Στις 8 Μάρτη ψηφίστηκε το νομοσχέδιο της ΝΔ για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Για εμάς, τη «γενιά του ’06 – ‘07», αυτή η ημερομηνία θα σηματοδοτεί πάντα την κορύφωση του πρώτου μεγάλου αγώνα της γενιάς μας.

Η πανουργία της ιστορίας κάνει την 8η Μάρτη την ημερομηνία που σηματοδοτεί την κορύφωση του μεγάλου αγώνα μιας ακόμα γενιάς. 17 ακριβώς χρόνια μετά, ο δρόμος απειλεί να συντρίψει και πάλι τους σχεδιασμούς που αποτελούν εδώ και δεκαετίες τον πυρήνα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης κι όμως, δεν καταφέρνουν να τους υλοποιήσουν. 

Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες εδώ και δύο και πλέον μήνες γράφουν ξανά ιστορία, συνεχίζουν το νήμα που συνδέει τις καταλήψεις του 79 με τους αγώνες του σήμερα.

Παρότι αντιμετωπίζουν έναν αποπνικτικό πολιτικό συσχετισμό, παρά την προσπάθεια ποινικοποίησης των καταλήψεων, παρά τις προκαταρκτικές εξετάσεις και τις εισαγγελικές παραγγελίες, την αστυνομική καταστολή. 

Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες έχουν ήδη νικήσει. 

Τόλμησαν και έβγαλαν τη γλώσσα, οργανωμένα, ριζοσπαστικά και με διάρκεια, σε μια κυβέρνηση που αισθάνεται παντοδύναμη.

Προκάλεσαν την έκφραση της αντίδρασης όλης της ακαδημαϊκής κοινότητας.

Οδήγησαν στην απομόνωση του κλαμπ Μητσοτάκη, στην απογύμνωση της πραγματικής του στρατηγικής, στο να ξεμπροστιαστεί το αφήγημα της «αριστείας» και να αποκαλυφθεί η πολιτική της εκτόξευσης της ανισότητας και της αδικίας, η πολιτική των «εξυπηρετήσεων», με το αζημίωτο φυσικά, σε κοράκια όπως η CVC που, μετά την ενέργεια και την υγεία, ορέγεται κομμάτι της πίτας της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. 

Κέρδισαν την στήριξη της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Άνοιξαν τη συζήτηση για τη δημόσια εκπαίδευση και τα δημόσια αγαθά.

Έβαλαν στο κέντρο την υπεράσπιση του δημόσιου πανεπιστημίου, απέναντι σε μια κυβέρνηση που επί πέντε συναπτά έτη το λοιδορεί και το διαβάλει.

Και έπεισαν. Έδειξαν τον αυταρχισμό μιας κυβέρνησης που τσαλαπατάει ακόμα και τον στοιχειώδη κανόνα της αστικής δημοκρατίας, το Σύνταγμα, όχι μόνο τώρα, αλλά και με τη δυσωδία των υποκλοπών, τον μεσαίωνα των ποινικών κωδίκων, την άκρατη καταστολή.

Έκαναν ξανά τους συλλόγους και τις αμεσοδημοκρατικά συγκροτημένες διαδικασίες τους τον εφιάλτη της κυβερνητικής στρατηγικής. Όλα αυτά τα έχουν ήδη κερδίσει, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στη βουλή.

Στις 8 Μάρτη του 2007, το πανό των καταλήψεων του ΕΜΠ έγραφε «σήμερα συντρίβουμε το νόμο». Αποδείχτηκε ότι ήταν αλήθεια.

Ο νόμος πλαίσιο του 2007, όπως και όσοι αντίστοιχοι προηγήθηκαν, δεν εφαρμόστηκε ποτέ, μέχρι που τελικά καταργήθηκε, ακολουθώντας την πορεία των προηγούμενων. 

Από τότε μέχρι σήμερα άλλαξαν πάρα πολλά. Έγιναν κοσμογονικές αλλαγές στους πολιτικούς συσχετισμούς, που τώρα σταδιακά αναιρούνται. 

