Τις τελευταίες μέρες, από την πλειοψηφία των ΜΜΕ διεξάγεται μία εντελώς παραπλανητική συζήτηση γύρω από τις μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στην προσπάθεια της κυβέρνησης να θεσμοθετήσει την ίδρυση ιδιωτικών «πανεπιστημίων», παραβιάζοντας το Σύνταγμα. Κάνει το άσπρο μαύρο, αναπαράγει μόνο την κυβερνητική γραμμή και μάλιστα χρησιμοποιώντας προκλητικά ψέματα περί μειοψηφιών, βίας, νοθείας, ξυλοδαρμών κ.λπ..

Η αλήθεια όμως είναι εντελώς διαφορετική, αν κανείς την αναζητήσει στις ενημερωτικές σελίδες των φοιτητών και των Συλλόγων τους, αλλά και αν δει τις μεγάλες διαδηλώσεις σε όλες σχεδόν τις πόλεις της Ελλάδας.

Σε όλη τη χώρα, πάνω από 130 σχολές τελούν υπό κατάληψη, ενώ δεκάδες χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες ψηφίζουν για τρίτη συνεχόμενη βδομάδα καταλήψεις διαρκείας, σε Γενικές Συνελεύσεις με μαζικότητα αντίστοιχη με τις τεράστιες  κινητοποιήσεις του 2006 – 2007. Οι διαδηλώσεις είναι οι μεγαλύτερες της τελευταίας δεκαετίας. Σε πολλές Γενικές Συνελεύσεις, η συμμετοχή αγγίζει ή και ξεπερνάει αυτή των φοιτητικών εκλογών. Ενδεικτικά, στις συνελεύσεις στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, στο Πολυτεχνείο Κρήτης,  συμμετείχαν πάνω από 1000 φοιτητές σε καθεμία. Οι προτάσεις των κινητοποιήσεων υπερψηφίζονται με ευρύτατες πλειοψηφίες, ενώ η ΔΑΠ ηττάται σε όλες τις Γενικές Συνελεύσεις, ακόμα και σε συλλόγους που διατηρούσε μεγάλες δυνάμεις στις εκλογές (όπως το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας). Την ίδια στιγμή, η νεολαία της κυβέρνησης προβαίνει σε απόπειρες νοθείας και τρομοκρατία. Στη Νομική Αθήνας, στο ΠΑΜΑΚ και αλλού, μέλη της ΔΑΠ που επιχείρησαν να ψηφίσουν στις συνελεύσεις, παραδέχθηκαν δημόσια ότι δεν είναι προπτυχιακοί φοιτητές των σχολών αυτών. Στο Πολυτεχνείο Κρήτης, η ΔΑΠ κάλεσε τις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας έξω από το ίδρυμα, ενώ διεξαγόταν Γενική Συνέλευση. Δεν έχουν λείψει οι ενέδρες και οι ξυλοδαρμοί αγωνιστών φοιτητών, αλλά ακόμα και μαθήτριας στον Πειραιά.

Ακόμα και έτσι, ο αγώνας για τη δημόσια παιδεία διευρύνεται. Τελευταίο χαρτί της κυβέρνησης είναι η συνεργασία με ένα μικρό μέρος των διοικήσεων και η αφόρητη πίεση στους υπόλοιπους πρυτάνεις και καθηγητές για να τρομοκρατήσουν με απειλές για την απώλεια των εξεταστικών, παρότι κάτι τέτοιο δεν βρίσκει έρεισμα στο νομικό πλαίσιο λειτουργίας των πανεπιστημίων, ακόμα και βάζοντας τη ΔΑΠ να ζητήσει δημόσια την παραίτηση πρυτάνεων επειδή δεν βάζουν την αστυνομία να διαλύσει τις καταλήψεις.

Το φοιτητικό κίνημα ενισχύεται ακόμα περισσότερο από την ενότητα των αγωνιστικών δυνάμεων. Παρά τις αρχικές αμφιταλαντεύσεις, στην παρούσα φάση όλες οι αριστερές παρατάξεις και όλοι οι Σύλλογοι Φοιτητών συντονίζονται από κοινού και, αν αυτό εξακολουθήσει, θα δώσει περαιτέρω δυναμική. Όλες οι παρατάξεις πλην της ΔΑΠ, που είναι πλήρως απομονωμένη στους συλλόγους, είναι αντίθετες στα ιδιωτικά «πανεπιστήμια», ενώ ακόμα και η νεολαία ΠΑΣΟΚ αντιτίθεται στο νομοσχέδιο. Ταυτόχρονα, τα συνδικαλιστικά όργανα των πανεπιστημιακών εκφράζουν την αντίθεσή τους, με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων ΔΕΠ (ΠΟΣΔΕΠ) να ζητά από την κυβέρνηση να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο. Ακόμα και τα Συμβούλια Ιδρυμάτων, που θεσμοθέτησε η ΝΔ σε μια προσπάθεια να τοποθετήσει διορισμένες, αντιδραστικές διοικήσεις, καταγγέλλουν την εγκατάλειψη και τραγική υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων (μείωση χρηματοδότησης που υπερβαίνει το 60% από το 2009 μέχρι σήμερα, μείωση διδακτικού προσωπικού πάνω από 30%, με ταυτόχρονη σημαντική αύξηση των φοιτητών) και δεν υποστηρίζουν τα ιδιωτικά «πανεπιστήμια».

