Πέντε μήνες μετά τις εθνικές εκλογές, την εκλογική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ και την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία, και δύο μήνες μετά την εκλογή νέου αρχηγού, του Στέφανου Κασσελάκη, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης λίγα έχει να θυμίζουν το πρόσφατο παρελθόν του, ενώ ένα νέο σχήμα γεννήθηκε από τα σπλάχνα του.

Το εγχείρημα της Νέας Αριστεράς, με επίκεντρο την Κοινοβουλευτική Ομάδα των 11 βουλευτών που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι πλέον μη αναστρέψιμο γεγονός και κάνει τα πρώτα βήματα σχεδόν έναν μήνα μετά τα όσα πρωτοφανή και επεισοδιακά είδαμε στην Κεντρική Επιτροπή του Νοεμβρίου.

Η ανακούφιση για την επιλογή αυτή ήταν καθαρά αποτυπωμένη στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών του νέου εγχειρήματος κατά την εκδήλωση των αποκαλυπτηρίων του ονόματος, όπου η Έφη Αχτσιόγλου τόνισε στον χαιρετισμό της ότι «το εύκολο είναι τελικά αυτό που μπορεί να υπηρετήσει η συνείδησή σου».

Μπορεί η έξοδος από τον ΣΥΡΙΖΑ και η επιλογή νέας πορείας να ήταν εύκολες συνειδησιακά, ωστόσο πολιτικά το νέο εγχείρημα – εφόσον απώτερος στόχος είναι η μετεξέλιξη σε πολιτικό κόμμα κάποια στιγμή – είναι αντιμέτωπο με δυσκολίες.

Ο προοδευτικός άξονας σε κρίση

Και πρώτα από όλα έχει να αντιμετωπίσει τη δυσκολία του ευρύτερου πολιτικού περιβάλλοντος, όπου η Νέα Δημοκρατία είναι κυρίαρχη με διαφορά, ενώ ο προοδευτικός χώρος βιώνει μια στρατηγική κρίση, όπως αναγνώρισε ο Αλέξης Χαρίτσης στην ομιλία της Δευτέρας.

Ο κατακερματισμός στο εσωτερικό του άξονα της Κεντροαριστεράς – Αριστεράς αυξάνει τον ανταγωνισμό μεταξύ των αριστερών – προοδευτικών κομμάτων. Την ίδια ώρα το γεγονός της συνολικής τους υποχώρησης έναντι της Δεξιάς με το άθροισμά τους να μην μπορεί να ξεπεράσει τη Ν.Δ. έχει ταυτόχρονα ανοίξει τη συζήτηση για τις συνεργασίες.

Σε αυτό το περιβάλλον η Νέα Αριστερά καλείται να αρθρώσει πειστικό αντιπολιτευτικό λόγο έναντι της κυβέρνησης της Ν.Δ. και παράλληλα να αναμετρηθεί με «γείτονες» και πρώην συντρόφους, με τους οποίους θα μοιραστεί μια περίπου κοινή δεξαμενή ψηφοφόρων. Ήδη, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις, οι αντεγκλήσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται δύσκολο να αποφευχθούν και ο ανταγωνισμός το επόμενο διάστημα αναμένεται έντονος.

Περνούν το κατώφλι

Η Νέα Αριστερά από άποψη πολιτικής διαδρομής και εμπειρίας δεν ξεκινά από το μηδέν, αφού έχει στους κόλπους της στελέχη με μακρά πολιτική διαδρομή, ενώ κάποια εξ αυτών κυριάρχησαν στην κυβερνητική θητεία 2015 – 2019.

Ωστόσο, ένα νέο κόμμα είναι… ένα νέο κόμμα, έχει τις δυσκολίες που έχει κάθε νέο εγχείρημα, μέχρι να «πιάσει». Κι αυτό το τελευταίο δεν είναι διόλου αυτονόητο, ειδικά στις μέρες μας που η πολιτική και τα κόμματα δεν είναι ελκυστικά στο ευρύ ακροατήριο. Μην ξεχνάμε πως στις πρόσφατες εκλογές, εκτός από τα ποσοστά που συγκέντρωσε η Ν.Δ., μεγάλο ποσοστό «κέρδισε» και η αποχή, φαινόμενο που διευρύνεται εδώ και μια δεκαετία.

Η πρώτη δημοσκόπηση που μέτρησε το νέο σχήμα πριν καν ανακοινώσει το όνομά του, αυτή της Real Polls, κατέγραψε για τη Νέα Αριστερά ποσοστό 3,2%. Αν και οι επόμενες δημοσκοπήσεις καταγράψουν αντίστοιχα ή ελαφρώς ανεβασμένα ποσοστά, πιθανότατα η Νέα Αριστερά με το «καλημέρα» να κερδίζει το στοίχημα εισόδου στη Βουλή. Καθόλου αυτονόητο, όπως είπαμε, για ένα νέο πολιτικό εγχείρημα την σήμερον, ειδικά όταν αυτό προέρχεται από τους κόλπους της Αριστεράς.

