Σε όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης καλλιεργήθηκε μια επικερδής βιομηχανία η οποία πουλούσε «ποιότητα» και «πολιτισμό»

Η παράσταση αυτή έκοβε εισιτήρια καθώς οι συναυλίες -επονομαζόμενες και αρπαχτές!-  κάθε καλοκαίρι έκαναν χοντρό ταμείο σε ολόκληρη την Ελλάδα. Για τέσσερεις σχεδόν πλήρεις δεκαετίες, ο πολιτισμός συνδεόταν σχεδόν αποκλειστικά  με τις  συναυλίες, άντε και λίγο με το θέατρο. Με δυο λόγια, αν ήθελες να θεωρείσαι άνθρωπος του πολιτισμού και της τέχνης, έκοβες εισιτήριο στο αριστερό ταμείο.

Δεν χρειαζόσουν κανένα άλλο διαπιστευτήριο, άκουγες μια συναυλία-«μυσταγωγία» και ήταν σα να έπαιρνες πτυχίο σπουδών από το Χάρβαρντ. Με αυτές τις γελοιότητες πορευτήκαμε σχεδόν μισόν αιώνα για να φτάσουμε σήμερα με αυτήν τη «βαριά» κληρονομιά των ποιοτικών προοδευτικών συναυλιών και άλλων θεαμάτων στην Επίδαυρο, όπου η αρχαία τραγωδία συντονίστηκε με την νεοελληνική γελοιότητα.  Αυτή τη γελοιότητα της ανάρτησης πανό που εξυπηρετεί κραυγαλέα πολιτικές σκοπιμότητες μέσα από  μια κατευθυνόμενη ατζέντα χυδαιοποίησης της καθημερινότητας, την συναντά κανείς από τον Παρθενώνα  ως την Επίδαυρο και απ’ την Επίδαυρο ως τις «ποιοτικές» συναυλίες.   Αυτής της «αγωνιστικής» παράδοσης των συναυλιών έπεσε «θύμα» και ο Μάλαμας, μαζί με όλους όσους έχουμε  συνηθίσει να μας καπελώνουν οι «έντεχνες» ερμηνείες!

Διαβάστε επίσης

Τα δάκρυα δεν… σβήνουν τις φωτιές

Πυρκαγιές και πλημμύρες

Πυρκαγιά στην Πεντέλη: Η ανάγκη για πρόληψη πιο επιτακτική από ποτέ