Ο Αντρέ Λεόν Τάλι, ο τεραστίων διαστάσεων μαύρος διευθυντής του δημιουργικού τμήματος της αμερικανικής Vogue, δεν περνούσε ποτέ απαρατήρητος.

Η τεράστια σιλουέτα του, η αγάπη του για την εξτραβαγκάντζα, το πάθος του για τη δουλειά του και ο σεβασμός για τη μόδα, δεν μπορούσαν να κρυφτούν με κανένα τρόπο. Ένα χρόνο μετά τον θάνατό του, ο οίκος Christie’s της Νέας Υόρκης δημοπρατεί αρκετά κομμάτια από την προσωπική του γκαρνταρόμπα και τα έσοδα θα διατεθούν σε δύο ιστορικές μαύρες εκκλησίες που πολύ αγαπούσε ο Αντρέ Λεόν Τάλι.

Έτσι, το ευρύτερο κοινό θα έχει τη σπάνια ευκαιρία να γνωρίσει και άλλες όψεις της πληθωρικής προσωπικότητας του.

Αντικείμενα υψηλής αισθητικής αξίας

Ο κατάλογος των αντικειμένων που δημοπρατούνται είναι εντυπωσιακός: Παπούτσια Μανόλο Μπλάνικ (No 47) από δέρμα φιδιού με βυσινί σατέν μπορντούρα στα 500 ευρώ, βυσινί καστόρινες μπότες Μανόλο Μπλάνικ για1500 ευρώ, μεταξωτό Chanel πανωφόρι για την όπερα 4.000 ευρώ, μεγάλες «Birkinbags» σε τιμή έκπληξη 5.000 ευρώ, πολύτιμες μεταξωτές ρόμπες, 29 μπαούλα ταξιδιού Louis Vuittonμε το μονόγραμμά του «ALT» (ένα από αυτά τα μπαούλα εμφανίστηκε το 2008, στην ταινία Sex&theCity), πανωφόρια Prada από λευκό κροκόδειλο, ακόμα κι ένα πορτοκαλί ποδήλατο Hermes, το οποίο ο Τάλι δεν καβάλησε ποτέ, αλλά το είχε αφήσει για φύλαξη στο ξενοδοχείο Ritz Paris, όπου διέμενε.

Έσπασε τα στεγανά

Ο Τάλι, μεγάλωσε με την γιαγιά του η οποία τον μύησε στα μυστικά της κοκεταρίας. Η γιαγιά του δούλευε επί 50 χρόνια σαν καθαρίστρια στο Πανεπιστήμιο Ντιουκ, αλλά κάθε Κυριακή ντυνόταν στην πένα και περπατούσε περήφανα στον κεντρικό δρόμο πηγαίνοντας με τον εγγονό της στην εκκλησία.

Ο Τάλι θυμόταν με νοσταλγία: «Τότε κατάλαβα τη σημασία του στυλ και της μόδας. Η γιαγιά μου τα Σαββατοκύριακα ήταν ένας άλλος άνθρωπος. Φορούσε τα όμορφα φορέματά της, τα καπέλα καιτα γάντια της, και ήταν σαν βασίλισσα. Όλες οι κυρίες στην εκκλησία ήταν σαν βασίλισσες!»

Από τη γιαγιά του έμαθε να έχει ψηλές προδιαγραφές: «Μπορεί να πλέναμε τα ρούχα μας σε μια μεγάλη σιδερένια μαρμίτα που έβραζε στην πίσω αυλή, αλλά ποτέ μου δεν σκουπίστηκα με πετσέτα που να ήταν ασιδέρωτη!»

Μεγάλωσε στον άκρως ρατσιστικό Νότο της Αμερικής, με μόνη του διαφυγή τα βιβλία και το περιοδικό Vogue το οποίο αγόραζε και διάβαζε με θρησκευτική ευλάβεια δύο φορές το μήνα. Στο τέλος, κέρδισε μια πλήρη υποτροφία για το ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα των Αφρο-αμερικανών, το σπουδαίο Πανεπιστήμιο Μπράουν, όπου σπούδασε Γαλλική Φιλολογία. Άρχισε να δουλεύει στο περιοδικό Interview, του Άντι Γουόρχολ, για 25 δολάρια την εβδομάδα, και στη συνέχεια στη Vogue την εποχή που έλαμπε το άστρο της «σιδηράς κυρίας» Νταϊάνα Βρίλαντ.

Έκανε στην αρχή δουλειές του ποδαριού, σήκωνε τα τηλέφωνα κι έκανε εξωτερικές δουλειές, αλλά σύντομα άρχισε να ξεχωρίζει και το 1983, ήταν ήδη το δεξί χέρι της ανερχόμενης Άννας Γουίντουρ. Τα γαλλικά του ήταν άψογα, οι γνώσεις του για τη μόδα  ανυπέρβλητες, και το αισθητικό του κριτήριο οξυμένο από τη συνεργασία του με την κυρία Βρίλαντ, αλλά και τη συναναστροφή του με τον επίσης νεαρό Καρλ Λάγκερφελντ με τον οποίο μοιράζονταν τις νυκτερινές τους εξόδους και διασκεδάσεις.

Τη δεκαετία του 1990, ο Αντρέ Λεόν Τάλι, ήταν παντού αναγνωρίσιμος. Γιγαντιαίων διαστάσεων, ντυμένος με γούνες, υπέροχα κοστούμια και πολύτιμες μεταξωτές εσάρπες, ξεχώριζε στα μεγαλύτερα ντεφιλέ παγκοσμίως. Ήταν μια cult φυσιογνωμία της αμερικανικής μόδας!