Δύναμη με αξιώσεις

Ωστόσο, ο στόχος που θέτουν τα ηγετικά στελέχη της Νέας Αριστεράς – όσο και αν αυτός ακούγεται υπερφιλόδοξος, όπως κατ’ επανάληψη λέει ο Νάσος Ηλιόπουλος – είναι να βρεθεί ξανά η Αριστερά στην κυβέρνηση και όχι να αποτελέσει μια δύναμη που βολεύεται στα χαμηλά ποσοστά της, που της επιτρέπουν απλώς να βρίσκεται στη Βουλή. Δεν θέλουν να θυμίζουν τον Συνασπισμό ή τον ΣΥΡΙΖΑ στην αρχική του μορφή ή άλλο μικρό κόμμα.

Εδώ υπάρχει πολύ έδαφος να καλυφθεί. Το θετικό είναι ότι η Νέα Αριστερά έχει τρία χρόνια ώς τις επόμενες εκλογές – αν δεν αρχίσουν σενάρια για πρόωρες. Κρίσιμος «οδοδείκτης» στο μεταξύ είναι οι ευρωεκλογές και οι πολιτικές εξελίξεις που αυτές θα ξεκλειδώσουν.

Το βασικό στοίχημα είναι ποιο θα είναι στην πράξη το «νέο υπόδειγμα πολιτικής» που ευαγγελίζονται.

Πέρα από την προβολή των αξιών της συμμετοχής, της συλλογικότητας, της δημοκρατίας, του διαλόγου κ.λπ., ζητούμενο θα είναι ο προγραμματικός τους λόγος και η επιρροή που θα έχει στα ακροατήρια που θέλουν να εκφράσουν και εκπροσωπήσουν: νέα γενιά, μισθωτούς του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, ελεύθερους επαγγελματίες, νοικοκυριά των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων.

Αξιοπιστία vs λαϊκισμού

Στις προθέσεις τους είναι να προτάξουν εμπεριστατωμένες προγραμματικές επεξεργασίες που θα συνδυάζουν ιδεολογικές αρχές και ρεαλιστικές, εφικτές λύσεις, κάτι που ήδη ακούγεται δύσκολο και χρονοβόρο. Μοιάζει δε να προϋποθέτει μια νέα αυτοκριτική ματιά στην κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ, πτυχές της οποίας οι της Νέας Αριστεράς υπερασπίζονται εμφατικά, αν και φαίνεται να αποδοκιμάστηκε σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις, και το 2019 και το 2023.

Στην παρούσα φάση η ανάδειξη αυτής της πρόθεσης έχει και τον συμβολισμό του ξεκάθαρου διαχωρισμού από πρακτικές που ταλάνισαν τα προηγούμενα χρόνια τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και τις οποίες πλέον τα στελέχη πρώτης γραμμής της Νέας Αριστεράς στηλιτεύουν ανοιχτά: πολιτικές της ατάκας και των εύκολων συνθημάτων, τοξικότητα, σκανδαλολογία και άκρατος λαϊκισμός που υπαγόρευε η ανάγκη να «είμαστε αρεστοί» (κατά Τσακαλώτο) σε όσο το δυνατόν ευρύτερα ακροατήρια.

Στον αντίποδα, θέλουν να δώσουν δείγματα γραφής μιας δύναμης που είναι αξιόπιστη πολιτικά και θεσμικά, υπεύθυνη, με προτάσεις που είναι ρεαλιστικές και ριζοσπαστικές/προοδευτικές ταυτόχρονα.

Το μεγαλύτερο στοίχημα σαφώς για τη Νέα Αριστερά και κάθε δύναμη που θέλει να λέγεται προοδευτική είναι να συνδυάσει το όποιο θεωρητικό – ιδεολογικό οπλοστάσιο και την τεχνοκρατική δομή με την πραγματικότητα, να καταφέρει να διαβάσει σωστά τις ανάγκες και τις ανησυχίες της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, και εκεί να βασίσει τις όποιες επεξεργασίες της.

Διαβάστε επίσης:

Καρτερός: Νέα πυρά κατά των «11» – Η πλειοψηφία του κόσμου δεν συμφωνεί μαζί τους ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε την ψυχή του

Κουτσούμπας: Κυνηγάτε τη «μαρίδα» – Το πιο σύντομο ανέκδοτο η δήθεν «φορολογική δικαιοσύνη» – Επανέφερε την πρόταση νόμου του ΚΚΕ

Αλέξης Τσίπρας: Η ιταλική αριστερά ασχολείται περισσότερο με τη Μελόνι παρά με τα φίλια πυρά