Οι αποφάσεις και οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης επηρεάζουν τις ζωές όλων μας. Μολονότι έχουν γίνει βήματα προς την επιδίωξη και επίτευξη της έμφυλης ισότητας, οι έμφυλες διακρίσεις, οι ανισότητες, η έμφυλη βία, παραμένουν και επιμένουν στον ευρωπαϊκό χώρο.

Παράλληλα, το δημοκρατικό έλλειμμα που παρατηρείται στην ΕΕ, και η συστηματική αποψίλωση της κατάκτησης του κοινωνικού κράτους έχουν ως αποτέλεσμα τη βίαιη συρρίκνωσή του πλαισίου κοινωνικής προστασίας από το σύνολο των νεοφιλελεύθερων ευρωπαϊκών καθεστώτων.

Αυτή η συντηρητική στροφή της ΕΕ, σε συνδυασμό με την άνοδο της ξενοφοβικής, σεξιστικής και ρατσιστικής άκρας δεξιάς τείνει να δημιουργήσει συνθήκες που απειλούν την εμπέδωση και προώθηση της έμφυλης ισότητας, την αποδοχή της διαφορετικότητας, την ανεκτικότητα και την συμπερίληψη. Ταυτόχρονα, υπονομεύουν κατακτήσεις ισότητας και έμφυλης προοδευτικότητας που είχαν εμπεδωθεί για χρόνια.

Στο Ευρωκοινοβούλιο, η ακροδεξιά αρνείται σκόπιμα τις δομικές αιτίες της έμφυλης βίας, και εσχάτως είτε απέχει είτε καταψηφίζει (πχ τη σύμβαση της Κωνσταντινούπολης) υποστηρίζοντας ότι ο όρος φύλο δεν υποστηρίζει τις γυναίκες, αλλά αναπαράγει την «ανύπαρκτη» θεωρία του φύλου.

Σε παρόμοια γραμμή και το ΕΛΚ, παρά τις προσπάθειες να προβληθεί ότι αγωνίζεται ενάντια στην έμφυλη βία συχνά αποδυναμώνει τις διατυπώσεις των κειμένων αρνούμενο τις έμφυλες ανισότητες.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, η ευρωομάδα της αριστεράς προωθεί και επιδιώκει εφαρμογή των ευρωπαϊκών οδηγιών για μισθολογική ισότητα (ίσες αμοιβές για ίση εργασία), και την εξάλειψη της άνισης εκπροσώπησης γυναικών σε θέσεις ευθύνης (glass ceiling).

Σημειώνεται ως θετική εξέλιξη η υιοθέτηση του ψηφίσματος της 11/4/24, με το οποίο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλεί το Συμβούλιο να προσθέσει τη σεξουαλική και αναπαραγωγική υγειονομική περίθαλψη και το δικαίωμα σε ασφαλή και νόμιμη άμβλωση στον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, ιδιαίτερα σε μια συγκυρία που το δικαίωμα στην άμβλωση περιστέλλεται σε αρκετές χώρες, και η αστυνόμευση του σωμάτων με δυνατότητα κυοφορίας επανέρχεται στην καθημερινή συζήτηση, μασκαρεμένο κάτω από το μανδύα της υπογεννητικότητας.

Στη χώρα μας, παρά την ύπαρξη θεσμικού πλαισίου (ν. 4443/2016 – εφαρμογή της ίσης μεταχείρισης, ν. 3896/2010 -ίση μεταχείριση ανδρών και γυναικών και ν. 4808/2021 – απαγόρευση της παρενόχλησης και της βίας στον χώρο εργασίας) βλέπουμε στην πράξη ακόμη και σήμερα έμφυλες ανισότητες στην εργασία και στην κοινωνία, μισθολογικό χάσμα και λιγότερες ευκαιρίες γυναικών στον εργασιακό χώρο.

Τόσο στη χώρα μας όσο και στην Ευρωπαϊκή ένωση, η επιμονή στη λιτότητα και στην αποθέωση του ανταγωνισμού, της αγοράς και των πολεμικών εξοπλισμών, όπως έχει τα τελευταία χρόνια διαμορφωθεί, πρέπει να ανατραπεί. Οι δε πόροι που θα απελευθερωθούν, πρέπει να κατευθυνθούν σε κοινωνικά προσανατολισμένες δράσεις με σκοπό την εξάλειψη των έμφυλων διακρίσεων και την υποστήριξη των επιζωσών έμφυλης βίας.

Η έμφυλη ισότητα δεν αποτελεί «γυναικείο ζήτημα», αλλά υπόθεση ολόκληρης της κοινωνίας. Η ισότητα των φύλων αποτελεί διαρκή πολιτική προτεραιότητα και μόνιμο άξονα της πολιτικής της Νέας Αριστεράς, ως ικανή και αναγκαία συνθήκη για την κοινωνική και κλιματική δικαιοσύνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ουσιαστική συμμετοχική δημοκρατία.

Η Νέα Αριστερά, είναι σήμερα το κόμμα που μιλά και διεκδικεί μια Ευρώπη της ισότητας των φύλων, της διασφάλισης των δικαιωμάτων και της ορατότητας όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης, εθνότητας, φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού, αναπηρίας, μια κοινωνική Ευρώπη των εργαζόμενων, του κοινωνικού κράτους και της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Σε αυτές τις ευρωεκλογές ψηφίζουμε ενάντια στην οπισθοδρόμηση της Ευρώπης, ενάντια σε κάθε έμφυλη διάκριση, διεκδικώντας:

Καθολική δωρεάν πρόσβαση σε σεξουαλική και αναπαραγωγική υγειονομική περίθαλψη, δωρεάν προϊόντα περιόδου, πληρωμένη γονική άδεια, δημόσια εκπαίδευση, ίσες αμοιβές για όλες και για όλα.

Πέρα από τον αγώνα για την εξάλειψη των έμφυλων διακρίσεων και ανισοτήτων στην κοινωνία, στρέφουμε το βλέμμα στις επιζώσες έμφυλης βίας. Στην Ευρώπη, δύο στις τρεις γυναίκες έχουν καταγγείλει κάποια μορφή έμφυλης ή/και σεξουαλικής βίας. Αν αναλογιστούμε και το σκοτεινό αριθμό των έμφυλων εγκλημάτων, το ποσοστό αυξάνεται και γίνεται σχεδόν καθολικά.

Εκτός της νομικής αντιμετώπισης της έμφυλης βίας, είναι απαραίτητη λοιπόν η δημιουργία και στελέχωση δημόσιων δομών υποδοχής και συμβουλευτικής θυμάτων -όσων απαιτούνται-, η μέριμνα για τις οικογένειες των επιζωσών και των παιδιών τους, η ενδυνάμωσή τους με όρους φροντίδας και ενσυναίσθησης.

Ακόμα περισσότερο χρειάζεται να επιμένουμε καθημερινά στην ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, και να δρούμε παράλληλα με τις δημόσιες υποδομές που διερευνούν και παρεμβαίνουν στην αναχαίτιση της βίας σε όλες της τις εκφάνσεις.

*Η Δήμητρα Κεραμυδά είναι νομικός, υποψήφια της Νέας Αριστεράς

Διαβάστε επίσης:

Στις 9 Ιούνη κρίνεται αν ο λαός μας θα είναι πιο δυνατός την επόμενη μέρα

Γιατί τόση κουβέντα για τους πλειστηριασμούς;

Στον δρόμο για την Ευρώπη