Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου ουσιαστικά είναι στρατηγική ήττα, καθώς χαρακτηρίστηκε από διαρροές ψηφοφόρων προς πάσα κατεύθυνση, από όλα σχεδόν τα ακροατήρια, με μια θηριώδη απόσταση 23 μονάδων από τη Νέα Δημοκρατία και με απώλεια συνολικά 13 μονάδων από το ποσοστό του 2019.

Παράλληλα η απόσταση από το ΠΑΣΟΚ μίκρυνε από τις 23 μονάδες το 2019 στις 6 περίπου μονάδες σήμερα.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η κατάσταση απαιτεί αναστοχασμό και αυτοκριτική σε βάθος. Μπορεί το προηγούμενο διάστημα, μετά τις εκλογές του 2019 η αυτοκριτική να ξορκίστηκε από διάφορους πέριξ της ηγεσίας ως «αυτομαστίγωμα», όμως αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να επιστρέψει κάποια στιγμή σε ρόλο διεκδικητή της εξουσίας και δεν σκοπεύει να βολευτεί στο ρόλο του μεσαίου κόμματος πρέπει να επεξεργαστεί συνολικά τη φυσιογνωμία του, τις θέσεις του και τη στρατηγική του.

Δε χωρούν πασαλείμματα και επιφανειακές κινήσεις εντυπωσιασμού, τακτικισμοί με βάση τους εσωτερικούς συσχετισμούς και πρωτοβουλίες για τόνωση του ηθικού. Και σίγουρα, η ανασυγκρότηση δεν είναι απλώς ζήτημα προσώπων. Άλλωστε, οι ανανεώσεις που έχει κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια, μοιάζουν να έχουν εξαντλήσει τα όριά τους, το υπάρχον δυναμικό είναι δεδομένο και έχει αξιοποιηθεί σε διάφορους ρόλους. Δε διαφαίνεται κάποια νέα δεξαμενή στελεχών, κι εδώ που τα λέμε αν δεν ξεκαθαρίσει η κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ ποιος είναι, σε ποιους απευθύνεται, πού πάει και πώς, δύσκολα θα βρει και ανθρώπους απ’ έξω (ή κι από μέσα) να θέλουν να αναλάβουν ρόλους αυτή τη στιγμή, γιατί απλώς θα «καούν».

Σε κάθε περίπτωση, αυτή τη φορά «δεν τον παίρνει» τον ΣΥΡΙΖΑ να εκπέμψει σήμα «μία από τα ίδια», γιατί τότε κανείς δε θα του δώσει σημασία. Η πολυτραυματισμένη αξιοπιστία του για να αποκατασταθεί θέλει πολύ δρόμο και συνέπεια.

Το δε «αλλαγές εν κινήσει» που συχνά έδωσε την εντύπωση μιας αέναης εσωκομματικής προσπάθειας διευθέτησης με συνεχείς εκκρεμότητες που παραπέμπονταν στο μέλλον, πιθανόν δε βοηθάει.

Χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ να αποτιμήσει ειλικρινώς και σε βάθος τις αιτίες της ήττας, να δει αν αυτές εδράζονται ακόμη και σε ταυτοτικά ζητήματα και αν αυτά μπορούν να αναθεωρηθούν ή όχι, και από εκεί πέρα να ξεκαθαρίσει το τοπίο μία και καλή, να εκπέμψει σαφή λόγο χωρίς να δίνει την εντύπωση όλη την ώρα ότι πατά σε πολλές βάρκες, με ξεκάθαρο το ποιοι τον εκπροσωπούν προς τα έξω.

Αν δεν υπάρξει ειλικρινής αποτίμηση, δύσκολα θα αναδυθεί και ένα νέο αφήγημα που να λέει κεντρίζει την κοινωνία, να την προσκαλεί να το ακούσει και να το αξιολογήσει.

Διαβάστε επίσης:

Η ερήμωση της υπαίθρου απαξίωσε δραματικά τον ρόλο του γεωργού

Γιατί «αυτοί είναι» και δεν αλλάζουν!

Το DNA του ΠΑΣΟΚ και η στρατηγική της ολικής επαναφοράς