Η «λύκαινα» της τουρκικής πολιτικής σκηνής, η Μεράλ Ακσενέρ, έκανε ματ με το πηγαινέλα στο λεγόμενο «τραπέζι των έξι» της αντιπολίτευσης, δείχνοντας ποιος είναι ο επόμενος ισχυρός παίκτης στην πολιτική αρένα.

Κατήγγειλε τα άλλα πέντε κόμματα ότι «δεν εκφράζουν τη λαϊκή θέληση» και αποχώρησε από το μέτωπο που έχει συγκροτηθεί με στόχο την αμφισβήτηση της παντοδυναμίας του Ερντογάν, επιχείρησε να υπονομεύσει την ενότητα του κόμματος CHP της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για να επιστρέψει τελικά στο μέτωπο έχοντας επιβάλει τους όρους της και έστειλε παράλληλα στον Ερντογάν το μήνυμα ότι η πολιτική κλεψύδρα του αδειάζει όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα των επικείμενων εκλογών.

Πήρε πίσω το «δώρο»

Η αρχική αποχώρηση της Ακσενέρ από το «τραπέζι των έξι» θεωρήθηκε δώρο στον Ερντογάν, το οποίο ο «σουλτάνος» φαίνεται πως περίμενε και αναθάρρησε παρά τη χιονοστιβάδα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει, αφού αναζωπύρωσε τις ελπίδες του για επανεκλογή. Ο Ερντογάν δεν φοβάται τον Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, πολύ περισσότερο αν έχει απέναντι μία διασπασμένη αντιπολίτευση. Ο αποκαλούμενος και «Τούρκος Γκάντι» είναι ένας τυπικός γραφειοκράτης που δεν έχει πείσει τους Τούρκους.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, λειτουργώντας περισσότερο σαν γραφειοκρατικοί μηχανισμοί, επέμειναν στην αμφίβολης εμβέλειας υποψηφιότητα του Κιλιτσντάρογλου για την Προεδρία, παρότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως είναι μια αδύναμη υποψηφιότητα απέναντι στον Ερντογάν. Η Ακσενέρ κατήγγειλε ότι δεν θα επισφραγίσει το μπούλινγκ που, όπως είπε, δεχόταν από τους άλλους πέντε, σηκώθηκε κι έφυγε από το τραπέζι.

«Το λέγαμε εδώ και μήνες πως θα γίνει αυτό. Εμείς είχαμε θέσει τους στόχους μας ό,τι κι αν κάνουν, εμείς δουλεύουμε πάνω στον δικό μας οδικό χάρτη» σχολίασε ο Ερντογάν, δείχνοντας έτοιμος να κερδίσει το πιο δύσκολο πολιτικό στοίχημα στην εικοσαετή κυριαρχία του.

Το Καλό Κόμμα της Ακσενέρ, το δεύτερο σε δύναμη στην αντιπολίτευση μετά το CHP του Κιλιτσντάρογλου, φαινόταν να επιλέγει τον ρόλο της τρίτης δύναμης με το βλέμμα στο απώτερο μέλλον. Αλλά και η αντιπολίτευση χωρίς την Ακσενέρ αντιλαμβανόταν ότι τα πράγματα δυσκόλευαν χωρίς τη «λύκαινα».

«Το καλύτερο που μπορεί να ελπίζει τώρα η αντιπολίτευση είναι να κρατήσει τον Ερντογάν κάτω από το 50% στον πρώτο γύρο και να εμφανιστεί ενωμένη στον δεύτερο γύρο» σχολίασε ο Ερντέμ Αϊντίν της εταιρείας συμβούλων RDM Advisory. Η Ακσενέρ «πρόσφερε στο πιάτο ένα δώρο στον Ερντογάν», δήλωσε στο γαλλικό πρακτορείο AFP ο πολιτικός αναλυτής Άντονι Σκίνερ.

Όμως η Ακσενέρ επέστρεψε στη συμμαχία της αντιπολίτευσης και μάλιστα ισχυρότερη, αφού διεμήνυσε ότι θα δεχόταν τον Κιλιτσντάρογλου υπό τον όρο ότι θα είχε δίπλα του ως αντιπροέδρους, με διευρυμένες αρμοδιότητες, τους δημάρχους Κωνσταντινούπολης και Άγκυρας, τους Ιμάμογλου και Γιαβάς. Μπροστά στην προοπτική της επανεκλογής Ερντογάν όλοι έβαλαν νερό στο κρασί τους και η αντιπολίτευση παρέμεινε ως «μέτωπο των έξι», αυξάνοντας σημαντικά την πίεση στον Ερντογάν και τον σύμμαχό του Ντεβλέτ Μπαχτσελί.

