Αυτές οι μέρες είναι γεμάτες πολιτικές αναλύσεις και βαθυστόχαστα συμπεράσματα. Εν πολλοίς είναι μέρες γεμάτες, στην πλειονότητά τους, συγκρούσεις και αντεγκλήσεις που συζητούνται περισσότερο μεταξύ όσων συμμετέχουν με τον ένα ή τον άλλον τρόπο ήδη σε κομματικούς μηχανισμούς. Το κρίσιμο ερώτημα αυτών των συζητήσεων, όπως και όλων των ανάλογων, είναι να αφορούν την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, για την ακρίβεια να δημιουργούν τη δυναμική ενεργού εμπλοκής της. Στον αστερισμό της μεγάλης αποχής, αυτό ακριβώς είναι και το μέγιστο ζητούμενο όσων ασχολούμαστε με τα κοινά.

Το κεντρικό ζητούμενο, λοιπόν, δεν είναι γενικά η ηρεμία και η ομαλότητα στον πολιτικό διάλογο, αν όντως ήταν αυτό τότε οι συμπολίτες μας θα είχαν κρατήσει την ΝΔ στο 41%. Αντίθετα, οι συμπολίτες μας με την αποχή και τον κατακερματισμό της ψήφου τους, μας πιέζουν προς μια κατεύθυνση, μας πιέζουν να δημιουργήσουμε ένα μεγάλο γεγονός που θα γεννήσει ξανά την ελπίδα, αυτή την φορά σε στέρεες βάσεις και με μακριά πνοή. Αυτό έπραξαν πέρσι τον Οκτώβρη, όταν πλατιά ρεύματα συσπειρώθηκαν μαζί, και πλάι πλάι με τον Χάρη Δούκα, κατάφεραν το τότε ανέφικτο, να κερδίσουν τον Δήμο Αθηναίων, κατάφεραν την πρώτη μεγάλη ήττα της ΝΔ, στο πρόσωπο του Κ. Μπακογιάννη.

Μετά από 12 και πλέον χρόνια, όπου η πολιτική περιορίστηκε στη διαχείριση νομισματικών και δημοσιονομικών επιταγών, όπου η κοινωνία, στην πιο προοδευτική ανάγνωσή της, αφορούσε το κεντρικό αφήγημα μόνο παράπλευρα και μόνο για την δημιουργία αλυσιτελών οικονομικών «μαξιλαριών» για τους πιο αδικημένους ή την αναγνώριση κατακερματισμένων δικαιωμάτων για συγκεκριμένες ομάδες, ήρθε η στιγμή να δημιουργήσουμε ένα μεγάλο και συνολικό γεγονός. Ένα συμβάν που θα μπορέσει να δώσει και πάλι αυτοπεποίθηση στην μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, και θα φέρει εντός του αλλά και προς τα έξω τον αέρα της νίκης. Οι ευρωεκλογές του Ιουνίου, ήταν η τελευταία εκλογική διαδικασία που σηματοδότησε μια περίοδο άχαρη, ματαίωσης, μαζικής απονομιμοποίησης, διάρρηξης του κοινωνικού δεσμού, μια περίοδο όπου η κάθε είδους λαϊκότητα βρέθηκε στο περιθώριο, με αποτέλεσμα να εκπροσωπηθεί στρεβλά από την φαιδρή και σοβαρή Ακροδεξιά.

Ο πολιτικός χρόνος -ευτυχώς- δεν προχωρά ομαλά και ευθύγραμμα, και αυτή η ετερόκλητη κίνησή του, είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για όσους ασχολούμαστε με την πολιτική, από οποιοδήποτε πόστο. Το ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ καλείται για άλλη μια φορά, να πράξει τα δύσκολα, να εκπληρώσει το ιστορικό του χρέος και να δημιουργήσει μια συνεκτική απάντηση, πλειοψηφική και συμμετοχική για να ανατραπεί η κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη. Πρώτο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση, οφείλει να είναι η προσφυγή στην βάση για όλα. Η ιστορία, έχει μια ιδιάζουσα παραξενιά, δεν σε ρωτά ποτέ καλείσαι εσύ να απαντήσεις σε αυτήν, αλλιώς σε προσπερνά.

*Η Δρ. Μαριζέτα Αντωνοπούλου είναι Διδάσκουσα Οικονομικής και Κοινωνικής Πολιτικής, ΕΚΠΑ και Αν. Τομεάρχης Εργασίας, ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ

Διαβάστε επίσης:

World War Z: Από την οθόνη στην πραγματικότητα

Άκρα Δεξιά, μύθοι και πραγματικότητα

Τα κόμματα αγνοούν τα γεγονότα