Καλωσορίζουμε το νέο έτος μετά τυμπανοκρουσιών ξορκίζοντας κάθε φορά το φόβο και το ενδεχόμενο το «νέο» που θα μας φέρει να μην είναι δυσάρεστο ή μία από τα ίδια με άλλο περιτύλιγμα.

Η αλλαγή του χρόνου βρίθει συμβολισμών: η χρονιά που κλείνει δύει μέσα στο σκοτάδι το οποίο αφήνουμε πίσω και το νέο έτος ανατέλλει σαν ήλιος που μας προσφέρει μια ακόμη καινούρια μέρα και μαζί τις ευκαιρίες που αυτή φέρνει. Το «νέο» στην αρχή του έτους έχει μια θετική νοηματοδότηση, παραπέμπει στα νέα ξεκινήματα, τις θετικές προοπτικές προσωπικά και συλλογικά, στα καλά που θα έρθουν ενόσω αφήνουμε πίσω τα «κακά» του προηγούμενου έτους.

Ειδικά τα τελευταία χρόνια με αυτά που έχουν δει τα μάτια μας πώς να μην ξορκίζουμε τους φόβους μας για το τι μπορεί να φέρει μια ακόμη χρονιά: κρίσεις διεθνείς κι εγχώριες, μνημόνια, πανδημίες, πόλεμοι και στην «γειτονιά» μας πλέον, τσουχτερή ακρίβεια, που κατατρώει τα εισοδήματα και ρίχνει το επίπεδο διαβίωσης, φαινόμενα θεσμικής και κοινωνικής παρακμής που βιώνουμε όλο και συχνότερα. Η καθημερινότητα έχει καταληφθεί από ειδεχθή εγκλήματα που διαδέχονται το ένα το άλλο και είναι λες και υπάρχει κάποιος διαγωνισμός ποιο θα είναι το πιο σοκαριστικό και αποκρουστικό, ενώ τα 2 τελευταία χρόνια έχουν αναδειχθεί πλήθος εγκλημάτων σε βάρος γυναικών και παιδιών.

Μέσα σ’ όλα το 2023 είναι ένα έτος εκλογικό για την Ελλάδα, και τα δείγματα μέχρι στιγμής, προμηνύουν για το μισό της χρονιάς τουλάχιστον κλίμα σκληρής πόλωσης, τοξικότητας, μάχης μέχρι εσχάτων για την επικράτηση, κλίμα που κατά πάσα πιθανότητα θα διοχετευτεί και στην κοινωνία.

Η τελευταία, στην πλειονότητά της διαρκώς πιέζεται από την συνεχή προοπτική επιδείνωσης των όρων διαβίωσης, παρακολουθεί την καταρράκωση των θεσμών, ενδεχομένως με μοιρολατρία, απάθεια και αίσθημα ανημπόριας, ενίοτε και αδιαφορίας, επιφυλακτική στο να διεκδικήσει κάτι περισσότερο πέρα από το απολύτως επιβιωτικό.

Όπως θέλει όμως το γνωστό κλισέ, «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία» και δεν μπορεί παρά να ελπίζουμε, πως ανάμεσα στα μυριάδες δεινά που μας περιβάλλουν ή μας απειλούν θα βρουν να τρυπώσουν και αυτή τη χρονιά μέσα από τις χαραμάδες της καθημερινότητας, στιγμές συλλογικής και προσωπικής ανάτασης, από εκείνες που μας εμπνέουν και μας κάνουν να νιώθουμε ότι η ζυγαριά ισορροπεί, μας κάνουν να νιώθουμε ευτυχείς για το πέρασμά μας από αυτόν τον πλανήτη, παρά τα χίλια μύρια όσα είμαστε υποχρεωμένοι να αντέχουμε.

Και κάτι που θα μπορούσε να ευχηθεί κανείς στον καθένα προσωπικά είναι να αναγνωρίζει και να μην προσπερνά ευκαιρίες για στιγμές προσωπικής και συλλογικής χαράς και τόνωσης της πνευματικής, ηθικής, ανθρώπινης εν τέλει υπόστασής του.

Στο πολιτικό- κοινωνικό – οικονομικό επίπεδο, έτσι κι αλλιώς τα πράγματα δεν είναι εύκολα, ο κατακερματισμός των κοινωνικών δυνάμεων και των ιδεών βαθαίνει και οι εξελίξεις στο διεθνές επίπεδο κάνουν τα πράγματα όλο και πιο περίπλοκα, ενώ η σύγκρουση αντικρουόμενων επιδιώξεων στο διεθνές στερέωμα κλιμακώνεται. Μέσα σε αυτό το χάος που μας περιβάλλει λοιπόν καλούμαστε να επιβιώσουμε, να αναπτυχθούμε και να διευρύνουμε τις γραμμές των οριζόντων, να βάλουμε ένα φρένο στην κατρακύλα και τη φθορά…

Διαβάστε επίσης:

Είδα τον Πελέ να παίζει!

Reality στο Καπιτώλιο

Η αυτονομία της πολιτικής θεμέλιο της ουσιαστικής Δημοκρατίας