Ευσεβής, γυρολόγος, οπορτουνίστρια

Κι εδώ είναι που έχει κάνει ματ η Ακσενέρ, η οποία έδειξε πως έχει σχέδια που υπερβαίνουν τον ορίζοντα της επικείμενης κάλπης. Η 67χρονη «λύκαινα» δεν έχει τις ίδιες πολιτικές ρίζες με τους άλλους πέντε του μετώπου της αντιπολίτευσης. Πριν από επτά χρόνια ηγήθηκε της εσωτερικής αντιπολίτευσης στο Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ) του Μπαχτσελί και το 2017 ίδρυσε το Καλό Κόμμα προβάλλοντας την εικόνα της ευσεβούς μουσουλμάνας.

Η πολιτική της καριέρα άρχισε στο πλευρό της Τανσού Τσιλέρ, στους κόλπους του Κόμματος του Ορθού Δρόμου, και, όταν το κόμμα άρχισε να φθίνει, βγήκε μπροστά ως επικεφαλής της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Το 2001 εντάχθηκε στο κόμμα του Ερντογάν, αλλά δεν τη σήκωσε το κλίμα κι έφυγε γρήγορα για να βρει πολιτική στέγη στο εθνικιστικό κόμμα του Μπαχτσελί. Όπου όμως δεν μπήκε ποτέ στον στενό πυρήνα εξουσίας και μετά τη λεγόμενη απόπειρα πραξικοπήματος του 2016, κατηγορήθηκε για διασυνδέσεις με τους πραξικοπηματίες και αποχώρησε από το εθνικιστικό κόμμα για να ιδρύσει το 2017 το Καλό Κόμμα, που στις εκλογές του 2018 πήρε ποσοστό 7,29%.

Είναι λοιπόν ξεκάθαρο πως η «λύκαινα» της τουρκικής πολιτικής ιδεολογικά βρίσκεται στον χώρο της συμμαχίας Ερντογάν – Μπαχτσελί, που ελέγχει και το παρακράτος των «Γκρίζων Λύκων». Γιατί λοιπόν συμμάχησε με την αντιπολίτευση; Γυρολόγος είναι, αλλά ξέρει να επιβιώνει. Κι αυτό ακριβώς πετυχαίνει με το πηγαινέλα στο «τραπέζι των έξι» της αντιπολίτευσης.

Με το βλέμμα στο μεθαύριο

Η Ακσενέρ φιλοδοξεί να εκφράσει τον ισλαμικό – εθνικιστικό χώρο, τον οποίο σήμερα κεφαλαιοποιούν πολιτικά ο Ερντογάν και ο Μπαχτσελί, και «επενδύοντας» σε μία πιθανή ανατροπή Ερντογάν, που θα συμπαρασύρει τον Μπαχτσελί, ετοιμάζεται να εμφανιστεί ως ηγέτιδα αυτού του πολιτικού χώρου.

Παράλληλα με το παιχνίδι της υπονόμευσε την ενότητα του κόμματος του Κιλιτσντάρογλου, που είναι θεματοφύλακας της κεμαλικής κληρονομιάς, αφού όχι μόνο αμφισβήτησε τις ηγετικές ικανότητες του 74χρονου προέδρου, αλλά υπέδειξε (και επέβαλε) δύο δυνητικούς διαδόχους του – τον Ιμάμογλου και τον Γιαβάς, που προέρχονται από το CHP.

Η Ακσενέρ μπορεί μάλιστα να μην έχει κανένα πρόβλημα να δει στην άλλη όχθη της πολιτικής σκηνής, στο κεμαλικό κόμμα CHP, να κυριαρχεί ένας από τους δημοφιλείς σημερινούς δημάρχους. Σε μία μετα-ερντογανική Τουρκία ίσως ανοίξουν και οι προοπτικές της ευρύτερης πολιτικής συνεννόησης όλου του πολιτικού φάσματος.

Διαβάστε επίσης:

ΚΚΕ: Προδιαγεγραμμένο έγκλημα, διαχρονικές οι ευθύνες

Οι πολιτικές (και άλλες) ευθύνες της κυβέρνησης για την τραγωδία των Τεμπών

ΠΑΣΟΚ: «Σκληρό ροκ» για τις ευθύνες στην τραγωδία