Βοήθησε τους μαύρους μόδιστρους

Ο Τάλι, ήταν ένας ενθουσιώδης της μόδας, διέβλεπε το στυλ μέσα από τη μόδα και το περνούσε στους αναγνώστες των περιοδικών. Υπερθεμάτιζε μέσα από τις σελίδες της Vogue, ενθαρρύνοντας και βοηθώντας τους μαύρους σχεδιαστές ρούχων: Πάτρικ Κέλι (PatrickKelly), Κίβαν Χολ (KevanHall), Στίβεν Μπάροουζ (StephenBurrows) και Ουίλι Σμιθ (WilliSmith). Λίγο πριν το τέλος της ζωής του, ο Τάλι, «έσπρωξε» τον Λα Κουάν Σμιθ (LaQuanSmith), του δάνεισε χρήματα, τον έστειλε στο Παρίσι για να εμπνευστεί, και το 2010, έπεισε τη φίλη του και διάσημη τενίστρια Σερένα Ουίλιαμς, να φορέσει τα ρούχα του κάνοντας πασαρέλα στην εβδομάδα μόδας της Νέας Υόρκης.

Ο Αντρέ Λεόν Τάλι, επιμελήθηκε το στυλ του ζεύγους Μπάρακ Ομπάμα, και ιδιαίτερα της Μισέλ Ομπάμα, την περίοδο της προεδρίας, ενώ το ίδιο έκανε και για την Μελάνια Τραμπ την οποία έντυσε για την ορκωμοσία του συζύγου της.

Στο Παρίσι, μαζεύτηκαν φίλοι του Τάλι ώστε να παρακολουθήσουν κομμάτια της δημοπρασίας διαδικτυακά πίνοντας άφθονη σαμπάνια προς τιμήν του. Οι παρευρισκόμενοι έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα προσωπικά κομμάτια του Τάλι: ένα κουτί (candybox) σε σχήμα καρδιάς φτιαγμένο και υπογραμμένο από τον Άντι Γουόρχολ, δώρο για του Αγίου Βαλεντίνου, πολλές φωτογραφίες υπογραμμένες από τον φωτογράφο Χέλμουτ Νιούτον, συλλεκτικά αντικείμενα απ’ όλο τον κόσμο,και βέβαια ένας τεράστιος πίνακας του ζωγράφου Κιμ Κόουλ Μουρ (KimColeMoore) που απεικονίζει τον Τάλι με λευκή ιερατική ρόμπα, ακριβώς όπως ο ζωγράφος Ντιέγκο Βελάσκεθ είχε κάποτε απεικονίσει τον Πάπα Ινοκέντιο. Μεγάλο ενδιαφέρον συγκέντρωσαν και τα μπαούλα Luis Vuitton, τα οποία έχουν το μονόγραμμά του ενώ μερικά έχουν ακόμα τα ταμπελάκια από το ξενοδοχείο Ritz στο οποίο συνήθως έμενε όταν βρισκόταν στο Παρίσι.

Ο Τάλι, αγαπούσε τη μόδα και την πολυτελή ζωή, αλλά δεν απομονώθηκε από τον αληθινό κόσμο. Η αγάπη του για τη μόδα και τη γαλλική φινέτσα, το διάστημα 1995 έως 1998 που έζησε στο Παρίσι ως εκπρόσωπος του περιοδικού W και της Vogue έκανε γνωστό το έργο του και στη Γαλλία, κι έτσι το 2020 του απονεμήθηκε η ύψιστη διάκριση αφού έγινε «Ιππότης των Γραμμάτων και των Τεχνών» (Chevalier del’ordre des Artset des Lettres), διάκριση που έλαβε με το ταχυδρομείο λόγω των ταξιδιωτικών απαγορεύσεων του Covid–19.

Τα έσοδα της δημοπρασίας αναμένεται να ξεπεράσουν το ένα εκατομμύριο δολάρια, και θα μοιραστούν στην «Εκκλησία Βαπτιστών της Αβησσυνίας» στο Χάρλεμ, στη Νέα Υόρκη, και την «Αποστολική Εκκλησία Βαπτιστών του Όρους Σινά» που βρίσκεται στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Ντούραμ, στη Βόρεια Καρολίνα. Είναι εκείνη η εκκλησία που πήγαινε με τη γιαγιά του.

Στην κηδεία του, που έγινε πέρυσι στο Χάρλεμ, η Μισέλ Ομπάμα τόνισε: «Tην καλοσύνη, τη γοητεία και τον ηλεκτρισμό που εξέπεμπε ο Τάλι, χαρίσματα που άλλαξαν τον κόσμο γύρω του».

Τελικά, πολλές φορές τα φαινόμενα απατούν. Έτσι, ο «ογκώδης», «άγαρμπος» «ενοχλητικός μαύρος» «ο εγγονός της καθαρίστριας», αποδείχθηκε ένας άνθρωπος με φινέτσα, πάθος, αισθητική και ευαισθησία, κι έγινε ο πρώτος από τη «ράτσα» του, που έκανε το αδιανόητο, παραβιάζοντας το «άβατον» της υψηλής ραπτικής.

Διαβάστε επίσης:

Βασίλης Σκουντής στο topontiki.gr: «Στην πολιτική χρειάζεται ένας παίκτης που να ξέρει να μοιράζει την μπάλα»

Δουδωνής στο topontiki.gr: «Στο ΠΑΣΟΚ, η ταυτότητά μας είναι και η δύναμή μας»

Μάντζος στο topontiki.gr: «Εκτεθειμένος ο Μητσοτάκης για τις παρακολουθήσεις»