Ποιος δεν θα ήθελε να ζει σε μια θαυμάσια βίλα σ΄ ένα ιδιωτικό νησί, λίγα μέτρα από την ακτή, εξασφαλίζοντας απρόσκοπτη θέα στη Μεσόγειο και προστασία της ιδιωτικότητας.

Ακούγεται ιδανικό, αλλά στην περίπτωση της βραχονησίδας Γκαϊόλα, που βρίσκεται στη Νάπολη, τα πράγματα δεν είναι έτσι ακριβώς.

Ας αρχίσουμε την ιστορία με το όνομα του μικρού νησιού: είναι η αρχαία Εύπλοια, που μετονομάστηκε σε Γκαϊόλα από τις σπηλιές που βρίσκονται στην ακτή του Ποζίλιπο. Η λατινική λέξη caveola (η μικρή σπηλιά) από την παραφθορά της στην τοπική διάλεκτο έγινε Caviola και Γκαϊόλα.

Από καταφύγιο του Βιργίλιου, έγινε φωλιά «της σαύρας»

Η ιστορία αυτής της βραχονησίδας, που στην πραγματικότητα είναι δύο βραχονησίδες ενωμένες με μια πέτρινη γέφυρα, αρχίζει στη ρωμαϊκή εποχή, όταν εκεί χτίστηκε ναός της Αφροδίτης. Ήταν ένας δημοφιλής προορισμός για τους Ρωμαίους. Τότε η νησίδα ονομαζόταν Εύπλοια και ήταν ένας παράδεισος.

Ο θρύλος λέει ότι ο σπουδαίος ποιητής Βιργίλιος έζησε εκεί για κάποιο διάστημα και υποδεχόταν τους μαθητές του στην Εύπλοια.

Κατά τον 19ο αιώνα ένας ερημίτης, που είχε το παρατσούκλι «η σαύρα», ζούσε στο νησί και επιβίωνε χάρη στη γενναιοδωρία των ψαράδων. Μια μέρα όμως «η σαύρα» εξαφανίστηκε μυστηριωδώς και κανένας δεν τον ξανάδε. Ο θρύλος λέει πως πριν εξαφανιστεί «η σαύρα» είχε στοιχειώσει, ή καταράστηκε το νησί.

Η κατάρα της «σαύρας» και οι πλούσιοι ιδιοκτήτες

Όταν εξαφανίστηκε ο ερημίτης, η νησίδα πέρασε στην ιδιοκτησία του ναυπηγού Νέλσον Φόλεϊ, που ήταν κουνιάδος του σπουδαίου συγγραφέα σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ. Ο Φόλεϊ είχε στην ιδιοκτησία του την Βίλα Μπέκι, ακριβώς απέναντι στη Γκαϊόλα και αποφάσισε να χτίσει και την βίλα πάνω στη βραχονησίδα. Είναι η βίλα που στέκει ερειπωμένη μέχρι σήμερα. Ο Φόλεϊ κατασκεύασε τότε και ένα τελεφερίκ που συνέδεε τη βραχονησίδα με την απέναντι ακτή. Ο Φόλεϊ έκανε κουμάντο στο νησί από το 1896 μέχρι την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα.

Το 1911 ένας καπετάνιος, ο Γκασπάρε Αλμπέγνκα, έδειξε ενδιαφέρον για να αγοράσει το νησί. Πήγε με το σκάφος του στην περιοχή και γυρνούσε γύρω από τα βράχια, όταν κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και παρά την εμπειρία του, το σκάφος τσακίστηκε στην ακτή. Ο κάπτεν Γκασπάρε λέγεται πως πνίγηκε, αλλά οι ντόπιοι υποστηρίζουν μέχρι σήμερα πως ούτε η σορός του, ούτε καν το κουφάρι του πλοίου δεν βρέθηκαν. Κι έτσι αποδείχτηκε πως η βραχονησίδα δεν ήταν … εύπλοια…

Κι έτσι αρχίζει να χτίζεται στην Εύπλοια, που στο μεταξύ είχε μετονομαστεί σε Γκαϊόλα, ο θρύλος του στοιχειωμένου νησιού. Οι ιστορίες που περιπλέκονται γύρω από την βραχονησίδα Γκαϊόλα γίνονται ολοένα και πιο σκοτεινές με το γύρισμα του 20ού αιώνα.

Ένας Ελβετός επιχειρηματίας, ο Χανς Μπράουν αγόρασε το νησί για να ζήσει εκεί με την γυναίκα του. Κάποια μέρα όμως βρέθηκε δολοφονημένος. Το άψυχο κορμί του ήταν τυλιγμένο σε ένα χαλί. Η σύζυγός του πέθανε κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες και βρέθηκε νεκρή στη θάλασσα.

