Το εκλογικό αποτέλεσμα της 25ης Ιουνίου ήταν σκιαχτικό για τη Δημοκρατία. Η πολιτική συμπεριφορά των πολίτων ανέδειξε την ανώριμη και εύθραυστη Δημοκρατία μας και τους αβαθείς θεσμούς μας.

Περισσότεροι από 780.000 πολίτες θεώρησαν περιττό να περάσουν ξανά από την κάλπη για να αποφασίσουν για τις ζωές τους και μεταβίβασαν την αρμοδιότητα στους πιο πρόθυμους συμπολίτες τους. Άλλωστε «αφού ψήφισα το Μάιο, γιατί να ξαναπάω;».

Στις εκλογές της Κυριακής κέρδισε η Νέα Δημοκρατία και έχασε η Δημοκρατία. Ένας στους οκτώ Έλληνες εκφράζεται από κόμματα που προσδιορίζονται από το τρίπτυχο «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια» στην πιο αναχρονιστική μορφή του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Με αποστροφή στην επιστήμη και την ορθολογική σκέψη, με αμφισβήτηση της αποφασιστικής αρμοδιότητας των διοικούντων που απορρέει από τους θεσμούς και μπορεί να επηρεάζει τις ζωές μας, με θεώρηση του κόσμου υπό το πρίσμα του μικρόκοσμού τους έστειλαν στο κοινοβούλιο ανθρώπους κατ’ εικόνα και ομοίωσίν τους.

Σε αυτούς εντάσσονται και οι περίπου 240.000 Έλληνες που κινητοποιήθηκαν να ψηφίσουν το κόμμα που υπέδειξε έγκλειστο πρώην μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Η Βουλή άνοιξε λοιπόν τις πόρτες της για ένα κόμμα, χωρίς καν γραφεία, για να εκπροσωπηθούμε από ανθρώπους που δεν αποδέχονται την αστική δημοκρατία που δε φαίνεται να θεωρούν τη δύναμη του λόγου και της πειθούς αναγκαία στοιχεία της ανθρώπινης συμπεριφοράς, όταν υπάρχει η σωματική ισχύς ή η δύναμη των όπλων.

Πως φθάσαμε όμως εδώ; Για ποιο λόγο υπάρχουν ψηφοφόροι που κάνουν αυτή την επιλογή; Διότι υπάρχουν κοινωνικές ομάδες που νιώθουν αποκλεισμένες και χωρίς ελπίδα για το μέλλον. Οι ομάδες αυτές δίνουν συνειδητά την ψήφο τους σε τέτοια πολιτικά σχήματα. Εδώ εντοπίζεται και το πρόβλημα της Δημοκρατίας. Το πολιτικό σύστημα δεν κατάφερε να πείσει τους πολίτες ότι με περισσότερη Δημοκρατία βελτιώνονται οι ζωές μας.

Έτσι διάλεξε την εύκολη οδό και με ρυθμίσεις – νομικά τερτίπια απόκλεισε κόμματα από τις εκλογές του Μαΐου νομίζοντας πως έτσι αντιμετώπιζε το πολιτικό πρόβλημα.

Οι Σπαρτιάτες ξέφυγαν από το ραντάρ και έδειξαν πως με παράλληλη δράση μπορούν να κινητοποιούν χιλιάδες κόσμου, το κρίσιμο ερώτημα είναι «ξέφυγαν από την αντίληψη του πολιτικού κόσμου ή αγνοήθηκαν εσκεμμένα;».

Αν ισχύει η πρώτη εκδοχή αναδεικνύεται η ανεπαρκής σύνδεση των πολιτικών με την κοινωνία, αν ισχύει το δεύτερο έχουμε μπει σε επικίνδυνες και σκοτεινές ατραπούς, που νόμιζα πως είχαμε αφήσει στο παρελθόν.

H Μαρία Καρακλιούμη είναι πολιτική αναλύτρια της RASS

Διαβάστε επίσης:

Το πικρό ποτήρι της ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ

Γιατί «αυτοί είναι» και δεν αλλάζουν!

Η ερήμωση της υπαίθρου απαξίωσε δραματικά τον ρόλο του γεωργού