Και στην υπόθεση του ζητήματος της επιστροφής κι επανένωσης των Γλυπτών του Παρθενώνα, φαίνεται να βρισκόμαστε μπροστά σε μία ακόμη «επιτυχία» του επιτελικού κράτους Μητσοτάκη, ο οποίος όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει διστάσει να χειριστεί κρίσιμα θέματα εθνικής σημασίας όπως τα ελληνοτουρκικά ως υπόθεση του πρωθυπουργικού γραφείου και όχι της εκλεγμένης κυβέρνησης.

Εν προκειμένω και προσπαθώντας να ξετυλίξουμε το κουβάρι της υπόθεσης, η οποία ήρθε στο φως της δημοσιότητας από βρετανικά δημοσιεύματα, ο πρωθυπουργός φαίνεται να έχει ξεκινήσει μυστικές διαπραγματεύσεις για το θέμα με τον πρόεδρο του Βρετανικού Μουσείου Τζόρτζ Όσμπορν, πρώην ΥΠΟΙΚ και μέλος του Συντηρητικού Κόμματος της Βρετανίας. Το επιβεβαίωσε μιλώντας στην ΕΡΤ και ο υπουργός Επικρατείας. Οι δε διαπραγματεύσεις αυτές δεν περιλαμβάνουν το Μουσείο της Ακρόπολης και το υπουργείο Πολιτισμού.

Το θέμα είναι ότι:

Οι διαπραγματεύσεις αυτές φαίνεται να «κολλάνε» και να σταματούν στα τέλη Νοεμβρίου, όπως άλλωστε μεταφέρουν και πηγές της κυβέρνησης στον κυριακάτικο Τύπο (Καθημερινή, Βήμα), με την επίσκεψη Μητσοτάκη στο Λονδίνο. Ο λόγος φαίνεται να είναι διαφωνίες στις διατυπώσεις καθώς αυτές συνδέονται με θέματα νομικής ουσίας, εν τέλει στη «φόρμουλα». Ακόμη και η λογική της «πολιτιστικής ανταλλαγής» ως εναλλακτική στον δανεισμό υποτίθεται, φαίνεται να κινείται εκτός επίσημων θέσεων. Δεν μπορώ να δανείσω ή να ανταλλάξω το δικό σου με κάτι δικό σου, ανταλλάσσω κάτι δικό μου με κάτι δικό σου. Με άλλα λόγια και σ’ αυτή την περίπτωση υποκρύπτεται το θέμα της ιδιοκτησίας. Στο μεταξύ οι ίδιες πηγές μεταφέρουν στις δύο αυτές εφημερίδες, την πεποίθηση ότι το θέμα της επιστροφής δεν εμπίπτει στον εκλογικό ορίζοντα.

Είναι λοιπόν απορίας άξιο το ότι την ώρα που τα βρετανικά δημοσιεύματα εμφανίζουν κινητικότητα στο θέμα και μάλιστα μιλούν για «δανεισμό» -κάτι που είναι εκτός των επίσημων ελληνικών θέσεων καθώς με τον δανεισμό υπονοείται και σε ποιον ανήκει η ιδιοκτησία και η κυριότητα – η κυβέρνηση επισήμως λέει ότι η διαπραγμάτευση είναι σε εξέλιξη μέσω του κυβερνητικού εκπροσώπου Γιάννη Οικονόμου. Δεν θέλουν στο κυβερνητικό επιτελείο να εμφανίζονται αιφνιδιασμένοι; Προκρίνουν μια λογική ότι αφού έσκασε το θέμα ας παίξουμε με τις εντυπώσεις ότι φέρνουμε λύση και βλέπουμε;

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, κατά το χθεσινό μπρίφινγκ, δεν είπε πολλά, κυρίως καλλιέργησε κλίμα ότι κάτι ψήνεται, αν και η διαπραγμάτευση είναι δύσκολη, αλλά η κυβέρνηση την κάνει με υπευθυνότητα, επανέλαβε την επίσημη θέση ότι η κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει νομή, κατοχή και ιδιοκτησία στο Βρετανικό Μουσείο, αλλά ως προς την «φόρμουλα» που συζητείται δεν διαφώτισε καθόλου, και δεν διέψευσε με κατηγορηματικό τρόπο τα περί δανεισμού.

