Η μέχρι χθες το βράδυ σιωπή του Τσίπρα άφηνε μεγάλο περιθώριο για ένα σωρό σενάρια, εικασίες και… τερατολογίες για το μέλλον του ιδίου και του ΣΥΡΙΖΑ.

Ωστόσο κάποια πράγματα δεν μπορεί να αμφισβητηθούν όπoια θέση και να έχει κάποιος έναντι του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του αρχηγού του.

1. Δεν μπορεί να παραγραφεί το ότι ο Τσίπρας είναι ο άνθρωπος που πήρε αυτό το κόμμα από μικρό μονοψήφιο ποσοστό και το ανέβασε στο 36% και τη διακυβέρνηση της χώρας. Χωρίς τον Τσίπρα, αυτό – όπως όλοι καταλαβαίνουν – δεν θα είχε συμβεί.

2. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον ένα κόμμα που δεν έχει σαφή χαρακτήρα και προσανατολισμό.

3. Εξακολουθεί να καθορίζεται πολιτικά από τα στελέχη του λεγόμενου 3%, αφού η όσμωσή του με την Κεντροαριστερά δεν το μπόλιασε με κάτι νέο, με αποτέλεσμα να μην έχει πέρασμα στο Κέντρο. Οι κεντρώοι που κάποτε το έκαναν κυβέρνηση τώρα καθυβρίζονται από διάφορους αγνώμονες μουτζαχεντίν ως «κυρ-Παντελήδες».

4. Σε μια εποχή που η Τουρκία έχει «αλλάξει πίστα» με στόχο να αναθεωρήσει το στάτους ολόκληρης της περιοχής και, τρόπον τινά, να επαναφέρει την επιρροή του σε επίπεδα Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ έχουν μείνει σε θεωρήσεις που ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα – αυτό συνέβαινε και σε προηγούμενες δεκαετίες, αλλά περνούσε ντούκου λόγω των περιόδων σχετικής ηρεμίας και του μικρού μεγέθους του ΣΥΡΙΖΑ.

5. Στην εποχή που το μεταναστευτικό έχει αλλάξει την πολιτική ατζέντα ολόκληρης της Ευρώπης, η θεώρηση του θέματος αυτού ως μονοσήμαντα ανθρωπιστικού δηλώνει άγνοια και προκαλεί ανασφάλεια ακόμη και σε πλήθος αριστερών.

6. Η αποχώρηση του Τσίπρα θα μπορούσε να επιφέρει ακόμη και διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ.

7. Η παραμονή του με τους όρους που επικρατούν θα μπορούσε να σημάνει μια αργή αποσύνθεση.

8. Η παραμονή του με όρους πλήρους ανασύνθεσης θα ήταν πιθανότατα η λύση, αλλά προϋποθέτει πολλές θυσίες: οργανωτικές, ιδεολογικές, πολιτικές και, συνεπώς, σε πρόσωπα που αδυνατούν να δουν πέρα από την παραδοσιακή αντίληψη του χώρου για μια σειρά τεράστια και συνεχώς διογκούμενα εθνικά και κοινωνικά ζητήματα.

9. Η αναζήτηση ταυτότητας είναι πάντα μια επίπονη διαδικασία, η οποία απαιτεί γνώση των προβλημάτων – κι εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ υπολείπεται. Όχι μόνο αυτός στο πολιτικό σύστημα, αλλά στην παρούσα φάση αυτός βρίσκεται σε κίνδυνο.

10. Η όποια προσπάθεια ανασύνταξης δεν μπορεί παρά να συνοδευτεί από γενναία αυτοκριτική, αλλαγή ύφους και στρατηγική συμμαχιών. Η εποχή που η αλαζονεία μπορούσε με κάποιον τρόπο να «δικαιολογηθεί» αποτελεί μακρινό παρελθόν…

Διαβάστε επίσης:

Το πικρό ποτήρι της ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ

Γιατί «αυτοί είναι» και δεν αλλάζουν!

Ανώριμη και εύθραυστη Δημοκρατία