Οι τελευταίες εξελίξεις μετά την ένταση στον Έβρο και στο Αιγαίο δρομολόγησαν μια σειρά ενεργειών από ελληνικής πλευράς και η τουρκική προκλητικότητα δημιούργησε μια σειρά ευκαιριών για την εξωτερική πολιτική της χώρας μας.

Το αποτέλεσμα ήταν ισχυρές διμερείς πολυσχιδείς συμμαχίες με χώρες της Ανατολικής Μεσόγειου, αμυντική συμφωνία  Ελλάδας – Γαλλίας, καθώς και εφ’ όλης της ύλης αναβάθμιση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων που κορυφώθηκε πανηγυρικά με την πρόσφατη επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στον Λευκό Οίκο και την ιστορική ομιλία του στο Κογκρέσο.

Η  Ελλάδα παραλαμβάνει τελευταίας τεχνολογίας εξοπλιστικό υλικό σε χρόνους πρωτόγνωρους για τα διεθνή δεδομένα και θωρακίζεται πολλαπλώς. Επίσης, μετά τις πρόσφατες εξελίξεις, η χώρα αποκτά σημαντικό ρόλο στο ενεργειακό πάζλ που διαμορφώνεται καθώς θεωρείται σταθερός και φερέγγυος παράγων στην περιοχή με την ξεκάθαρη στάση που κρατά απέναντι στην ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Από την άλλη μεριά, η Τουρκία όσον αφορά τα δικά μας, διαμαρτύρεται και όσον αφορά ευρύτερα την συμμαχία, αποτελεί μεγάλο μπελά. Μέχρι τώρα είχαμε μάθει να φοβόμαστε την τουρκική προκλητικότητα και όχι να την αντιμετωπίζουμε. Πράγμα που γίνεται πλέον συστηματικά τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα, η Τουρκία να βρίσκεται σε διαρκή κατάσταση εκνευρισμού. Το γιατί είναι προφανές.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα μπορεί να επαναπαύεται. Αντίθετα, οφείλει να επαγρυπνεί. Η περίπτωση του Ισραήλ είναι χαρακτηριστικό και πολύ διδακτικό παράδειγμα για να εξάγουμε πολλαπλά συμπεράσματα. Δεν μπορεί η χώρα μας να έχει την πολυτέλεια του λαϊκισμού όσον αφορά στην εξωτερική της πολιτική και στα θέματα των εξοπλισμών. Είναι εξωφρενικό, κόμματα τα οποία υποστηρίζουν ανοιχτά τις πιο στυγνές στρατοκρατικές κοινωνίες, τις πιο απεχθείς απολυταρχίες, να παριστάνουν εδώ τους …αποστόλους της ειρήνης και του αφοπλισμού. Αυτή η υποκριτική γελοιότητα πρέπει να σταματήσει.

Είναι εξωφρενικό να μην ψηφίζει ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μια συμφωνία που ξεκίνησε από την κυβέρνησή του (ως το μοναδικό θετικό αποτύπωμά της σ’ εκείνη τη δραματική και επικίνδυνη περίοδο), προς χάρη ενός εθνικά βλαπτικού κομματισμού. Πόσο ακόμα θα ξεπουλιέται η πατρίδα για να τρέφει κομματικοδίαιτους κηφήνες από όλο το πολιτικό σύστημα;

Βρισκόμαστε πλέον μπροστά σε μια πραγματικότητα όπου η πολυπόθητη κανονικότητα όχι μόνο δεν επέστρεψε άλλα αγνοείται η τύχη της. Δεν υπάρχουν πια ούτε αυτονόητα ούτε δεδομένα. Οι κοινωνίες καλούνται να επαναπροσδιορίσουν τη στάση τους και να φερθούν υπεύθυνα. Στη Δύση, οι ίδιες οι κοινωνίες καθορίζουν την ζωή τους, την καλή ή κακή τους τύχη. Αντίθετα, στις απολυταρχίες το κάνουν οι δικτάτορες τύπου Πούτιν και Ερντογάν.

