Είμαστε στο τέλος του 2019, αρχές του 2020, η Τουρκία συνεχίζει να εργαλειοποιεί το μεταναστευτικό προκειμένου να εκβιάζει την ΕΕ για να πετύχει περισσότερες χρηματοδοτήσεις.

Προκαλεί ένταση και επιδιώκει αποσταθεροποίηση της χώρας μας προωθώντας παράνομα εκατοντάδες μετανάστες ημερησίως εντός των ελληνικών συνόρων, στη ξηρά όπως και στη θάλασσα. Η προηγούμενη κυβέρνηση που έχασε τις εκλογές τον Ιούλιο του 2019, δεν είχε πάρει τα απαραίτητα μέτρα για να φυλάξει τα σύνορα της χώρας, επειδή δεν ήθελε και ίσως δεν μπορούσε.

Οι συνέπειες της τριπλής κρίσης του 2015 (1.πολιτική συνεπεία της διακοπής της διακυβέρνησης Σαμαρά. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε να εξασφαλίσει ομαλή διακυβέρνηση της χώρας χωρίς στελέχη με εμπειρία και εφαρμόσιμο σχέδιο, έχοντας κυβερνητικό εταίρο τους ΑΝΕΛ, 2.οικονομική λόγω της χρεοκοπίας και το κλείσιμο των τραπεζών. 3.Μεταναστευτική εξαιτίας του πολέμου στη ΣΥΡΊΑ και της ρευστή κατάστασης ασφάλειας στο Αφγανιστάν και σε πολλές χώρες της Αφρικής) είναι ακόμα ορατές.

Τον Ιανουάριο του 2020, συστήνεται το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου και διορίζεται Υπουργός ο κύριος Νότης Μηταράκης. Ένα Υπουργείο που δεν υπήρχε ουσιαστικά, που είχε σκορπισμένες τις κεντρικές υπηρεσίες του σε Αθήνα και Πειραιά (Νίκαια, Ευαγγελιστρίας, Αλιμο,Συγγρού και Κατεχάκη). Οι δε περιφερειακές υπηρεσίες ήταν κυρίως υπό τον έλεγχο των Διεθνών οργανισμών και ΜΚΟ.

Τα κέντρα υποδοχής στα νησιά όπως και στις δομές φιλοξενίας της ενδοχώρας είχαν ξεπεράσει κατά πολύ τη μέγιστη χωρητικότητα τους. Ίδια ανεξέλικτη κατάσταση επικρατούσε στα διαμερίσματα του προγράμματος ΕΣΤΙΑ και σε ξενοδοχεία του προγράμματος FILΟXENIA. Οι φιλοξενούμενο αιτούντες άσυλο ζούσαν υπό άθλιες συνθήκες πράγμα που δεν έλειπε να προκαλέσει επικρίσεις στο εξωτερικό. Την ίδια στιγμή οι τοπικές κοινωνίες δεν άντεχαν στις πιέσεις, περιουσίες καταστράφηκαν ενώ ήταν πολλά τα περιστατικά ασφάλειας εντός και εκτός των δομών φιλοξενίας. Οι αποφάσεις για το άσυλο καθυστερούσαν πολύ να εκδοθούν και οι αιτούντες άσυλο αγανακτισμένοι. Ο μέσος χρόνος αναμονής ξεπερνούσε τα τρία χρόνια.

Υπό αυτές τις συνθήκες, κάτω από μία χαοτική κατάσταση που παραλάβαμε από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, διορίστηκα στη θέση του Συμβούλου του Υπουργού το Φεβρουάριο του 2020 και ένα μήνα αργότερα, σε αυτή του Υποδιοικητή Υπηρεσίας Υποδοχής και Ταυτοποίησης, τον Μάρτιο του 2020.

Δύσκολη η αποστολή άλλα μεγάλη η πρόκληση. Μία ευκαιρία για μένα να είμαι χρήσιμος στην Πατρίδα, να συμβάλλω στην επίλυση ενός πραγματικά μεγάλου εθνικού εγχειρήματος, να βρούμε λύσεις που η κοινωνία αναζητούσε. Οπλισμένος με μεγάλη βούληση για προσφορά, όντας ο ίδιος ως πρώην πολιτικός πρόσφυγας, κρίθηκα να εργαστώ για να δώσω λύση στην κοινωνία στην οποία πλέον ανήκω, προστατεύοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα και τους ανθρώπους που χρήζουν ανάγκη για προστασία.