Μετά το νησί πέρασε στην ιδιοκτησία του Ότο Γκρούνμπακ. Αυτός πέθανε από καρδιακή προσβολή λίγο καιρό αφότου εγκαταστάθηκε στη Γκαϊόλα.

Άλλαξε χέρια το νησί. Μεταξύ των ιδιοκτητών ήταν ο μεγαλομέτοχος της Fiat, Τζιάνι Ανιέλι, που είδε τον γιό του και τον ανιψιό του να πεθαίνουν νέοι.

Για κάποιο διάστημα πέρασε στην ιδιοκτησία του Αμερικανού βιομήχανου Τζ. Πολ Γκέτι. Η οικογένεια Γκέτι έχει σημαδευτεί από πολλές τραγωδίες- από την αυτοκτονία του πρωτότοκου γιου του, τον θάνατο του νεότερου γιου, μέχρι την απαγωγή του εγγονού του.

Το νησί πέρασε και στην ιδιοκτησία του φαρμακοβιομήχανου Μορίς- Υβ Σαντόζ, που έζησε για λίγο εκεί, αλλά τρελάθηκε και κλείστηκε σε ίδρυμα στην Ελβετία, όπου αυτοκτόνησε.

Ο επόμενος ιδιοκτήτης, ο Γερμανός βιομήχανος βαρώνος Καρλ Πολ Λανγκχάιμ, οδηγήθηκε στην οικονομική καταστροφή εξαιτίας τους «άγριου τρόπου ζωής» που είχε επιλέξει…

Ο τελευταίος ιδιώτης στον οποίο ανήκε το νησί ήταν ο ιδιοκτήτης ασφαλιστικής εταιρίας, Τζιανπασκουάλε Γκραπόνε, που τελείωσε τη ζωή του στη φυλακή, όπου οδηγήθηκε όταν η εταιρία του πτώχευσε, ενώ η σύζυγός του σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα.

Οι συμπτώσεις και οι θρύλοι για θυμωμένα πνεύματα

Συμπτώσεις; Είναι πολλές πάντως… Και οι περισσότερες έχουν ένα κοινό σημείο: αφορούν ανθρώπους πλούσιους, που ήθελαν να έχουν το δικό τους παράδεισο… Μήπως λοιπόν υπάρχουν θυμωμένα πνεύματα, που για κάποιο λόγο εκδικούνται όσους αποφασίζουν να ζήσουν στο νησί; Οι θρύλοι των Ναπολιτάνων κάπου προς τα εκεί οδηγούν: πιστεύουν πως πίσω από την φυσική ομορφιά υπάρχει «η ανελέητη μοίρα» του νησιού.

Στο μεταξύ το νησί πέρασε στον έλεγχο της περιφέρειας της Καμπάνια και στην ευρύτερη περιοχή δημιουργήθηκε μία ζώνη προστασίας της θαλάσσιας ζωής. Έκτοτε τα… θυμωμένα πνεύματα ηρέμησαν και τα ψάρια αναπαράγονται με την ησυχία τους στα νερά της Γκαϊόλα.

Το καλοκαίρι είναι ένα από τα αγαπημένα μέρη των Ναπολιτάνων για να χαρούν τη θάλασσα. Πηγαίνουν μέχρι τις ακτές της βραχονησίδας κολυμπώντας, ή με βαρκάκια. Αλλά οι περισσότεροι δεν ανεβαίνουν στο νησάκι με την περίφημη βίλα που ερειπώνει.

Οι Ναπολιτάνοι λένε πως δεν φοβούνται να πλησιάσουν στις ακτές, γιατί η κατάρα που ακολουθεί τη Γκαϊόλα αφορά μόνον όσους ήθελαν την ιδιοκτησία του νησιού. Αλλά καλού-κακού, οι περισσότεροι δεν ανεβαίνουν στο νησί.

Διαβάστε επίσης:

Ο Πούτιν κόβει τον μπακαλιάρο στους Βρετανούς: «Ας κάνουν δίαιτα» – Καταργεί συμφωνία που υπογράφηκε επί Χρουστσόφ (Video)

Οι Νεάντερταλ χρησιμοποιούσαν… κόλλα για να φτιάξουν εξελιγμένα εργαλεία

Migaloo: Δείτε το υποβρύχιο γιοτ-παλάτι για δισεκατομμυριούχους (Photos/Video)