισμοί: Οι απολύσεις υπουργών που «έγραψαν ιστορία» (Photos)