Είναι, στα μεταπολεμικά χρονικά, πρωτόγνωρη η εικόνα του πολιτικού σκηνικού της χώρας. Μάλιστα τα «πρωτοφανή» δεδομένα είναι εύκολο να οδηγήσουν σε λάθος ερμηνείες και συμπεράσματα, γεγονός που θα συμβάλει στη διαιώνιση διόλου ωφέλιμων χαρακτηριστικών για την εύρυθμη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και της χώρας.

Τα εν λόγω δεδομένα οδηγούν σε δύο εξαιρετικά επικίνδυνες «εύκολες» εκτιμήσεις:

● Για τη Ν.Δ. και τον Μητσοτάκη το 41%, παρά τα Τέμπη, τις υποκλοπές και την ακρίβεια, που ζορίζει τεράστιο τμήμα του πληθυσμού, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην «αδράνεια της υπεροψίας», της οποίας δείγματα βλέπουμε καθημερινά και ολοένα και πιο έντονα, καθώς η ανυπαρξία αντιπάλου τρέφει ψευδαισθήσεις.

● Για αυτούς που κυβέρνησαν στο παρελθόν (ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ) και φιλοδοξούν να ξανακυβερνήσουν η υπεροχή του Μητσοτάκη οφείλεται στα media που τον στηρίζουν, στην ευνοϊκή συγκυρία που του έλαχε, στη στήριξη που απολαμβάνει από τους «έξω» και, φυσικά, στον κόσμο που «δεν καταλαβαίνει».

Η νεοδημοκρατική υπεροψία, ωστόσο, αγνοεί ότι το ποσοστό 41% είναι επί των ψηφισάντων, γεγονός που σημαίνει ότι η κυβερνητική πλειοψηφία είναι κάτισχνη, αν συνυπολογιστεί η «σιωπηλή» ή αδιάφορη για τα πολιτικά τεκταινόμενα μάζα της ελληνικής κοινωνίας.

Από την πλευρά της αντιπολίτευσης και των κομμάτων που κυβέρνησαν και φιλοδοξούν να κυβερνήσουν και πάλι, η αδυναμία τους να παράγουν πολιτικές προτάσεις που θα ακουμπήσουν τον κόσμο είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Κι αυτή η αδυναμία οδηγεί αυτά τα κόμματα σε επιδερμικές αναλύσεις και επικοινωνιακά πυροτεχνήματα με τα οποία φιλοδοξούν ότι θα «ανατρέψουν» τη Ν.Δ. και τον Μητσοτάκη.

Πρόκειται για ελπίδες φρούδες, των οποίων η ανεδαφικότητα αποτυπώνεται συνεχώς και επίμονα στις δημοσκοπήσεις, όπως αποτυπώθηκε και στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση.

ΥΓ.: Υπάρχουν πολλά σενάρια που θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει για την εξέλιξη των πραγμάτων στο δεδομένο ελληνικό πολιτικό σκηνικό. Και δυστυχώς κανένα απ’ αυτά δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξο…

Διαβάστε επίσης:

Καλάθι ακρίβειας και προπαγάνδας

Το σημαντικότερο πρόσωπο της χρονιάς είναι ο Άλλος!

Τα κάλαντα των δημοσκοπήσεων