Τρία χρόνια μετά από τότε τα πάντα άλλαξαν Το Υπουργείο συστάθηκε, οι κεντρικές υπηρεσίες βρίσκονται σε ένα σημείο, στο κτήριο ΚΕΡΑΝΗ στο Ρέντη, πράγμα που διευκολύνει κατά πολύ τη συνεργασία μεταξύ τους. Τόσο οι κεντρικές υπηρεσίες όσο και περιφερειακές υπηρεσίας οργανώθηκαν και επανδρώθηκαν με έμπειρους επαγγελματίες που βρίσκονται πίσω από κάθε επιτυχή πρωτοβουλία της πολιτικής ηγεσίας.

Επίσης, σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε  ο διορισμός Διοικητή σε κάθε δομή φιλοξενίας  ενεργοποιώντας και εφαρμόζοντας νόμο, που ψηφίστηκε το 2016 από την Κυβέρνηση του Σύριζα και ποτέ δεν εφαρμόστηκε αφήνοντας την τύχη των δομών στο απόλυτο έλεος των ΜΚΟ χωρίς διοίκηση ελεγχόμενη από το αρμόδιο υπουργείο. Τα τελευταία χρόνια και αυτό άλλαξε και επανακτήθηκε ο έλεγχος των  δομών φιλοξενίας αλλά και του προσφυγικού εν γένει από το Κράτος.

Μειώθηκαν οι ανεξέλεγκτες ροές, μειώθηκαν οι διαμένοντες στις δομές φιλοξενίας σε ποσοστό άνω του 70%, μειώθηκαν οι ίδιες οι δομές φιλοξενίας, καθώς αρκετές καταργήθηκαν (Ελαιώνας, Σκαραμαγκά, Βόλβη, Γρεβενά, Καρά Τεπέ, Λαύριο) όπως σταμάτησε πριν λίγους μήνες η φιλοξενία στα διαμερίσματα. Οι υφιστάμενες Δομές και τα Κέντρα Υποδοχής αναμορφώθηκαν εντελώς  και, ειδικά, αναφορικά με τα Κέντρα Υποδοχής, κατασκευάστηκαν και λειτουργούν ήδη  νέα, σύγχρονα και ασφαλή κέντρα σε Σάμο, Κω και Λέρο. Έκλεισε οριστικά η Μόρια. Έχουν δημιουργηθεί κέντρα καταγραφής στην ενδοχώρα, σε Διαβατά και Μαλακάσα για να  διευκολυνθεί η καταγραφή των παράνομα διαμενόντων, κυρίως στις μεγάλες πόλεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Και όλες αυτές οι μεταρρυθμίσεις, να σημειώσω, έγιναν εν μέσω της υγειονομικής κρίσης του COVID-19 ,  την οποία και διαχειριστήκαμε, επίσης,  επιτυχώς. Και ενώ επικρατούσαν οι ειδικές αυτές συνθήκες επισπεύσθηκαν επίσης και όλες οι διαδικασίες στην Υπηρεσία Ασύλου και μειώθηκε εντυπωσιακά ο χρόνος αναμονής για την έκδοση κι επίδοση των αποφάσεων.  Πλέον υπάρχει και βάση δεδομένων πιστοποιημένων ΜΚΟ. Μία ειδική γραμματεία ασυνόδευτων ανηλίκων συστάθηκε και χειρίζεται καθημερινά όλα τα ζητήματα που σχετίζεται με ασυνόδευτα ανήλικα. Η κράτηση ανηλίκων στα αστυνομικά τμήματα για λόγους προστασίας παύθηκε από τον νόμο. Στις υπόλοιπες δομές και κέντρα υποδοχής, όπως και στις τοπικές κοινωνίες επικρατεί ηρεμία και το αίσθημα ασφάλειας.

Χαίρομαι πολύ, που αποτέλεσα μέρος αυτής της πολιτικής ηγεσίας κι έβαλα κι εγώ  το λιθαράκι μου στην προσπάθεια αυτή της Κυβέρνησης για την επιτυχή και αποτελεσματική διαχείριση του «καυτού»  μεταναστευτικού ζητήματος.

*Ο Σπύρος Ρίτσαρντ Χαγκαμπιμάνα είναι υποδιοικητής της Υπηρεσίας Υποδοχής και Ταυτοποίησης της Γενικής Γραμματείας Αιτούντων Ασυλο του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου, απόφοιτος Σχολής Ναυτικών Δοκίμων και πρώην πολιτικός κρατούμενος στο Μπουρούντι

Διαβάστε επίσης:

Αυτοί (στα media) τα ξέρουν όλα…

Ούτε μαζί τα φάγαμε, ούτε μαζί πεθάναμε…

Αντιπάθεια και συμπάθεια των ψηφοφόρων προς τα κόμματα ενόψει των εκλογών