Ο Τσίπρας παραιτήθηκε και ο κόσμος αλλάζει με γρήγορους ρυθμούς!
Για πολύ καιρό ο ίσκιος του Τσίπρα θα πλανάται πάνω από το ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και την πολιτική ζωή του τόπου.

Ο Αλέξης Τσίπρας θα παίξει το ρόλο ενός σύγχρονου Κινγκινάτου και είμαι βέβαιος πως η ιστορία θα τον ξανά καλέσει σε άλλες συγκυρίες.

Και τώρα τι κάνουμε;

Υποκατάστατο του Α. Τσίπρα δεν πρόκειται να εξευρεθεί.

Γνώμη μου είναι ότι η πολιτική πρέπει να προσδιορίσει τα πρόσωπα και όχι τα πρόσωπα την πολιτική!
Κατά συνέπεια τα πρόσωπα πρέπει να προσδιορισθούν με βάση τις προοδευτικές πολιτικές και τις κοινωνικές ανάγκες και όχι με εσωκομματικούς όρους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να συνδεθεί με τον ελληνικό λαό με βάση τις νέες συνθήκες.

Εάν η πολιτική πρέπει να προσδιορίσει τα πρόσωπα και τους ρόλους είναι ανάγκη να διαμορφωθεί πολιτική πλατφόρμα με τη μορφή της alternative, που θα ανοίγει προοπτικές ενοποίησης της ευρύτερης κοινωνικής πλειοψηφίας σε προοδευτική κατεύθυνση.

Η πλατφόρμα αυτή πρέπει να είναι αρθρωμένη ιδεολογικά, πολιτικά, προγραμματικά και οργανωτικά.
Όποιες και όποιοι επιλέξουν να διεκδικήσουν τη θέση του προέδρου θα πρέπει να δημοσιοποιήσουν δέσμη θέσεων επί των οποίων και θα δεσμευθούν.

ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ δεν έχουμε άλλη διέξοδο παρά να οδηγηθούμε σε υπέρβαση και σύνθεση.
Επειδή ο καθένας μας έχει συγκεκριμένη αφετηρία συμμετοχής όσον αφορά τα ιδεολογικά ρεύματα της Αριστεράς και εν πολλοίς προσδιορίζεται απ’ αυτό, είναι αναγκαίο η σύνθεση να γίνεται στη βάση των νέων διαιρετικών τομών που επισυμβαίνουν στον κόσμο.

Διαφορετικά θα είναι μάχη οπισθοφυλακής. Αν για παράδειγμα η διάσπαση μεταξύ δεύτερης και τρίτης διεθνούς έγινε στη βάση του ποιος θα ελέγχει τα μέσα παραγωγής (το κεφάλαιο, το κράτος η κοινωνία ) ας αναλογιστούμε σήμερα ποια είναι τα μέσα και ποια πλέον είναι η τεράστια σημασία των αλγορίθμων έναντι των παραδοσιακών αντιλήψεων.

Έχει γίνει μεγάλη συζήτηση για τον προσανατολισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Αν δηλαδή πρέπει να γίνει προς την κεντροαριστερά ή τη παραδοσιακή αριστερά. Είναι ψευτοδίλημμα. Πρέπει να πάμε σε μια νέα μεγάλη αριστερά που θα ενσωματώνει τα όποια θετικά του παρελθόντος.

ΠΟΛΙΤΙΚΑ. Στη χώρα μας και στον ευρύτερο Ευρωπαϊκό χώρο τα συμπιεσμένα εξ αιτίας της κρίσης μεσαία στρώματα μετατοπίζονται εκλογικά σε λαϊκίστικες ή ακροδεξιές εκλογικές συμπεριφορές.
Η βασική διαιρετική τομή στον άξονα «αριστερά- δεξιά» ίσχυε, ισχύει και θα ισχύει όσο υπάρχουν εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι, ισχυροί και ανίσχυροι.

Φαίνεται όμως να διαμορφώνεται και μια νέα διαιρετική τομή που αφ’ ενός είναι ο φόβος, η ανασφάλεια, στερεότυπα του παρελθόντος και αφ’ ετέρου η ελπίδα, η αναζήτηση για το καινούργιο.
Ιστορικά μετά τη μεταπολίτευση υπήρχε πάντα στη χώρα Προοδευτική, Δημοκρατική κοινωνική πλειοψηφία.

Το διακύβευμα για το πολιτικό προσωπικό του ευρύτερου δημοκρατικού χώρου είναι αν αυτή η κοινωνική πλειοψηφία μπορεί να εξελιχθεί σε πολιτική πλειοψηφία.
Η κοινωνία μας υφίσταται συνθήκες κρίσης. Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική είναι κυρίως κρίση αξιών. Οι ιδέες μας δεν απαντούν απαραίτητα στα μεγάλα νέα ζητήματα. Χρειάζεται ένα σύγχρονο οπλοστάσιο ιδεών.
Μεγάλο ζητούμενο είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ θα αποδείξει ότι δεν ήταν παρένθεση. Και για να το αποδείξει χρειάζονται νέες ιδέες. Πιθανά η έλλειψη νέων μεγάλων ιδεών να ερμηνεύει και το τεράστιο ποσοστό της αποχής του 48%.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ πρέπει να συνδεθεί ξανά με τον Ελληνικό λαό μέσω των προγραμματικών θέσεων.

