Το αστικό κράτος και τα ιδιωτικά μονοπώλια που υπηρετούν την κερδοφορία σε βάρος των λαϊκών αναγκών, οι κατευθύνσεις της Ε.Ε. για την ιδιωτικοποίηση των υποδομών και των δημόσιων αγαθών και τα κόμματα που κυβέρνησαν, είναι σύμφωνα με το ΚΚΕ όλοι όσοι φέρουν ευθύνες για το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη.

Ειδικότερα, το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ παρουσιάζει με ανακοίνωσή του (11.3.2023) τη θέση του τόσο για τα αίτια και τις ευθύνες της τραγωδίας όσο και για τις «μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις» που έχουν εκδηλωθεί σε συνέχεια του δυστυχήματος.

Σε ό,τι αφορά τις κινητοποιήσεις, το Π.Γ.

• βλέπει κυρίως αυτές να έχουν έντονη τη νεανική – μαθητική συμμετοχή, μιλά ειδικότερα για «μαζικό – λαϊκό και νεανικό ξέσπασμα με ποιοτικά χαρακτηριστικά (μαχητικότητα, συλλογικότητα, αλληλεγγύη, εμπιστοσύνη στην οργανωμένη πάλη),
• σημειώνει μεταξύ άλλων πως «οι συγκλονιστικές κινητοποιήσεις των εργατικών συνδικάτων, των φοιτητικών συλλόγων, των μαθητικών συντονιστικών, των μαζικών φορέων του λαϊκού κινήματος» έχουν ένα πολύ καθαρό αίτημα που δεν μπορεί να αλλοιωθεί, δηλαδή το «να μη συγκαλυφθεί το έγκλημα στα Τέμπη και να μπουν στο στόχαστρο οι πραγματικές αιτίες και οι ένοχοι που ευθύνονται γι’ αυτό»,
• αναφέρει ότι οι κινητοποιήσεις αυτές «σμπαράλιασαν» την προσπάθεια της κυβέρνησης της Ν.Δ. «να αποδώσει αυτό το προδιαγεγραμμένο έγκλημα σε “ανθρώπινο λάθος” ή γενικά σε κάποιες “παθογένειες του κράτους”, για τις οποίες δήθεν “φταίνε όλοι” και προπάντων οι ίδιοι οι εργαζόμενοι»,
• βλέπει στις κινητοποιήσεις κι ένα ευρύτερο υπόβαθρο πάνω στο οποίο «το έγκλημα στον σιδηρόδρομο» λειτούργησε ως «η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» καθώς «ήρθε να προστεθεί στο σύνολο των υπόλοιπων πιεστικών εργατικών – λαϊκών προβλημάτων, αλλά και σε μια σειρά από επαναλαμβανόμενα γεγονότα (διαχείριση πανδημίας, εργατικά ατυχήματα, πυρκαγιές, πλημμύρες, σεισμοί κι άλλες φυσικές καταστροφές κ.λπ.)»,
• καλεί τις δυνάμεις του κόμματος να κλιμακώσουν τον αγώνα, και ταυτόχρονα καλεί τον λαό και τη νεολαία «να αχρηστεύσουν τις παγίδες που βάζουν η Ν.Δ., ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα του συστήματος» τα οποία κατά το ΚΚΕ «θα προσπαθήσουν να αποπροσανατολίσουν και να φέρουν τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις “στα μέτρα” τους, αλλοιώνοντας το περιεχόμενό τους».

Όσον αφορά τη στάση των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης (ουσιαστικά ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ) τα κατηγορεί ότι προσπάθησαν, όπως και η κυβέρνηση, να επιβάλουν σιωπητήριο με απώτερο στόχο «να περιοριστεί η αντιπαράθεση στα επιμέρους και να μείνει στο απυρόβλητο η διαχρονική πολιτική όλων των κυβερνήσεων». Περαιτέρω τους καταλογίζει ότι προσπαθούν «να βγάλουν λάδι την “ιδιωτικοποίηση”, λέγοντας ότι το ατύχημα έγινε στο πεδίο ευθύνης της κρατικής ανώνυμης εταιρείας που ελέγχει τα δίκτυα, προετοιμάζοντας με αυτόν τον τρόπο και την επόμενη φάση της απελευθέρωσης».

Όσον αφορά τα αίτια του δυστυχήματος και τις ευθύνες, στην ανακοίνωσή του το Π.Γ.:

– Δείχνει ως πραγματικό υπαίτιο την πολιτική της «απελευθέρωσης» των σιδηροδρόμων «που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις της Ν.Δ., του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, με βάση τις κατευθύνσεις της Ε.Ε.» και επομένως, «αυτό είναι το έδαφος πάνω στο οποίο ανθούν οι ελλείψεις, οι καθυστερήσεις, τα κενά, τα “ανθρώπινα λάθη”».

– Σημειώνει ότι η πολιτική αυτή έχει αφετηρία τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, αλλά «επιταχύνθηκε την περίοδο της κρίσης και των μνημονίων» οπότε «οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ προχώρησαν στην κατάτμηση του σιδηροδρομικού έργου, στον τεμαχισμό του ΟΣΕ σε διάφορες εταιρείες, διαχωρίζοντας το μεταφορικό έργο από τα δίκτυα» και στη συνέχεια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε στην πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην ιταλική εταιρεία. Ακολούθησε, λέει ο Περισσός, η προσπάθεια «να απαλλαγεί ο “πρώην ΟΣΕ” απ’ ό,τι μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στην κερδοφορία, κάνοντας εκπτώσεις σε εργατικά δικαιώματα, μέτρα προστασίας, υποδομές κ.λπ.».

– Απορρίπτει ουσιαστικά το αίτημα για επανακρατικοποίηση του σιδηρόδρομου στο πλαίσιο του αστικού κράτους καθώς εκτιμά πως επιβεβαιώνεται η συμπληρωματική του σχέση με τα «μονοπώλια», την κερδοφορία των οποίων στηρίζει ενώ τους πουλάει τα «φιλέτα», και την ίδια ώρα λειτουργεί το ίδιο με όρους ιδιωτικής οικονομίας: «είναι το ίδιο κράτος που με την ευκολία που ιδιωτικοποιεί τομείς της οικονομίας, με την ίδια ευκολία τους “επανακρατικοποιεί”, για να μεταφέρει από άλλον δρόμο το κόστος στον λαό και να ξαναμοιράσει μετά την πίτα, αν χρειαστεί».

Σύμφωνα με το ΚΚΕ η δική του πρόταση βρίσκεται στον αντίποδα καθώς πιστεύει ότι ο σιδηρόδρομος μπορεί να αποτελέσει «ένα σύγχρονο, γρήγορο, ασφαλές και φτηνό μέσο μετακίνησης του λαού» και μεταφοράς των εμπορευμάτων, υπό την προϋπόθεση της αποσύνδεσης από τον στόχο του κέρδους. Το ΚΚΕ κάνει λόγο για την ανάγκη ο σιδηρόδρομος να τεθεί υπό έναν ενιαίο κρατικό φορέα, που θα αξιοποιεί τη σύγχρονη τεχνολογία και θα είναι ενταγμένος «στον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της οικονομίας, την κοινωνική ιδιοκτησία και τον εργατικό έλεγχο».

Διαβάστε επίσης:

Εσωτερικές εξελίξεις στην Τουρκία: Δεν προσφέρουν διέξοδο οι προτάσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης

Το ματ της «λύκαινας» στην Τουρκία

Έλλειψη λύσεων για την ακρίβεια