Όμως υπάρχει κάτι που παραμένει το ίδιο. Ο ρόλος της φοιτητικής νεολαίας ως καταλύτη οργανωμένων κινηματικών διαδικασιών, που αφήνουν τα πολιτικά τους χνάρια, που μπολιάζουν τους αγώνες της κοινωνίας, που καθιστούν ιστορική «ανορθογραφία» το φοιτητικό κίνημα.

Για αυτό το λόγο, οι μηχανισμοί της εξουσίας μισούν την νεολαία και το φοιτητικό κίνημα. Όμως, παρά τις πολλές και μεγάλες προσπάθειες ποτέ δεν κατάφεραν να σβήσουν τη φλόγα που σιγοκαίει στις γενικές συνελεύσεις και στα αμφιθέατρα, δεν κατάφεραν να αποτρέψουν τις μεγάλες πυρκαγιές των φοιτητικών αγώνων.

Στις 8 Μάρτη του 2007, δεκάδες χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες από όλη την Ελλάδα πλημμύρισαν τους δρόμους της Αθήνας με μια απόφαση. Να μείνουν μέχρι το τέλος. Παρά τις συλλήψεις, τους τραυματισμούς, παρά την ψήφιση του νόμου, νιώθαμε ότι κερδίσαμε. Και είχαμε δίκιο.

17 ακριβώς χρόνια μετά, στις 8 Μάρτη του 2023, δεκάδες χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες από όλη την Ελλάδα πλημμύρισαν ξανά τους δρόμους της Αθήνας.

Και αυτοί, όπως εμείς, έμειναν μέχρι το τέλος, αντιμετωπίζοντας τη μανία των πραιτόρων της ΕΛΑΣ που, για μια ακόμα φορά επιχείρησαν να διαλύσουν τη διαδήλωση.

Και κέρδισαν, κατάφεραν να τσαλακώσουν μία ακόμα «εμβληματική μεταρρύθμιση», που την ψήφισαν απομονωμένοι οι κυβερνητικοί βουλευτές, την ώρα που, μέσα και έξω από το κοινοβούλιο δεν συζητούνταν τα ψεύτικα επιχειρήματα κυβέρνησης και υπουργείου Παιδείας, αλλά τα σπασμένα κεφάλια των φοιτητών από τα ανάποδα κλομπ της αστυνομίας στα σκαλιά του Συντάγματος.

Μια βδομάδα αργότερα, χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες βγήκαν και πάλι στους δρόμους της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και των μεγάλων πόλεων της περιφέρειας για να κάνουν σαφές ότι ο αγώνας ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν τελείωσε με την ψήφιση του νομοσχεδίου, αλλά συνεχίζεται, για να μην εφαρμοστεί το έκτρωμα της ιδιωτικοποίησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Μαζί τους, πρέπει να στρατευτεί όλη η δημοκρατική κοινωνία, οι δυνάμεις της αριστεράς και οι συλλογικότητες των κινημάτων για να βάλουμε φραγμό στην πολιτική που, εκτός από την παιδεία, διαλύει τη δημόσια υγεία, ιδιωτικοποιεί πλήρως την πρόσβαση στην περίθαλψη, «μπαζώνει» εγκλήματα, ακυρώνει δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Σε αυτόν το δρόμο, της αντίστασης και της αξιοπρέπειας, που έφεραν ξανά στο φως οι φοιτητές και οι φοιτήτριες, να βαδίσουμε όλοι μαζί.

Η Μαριάνα Τσίχλη, Γραμματέας Λαϊκής Ενότητας – Ανυπότακτη Αριστερά

Διαβάστε επίσης

Έμφυλη βία στον εργασιακό χώρο

Να πάψει το απυρόβλητο για τις διοικήσεις οργανισμών που προξενούν ζημία στο Δημόσιο

Ακροδεξιά σύννεφα στην Ευρώπη