Πριν 2 χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα από πανελλήνια συνδιάσκεψη κατέληξε σε προγραμματικές θέσεις.
Οι εξελίξεις είναι πολύ γρήγορες και είναι προφανές ότι οι όποιες θέσεις και επεξεργασίες χρήζουν επικαιροποίησης.

Ίσως είναι επιβεβλημένο στα πλαίσια του επικείμενου συνεδρίου να ανοίξει κύκλος διαλόγου με όλους τους μαζικούς φορείς, επαγγελματικές ενώσεις κ.τ.λ. στη χώρα μας.

Δεν μπορεί να διαφύγει της προσοχής κανενός ότι έχουμε πολύ μεγάλες ανισότητες μεταξύ των περιφερειών της χώρας και επ’ αυτού δεν μπορεί να μην υπάρξει παρέμβαση.

Το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας που έχει λάβει εκρηκτικές διαστάσεις πρέπει να αντιμετωπισθεί με επίκαιρες θέσεις.

Η κλιματική κρίση είναι παρούσα και είναι απειλή για όλους.

Η ανάπτυξη για να είναι βιώσιμη πρέπει να αφορά τη στήριξη και διεύρυνση της παραγωγικής βάσης με δίκαιη συμμετοχή των συντελεστών και κοινωνική συνοχή.

ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΑ. Υπάρχει ένα κρίσιμο ερώτημα. Θέλουμε ένα κόμμα ενεργών μελών ή μεγαλομετόχων;
Κατά την άποψη μας στα πλαίσια μιας της νέας εποχής είναι επιβεβλημένο να ασχοληθούμε και με το μοντέλο του κόμματος.

Θέμα μοντέλου δεν υφίσταται μόνο στην Ελλάδα αλλά πανευρωπαϊκά και παγκόσμια. Το μοντέλο του κόμματος που έχουμε σήμερα είναι κατάλοιπο του κόμματος νέου τύπου όπως διαμορφώθηκε από το Λένιν

Είναι το λεγόμενο πυραμιδωτό μοντέλο.

Το μοντέλο αυτό ανταποκρίθηκε με επάρκεια τον περασμένο αιώνα. Όμως σήμερα στις νέες συνθήκες και διαιρετικές τομές απαιτούνται νέες επεξεργασίες.

Στα πλαίσια της παγκόσμιας αριστερής διανόησης είναι σε εξέλιξη διάλογος πάνω σ’ αυτό το θέμα και υπάρχουν εγχειρήματα σε 3-4 διαφορετικές χώρες με θετικά και αρνητικά.

Είναι το σύστημα των 2 ομόκεντρων κύκλων όπου στο πρώτο κύκλο βρίσκονται μέλη με περισσότερα δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις.

Υπάρχει το μοντέλο του αντεστραμμένου Τ κεφαλαίου με κλειστή κάθετη στελεχιακή δομή και ανοιχτή βάση

Υπάρχει και το μοντέλο κόμματος με μεγάλες οργανώσεις βάσης χωρίς ενδιάμεσα όργανα.
Τέλος υπάρχει και το μοντέλο του Διαδικτύου που εφάρμοσαν Sanders και Gorby αντίστοιχα.

Το τελευταίο διάστημα στη πολιτική συζήτηση επιχειρείται να αποδοθεί ότι οι αδυναμίες του ΣΥΡΙΖΑ οφείλονται στη διεύρυνση.

Κατά τη γνώμη μας η διεύρυνση ήταν αναγκαία. Ο τρόπος όμως που επιχειρήθηκε να υλοποιηθεί ήταν λαθεμένος.

Αντί να γίνει με όρους κοινωνικής αντιστοίχισης εξαντλήθηκε στους όρους πολιτικής γεωγραφίας.
Συμπερασματικά δείχνει να κλείνει ο κύκλος της μεταπολίτευσης αλλά και ένας 20ετης κύκλος για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Βρισκόμαστε σε μια νέα αφετηρία και πρέπει να έχουμε επίγνωση.

Δεδομένου ότι μετά τον Α. Τσίπρα όποιος και αν εκλεγεί πρόεδρος δεν θα είναι ισοϋψής ας σκεφτούμε και την ανάγκη ύπαρξης γραμματέα ο οποίος θα έχει διευρυμένη νομιμοποιητική βάση αν εκλεγεί από το συνέδριο.

*Ο Αντώνης Κοτσακάς είναι Πρόεδρος της Επιτροπής Δεοντολογίας του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργός.

Διαβάστε επίσης

Δέκα μικρές πικρές αλήθειες για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα

Γιατί «αυτοί είναι» και δεν αλλάζουν!

Ανώριμη και εύθραυστη Δημοκρατία