Όπως όλοι παρακολουθούμε, μετά την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, η Τουρκία δεν μπορεί να κρύψει τον εκνευρισμό της. Δεν μπορώ να φανταστώ πιο συντριπτική απόδειξη για την μεγάλη επιτυχία της ελληνικής κυβέρνησης. Γι’ αυτήν οφείλουμε όλοι να χαιρόμαστε καθώς αφορά την χώρα. Ούτε τον Μητσοτάκη, ούτε την ΝΔ…  Αφορά αποκλειστικά την Ελλάδα. Γι’ αυτό, καλό είναι να σταματήσουν ορισμένα  κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου να εκδίδουν κοινές ανακοινώσεις με το τουρκικό ΥΠΕΞ. Τα τελευταία χρόνια, η Ελλάδα κατάφερε να αντιστρέψει το παιχνίδι υπέρ της, εκμεταλλευομένη τις διεθνείς συγκυρίες αλλά και τα λάθη του δικτάτορα Ερντογάν που μετατρέπουν την Τουρκία από μια σημαντική σύμμαχο της Δύσης σε ανεξάντλητη πηγή προβλημάτων.

Ήδη έχει βγει από το εξοπλιστικό πρόγραμμα των F – 35, πράγμα που αποτελεί για την χώρα μας καθοριστικό παράγοντα στην ισορροπία των δυνάμεων υπέρ μας όσον αφορά την αποτρεπτική ισχύ της.

Η Τουρκία, ταυτόχρονα με τον εκβιασμό στο ΝΑΤΟ, έχει αρχίσει να ανησυχεί ιδιαίτερα ισχυρούς παράγοντες και ήδη ακούγονται διάφορα πιθανά σενάρια για να βρεθεί τρόπος αποχώρησής της από την συμμαχία! Το ότι μια χώρα σαν την Τουρκία (η οποία αν επρόκειτο να ενταχθεί σήμερα στο ΝΑΤΟ, δεν θα πληρούσε ούτε εκείνες τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις να φτάσει ως την πόρτα του) εμποδίζει την ένταξη δυο υποδειγματικών ευρωπαϊκών χωρών που πληρούν με το παραπάνω όλες τις προϋποθέσεις, δεν περνά από κανέναν απαρατήρητο.

Υπάρχει μια ελληνική σοβαρή άποψη που θεωρεί ότι η Τουρκία ενταγμένη στο δυτικό στρατόπεδο είναι λιγότερο επικίνδυνη και πιο συνεννοήσιμη. Αυτό έχει δοκιμαστεί, ωστόσο, η πάγια εθνική επιδίωξη της Τουρκίας σε βάρος της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας δεν έχει αλλάξει. Από την άλλη, μια Τουρκία εκτός δυτικού κόσμου θα είναι ανεξέλεγκτη. Ακούγεται λογικό. Ωστόσο, η ιστορία και η πραγματικότητα πάντα κρύβουν εκπλήξεις. Η Ελλάδα έχει δυο σταθερές: η μια είναι η απόλυτη προσήλωσή της στον δυτικό κόσμο, δίχως παλινωδίες και αμφιταλαντεύσεις. Η δεύτερη σχετίζεται με την αποτρεπτική της ισχύ η οποία οφείλει να βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά. Αυτό το βήμα έχουμε επιχειρήσει τώρα κι αυτό το πλεονέκτημα οφείλουμε να διατηρήσουμε πάση θυσία.  

Διαβάστε επίσης:

Τα συν και τα πλην του Νίκου Ανδρουλάκη

ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ: Το «νέο» που δεν αρκεί και η πανστρατιά του παλαιού

Το χειροκρότημα (του Μητσοτάκη στις ΗΠΑ) κράτησε μια μέρα