Παράλληλα, επιτέθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ κατηγορώντας τον για «μικροκομματική εκμετάλλευση» και «αλλοπρόσαλλες αντιδράσεις» και ειδικότερα στον Αλέξη Τσίπρα για τον οποίο είπε πως την ώρα που η κυβέρνηση «διαπραγματεύεται με τον σωστό τρόπο» εκείνος «επιλέγει για συνομιλητές του άτομα που επιδίδονται σε χυδαίες αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα», δηλαδή την πρόεδρο του Συλλόγου των Ελλήνων Αρχαιολόγων (ΣΕΑ) Δέσποινα Κουτσούμπα. Η οξύτητα της επίθεσης στον ΣΥΡΙΖΑ και την πρόεδρο του ΣΕΑ – στην τελευταία δε με βάση όχι τα όσα επισημαίνει αυτές τις μέρες, αλλά με βάση ανάρτησή της στο κλειστό προφίλ της στο facebook που δημοσιεύθηκε από το Liberal και μετά από αγωγή αποσύρθηκε – δείχνει πέρα από προσπάθεια για απαξίωση της κριτικής κι ένα «ζόρι», αποκαλύπτει την πίεση που δέχεται η κυβέρνηση. Είναι δυσανάλογο να κατηγορείς την αντιπολίτευση για μικροπολιτική επικαλούμενος «χυδαίες αναρτήσεις» όταν δεν έχεις αποκαλύψει το παραμικρό για το πλαίσιο των συζητήσεων και καλείς να εμπιστευθούμε την κυβέρνηση γιατί έτσι, επειδή η ίδια παριστάνει τη σοβαρή και θεσμική, όταν αναρίθμητες φορές έχει αποδείξει το αντίθετο, όπως και στο προκείμενο.

Ο πρωθυπουργός για μια ακόμη φορά, φαίνεται να έχει βάλει στην άκρη τη θεσμική οδό και μάλιστα σε ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα που άπτεται της παγκόσμιας διεθνούς πολιτιστικής κληρονομιάς και όχι μόνο της ελληνικής.

Φαίνεται, περαιτέρω, να βάζει στην άκρη ακόμη και την Unesco και την όποια πρόοδο έχει γίνει μέχρι στιγμής από τις επίσημες διαπραγματεύσεις στη βάση επιστημονικών επιχειρημάτων – ρισκάροντας, σε βάρος όσων αρχαιολόγων επιστημόνων, νομικών έχουν εργαστεί για την υπόθεση εδώ και δεκαετίες, η δουλειά αυτή να γυρίσει βήματα πίσω όπως επισήμανε αυτές τις μέρες η Δέσποινα Κουτσούμπα – και να αναζητεί εν όψει εκλογών (με ερωτηματικό) την αίγλη ενός προσωπικού deal που θα διατρανώνει την μαεστρία και την «μαγκιά» των προσωπικών χειρισμών του.

Μήπως τελικώς όμως ο πρωθυπουργός βρέθηκε στη θέση να τον χρησιμοποιεί ο πρόεδρος του βρετανικού Μουσείου στις όποιες προσωπικές βλέψεις και επιδιώξεις του; Μήπως επιχειρώντας να κάνει προσωπικούς ελιγμούς σε ένα τόσο σύνθετο ζήτημα βοήθησε να μπλεχτούν τα πράγματα χειρότερα και να προκληθεί μια ακόμη κρίση;

Καλά ξεμπερδέματα λοιπόν…

Διαβάστε επίσης:

Ελλείψεις φαρμάκων: «Είναι ο νεοφιλελευθερισμός ηλίθιε!»

Το σκουπιδαριό των τρολ και η μεσαία τάξη

Ξορκίζοντας τον φόβο του νέου χρόνου