Στον δρόμο για τις εκλογές, στον οποίο είναι αφιερωμένο το πολιτικό ρεπορτάζ του σημερινού φύλλου του «Ποντικιού», θα δούμε πολλά και διάφορα. Μεταξύ αυτών και τα επικοινωνιακά όπλα που θα χρησιμοποιήσουν οι δύο μονομάχοι, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να αυξήσουν στο μέγιστο τη μεταξύ τους πόλωση.

Μια από τις παραμέτρους αυτού του επικοινωνιακού πολέμου είναι ότι, κάτω από το λούστρο των λαμπερών προσώπων που θα χρησιμοποιηθούν για να προωθήσουν είτε τις θέσεις των δύο κομμάτων είτε την αρνητική κριτική προς τον αντίπαλο, θα μαίνεται – όχι ότι σταμάτησε ποτέ – η μάχη των τρολ του διαδικτύου.

Χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, βρισιές, χυδαιότητες, δυσφήμηση του αντιπάλου, αστήρικτες αλητείες είναι τα κύρια χαρακτηριστικά αυτού του υπόγειου πολέμου, ο οποίος εσκεμμένα έχει ενταχθεί στον επικοινωνιακό σχεδιασμό κομμάτων και μεμονωμένων υποψηφίων.

Η κατάσταση αυτή δημιουργήθηκε και εντάθηκε στη διάρκεια της χρηματοοικονομικής κρίσης, της χρεοκοπίας και των μνημονίων και συνόδευσε το ισχυρό σοκ που υπέστη η ελληνική κοινωνία και την προσωρινή αποσάθρωση του πολιτικού συστήματος – κατά βάση του παλαιού δικομματισμού ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. –, το οποίο ανασυντέθηκε στη βάση του διπόλου Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ ύστερα από τη δραστική μείωση του εκλογικού σώματος και την καθιέρωση μικρότερων κομματικών σχηματισμών.

Η ανασύνθεση αυτή του πολιτικού συστήματος ωστόσο δεν στάθηκε ικανή να καταλαγιάσει τα πάθη των προηγούμενων χρόνων, αφού τα κατ’ εξοχήν λαϊκίστικα στοιχεία των δύο μεγάλων κομμάτων συνέχισαν να επιδίδονται σε κόντρες εμφυλιακού χαρακτήρα αναπαράγοντας μια βλακώδη και αποκρουστική καρικατούρα του εμφυλίου 1946-49. Μέρος αυτής της ρητορικής ωστόσο δεν έμεινε στον διαδικτυακό απόπατο, αφού κατά καιρούς επαναλαμβάνεται από κομματικά στελέχη και «έγκυρα» ΜΜΕ.

Το χειρότερο ωστόσο δεν είναι ότι επιβίωσε η εν λόγω δηλητηριώδης ρητορική, αλλά το ότι υπάρχουν επιτελείς που αγνοούν ότι αυτή αφορά μόνο τους οργανωμένους ιδεολογικούς – κομματικούς στρατούς και πιστεύουν ότι μπορεί να επηρεάσει ψηφοφόρους ευρύτερου φάσματος – κυρίως τους αποκαλούμενους μεσαίους.

Προφανώς η τύφλα τους τούς εμποδίζει να αντιληφθούν ότι ο πραγματικός (εργαζόμενος, παραγωγικός, πληττόμενος από τις κρίσεις) κόσμος, ακόμη κι αν βρει προσωρινό καταφύγιο στην οργή, την απόρριψη, τον μηδενισμό και την καφρίλα, εν τέλει θα σταθμίσει την ψήφο του με βάση την προοπτική του ίδιου και της οικογένειάς του.

Οι ανησυχίες, τα βάσανα, οι ελπίδες, οι δυνατότητες των ανθρώπων είναι αυτές που μια φορά στα τέσσερα χρόνια αποτυπώνονται στα εκλογικά αποτελέσματα. Και μαζί η ικανότητα των κομμάτων και των υποψηφίων να πείσουν ότι αυτοί μπορούν καλύτερα από τους άλλους να δώσουν προοπτική. Στο σκουπιδαριό και τους επικοινωνιακούς υπονόμους οι πολίτες ενδεχομένως θα επιστρέψουν. Αλλά μετά την ψήφο…

Διαβάστε επίσης:

Ξορκίζοντας τον φόβο του νέου χρόνου

Είδα τον Πελέ να παίζει!

Reality στο Καπιτώλιο