Η εκτίμηση της κυβέρνησης ότι η κατάθεση νομοσχεδίου εν μέσω εξεταστικής περιόδου θα οδηγήσει στο να ψηφιστεί χωρίς αντιδράσεις αποδείχθηκε λανθασμένη, για αυτό και καθυστερεί να το παρουσιάσει. Αντίστοιχα, επισφαλής φαίνεται και η εκτίμηση ότι θα επιβληθεί κλίμα τρομοκρατίας μέσω της συμμαχίας της κυβέρνησης με αντιδραστικά τμήματα των καθηγητών και των διοικήσεων των πανεπιστημίων. Γραφικές φιγούρες που ντροπιάζουν το δημόσιο πανεπιστήμιο, όπως ο Κοσμήτορας της Νομικής Σχολής Θεσσαλονίκης που πήγε με κόφτη στη σχολή μετά τη συνέλευση του φοιτητικού συλλόγου για να παραβιάσει τα λουκέτα των φοιτητών, προς το παρόν αποτελούν την εξαίρεση. Ακόμα και η Σύνοδος Πρυτάνεων που ζήτησε να σταματήσουν οι καταλήψεις, κατέληξε σε αυτή την απόφαση με πολλούς πρυτάνεις να αποχωρούν διαφωνώντας. Η απαράδεκτη στάση της ΝΔ και η συνολική διάλυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι  τόσο προκλητική, που δεν είναι εύκολο να αναπτύξει συμμαχίες.

Όλη η πανεπιστημιακή κοινότητα γνωρίζει ότι η κυβερνητική γραμμή θα καταλήξει στον οικονομικό στραγγαλισμό, ότι τα ιδιωτικά «πανεπιστήμια» θα απορροφήσουν πόρους, ότι τα πτυχία θα χάσουν την αξία τους, ότι θα υποβαθμιστεί το εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο. Ιδιαίτερα τα περιφερειακά πανεπιστήμια έχουν καταδικαστεί με την μείωση των εισακτέων και την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, ενώ ανοιχτά απειλούνται με συγχωνεύσεις και κλείσιμο πολλά από αυτά. Η κατάσταση θα γίνει ακόμα χειρότερη, στο βαθμό που τα ιδιωτικά «πανεπιστήμια» θα απορροφήσουν φοιτητές που οι οικογένειές τους δεν αντέχουν να τους στείλουν στην περιφέρεια και θα προτιμήσουν ένα χαρτί χωρίς αξία στον τόπο κατοικίας τους.

Η στάση της πλειοψηφίας της κοινοβουλευτικής «αντιπολίτευσης», που, είτε σιωπά, είτε αντιμετωπίζει θετικά τις κυβερνητικές εξαγγελίες, είτε ακόμα και δηλώνει – όπως έκανε βουλευτής της Πλεύσης Ελευθερίας – ότι θα ψηφίσει το νομοσχέδιο, είναι αντιπαραθετική με την τοποθέτηση της πανεπιστημιακής κοινότητας και την μετατρέπει σε θλιβερό αυλοκόλακα της ΝΔ του Μητσοτάκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά την ανάληψη της ηγεσίας του από τον Κασσελάκη, κλείνει το μάτι στα ιδιωτικά «πανεπιστήμια» και για αυτό υποβαθμίζει τον μεγάλο αγώνα που δίνεται σήμερα. Το ΠΑΣΟΚ φλερτάρει και αυτό με μία στάση υπερψήφισης του νομοσχεδίου. Είναι αναγκαίο να ενεργοποιηθεί η δημοκρατική, προοδευτική κοινωνία. Να υποστηρίξει τους αγώνες του φοιτητικού κινήματος, να αντιδράσει απέναντι στην κυβέρνηση που είναι απομονωμένη στην πανεπιστημιακή κοινότητα και επιχειρεί με μόνο όπλο την πυγμή και την έλλειψη αντιπολίτευσης να πετύχει με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια: την περαιτέρω υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας και την ανοχή στην συνταγματική εκτροπή. Είναι απαραίτητο να ενεργοποιηθούν συνδικαλιστικοί φορείς των εργαζομένων, δημοτικά συμβούλια και παρατάξεις της αυτοδιοίκησης, σύλλογοι γονέων, αλλά και κάθε πολίτης. Ο αγώνας που σήμερα δίνεται, δεν είναι αγώνας των φοιτητών, αλλά αγώνας όλων.

Η Μαριάννα Τσίχλη είναι Γραμματέας ΛΑΕ – ΑΑ

Διαβάστε επίσης:

Καρναβάλι κυβερνητισμού

Το σοβιετικό μοντέλο ζει… στην Ελλάδα (ΙΙ)

Δημογραφικό ζήτημα: Μια πυρκαγιά σε εξέλιξη